องค์หญิงสิบเอ็ด

สับสน

จวนตระกูลชุนสองเดือนต่อมา

ความเงียบในยามค่ำคืนปกคลุมไปทั่วจวนตระกูลชุน ไอเย็นจากลมราตรีพัดผ่านผ้าม่านสีเข้มที่ปลิวไหวเบา ๆ เงียบสงบราวกับทุกอย่างในที่แห่งนี้ดำเนินไปตามปกติ ไม่มีสิ่งผิดแปลก ไม่มีเสียงกรีดร้อง ไม่มีความปั่นป่วนเหมือนในวันคลอดนั้น

แต่ภายในห้องพักหลังหนึ่ง…กำลังมีบางสิ่งเคลื่อนไหวอย่างเงียบงัน

ดวงตาคู่สวยของอันหรานค่อย ๆ ลืมขึ้นช้า ๆ เปลือกตาหนักอึ้งราวกับถูกถ่วงด้วยหินพันชั่ง สติที่เคยฟุ้งซ่านและพร่าเลือนของนางเริ่มกลับมาพบว่าตนเองนั่งอยู่บนเตียงในห้องนอนของชุนมู่หยาง

เกิดอะไรขึ้น?

ข้า…ไม่ใช่พึ่งคลอดบุตรหรือ?

เหตุใดข้าถึงมาอยู่ที่นี่…?

ในขณะที่ความสับสนถาโถมเข้ามา ไป๋อันหรานก็เหลือบไปเห็นร่างของชายหนุ่มผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่ใกล้เตียง เขากำลังเป่ายาร้อน ๆ ในชามไม้ใบหนึ่งอย่างตั้งใจ ริมฝีปากของเขาเผยรอยยิ้มอ่อนโยน

มู่หยาง?

“มา อันหราน…ดื่มยาเถอะ ไม่ร้อนแล้ว”

เสียงขอ