ลมยามค่ำพัดโชยผ่านตรอกสายหลักของเมืองหลวง กลิ่นอบอวลของขนมถั่ว เครื่องหอม และดอกไม้ลอยคลุ้งปะปนกันอย่างชวนอบอุ่น แสงจากโคมไฟนับพันดวงแขวนเรียงรายเหนือศีรษะผู้คน เปลวเทียนภายในแกว่งไกวเบา ๆ ตามแรงลม ทำให้เมืองทั้งเมืองสว่างไสวราวอยู่ท่ามกลางดวงดาวที่ลอยลงมาแตะพื้นดิน
เสียงหัวเราะและบทสนทนาของชาวบ้านประสานกันเป็นทำนองอึกทึกแต่มีเสน่ห์เฉพาะคืนเทศกาล ผู้คนแต่งกายสวยงาม เด็ก ๆ วิ่งถือโคมรูปสัตว์ไปทั่วจนกลายเป็นภาพที่ชวนให้หัวใจผ่อนคลาย
ล้อรถม้าหยุดลงหน้าทางเข้าถนนของเทศกาล ผ้าม่านสีขาวขยับเบา ๆ ก่อนที่อันหรานจะก้าวลงมาอย่างนุ่มนวล หญิงสาวสวมอาภรณ์สีอ่อนปักลายนกกระเรียน เสื้อคลุมขาวสะอาดปิดทับบางส่วน ผมดำขลับถูกรวบอย่างเรียบง่าย มีเพียงปิ่นหยกชิ้นเล็กประดับ
ทว่ายังไม่ทันที่ปลายเท้าของนางจะเหยียบพื้นดี เสียงเล็กใสก็ดังขึ้นอย่างตื่นเต้น
“ท่านแม่!”
ป๋อหลินในวัยเพียงห้าขวบ รีบวิ่งมาหานางจนชายแข
