“หากเจ้าไม่พาข้ากับต้าชุนกลับเมืองหลวง…ข้าก็จะตายตรงนี้” เสียงนางเย็นจนไร้ความเป็นมนุษย์ “จริงสิ…ไม่ใช่แค่ข้าที่จะตายแต่ปีศาจตนนั้นก็จะตายไปพร้อมกับข้าด้วยเช่นกัน”
คำพูดนั้นทำให้ม่อเหยียนได้ยินแล้วหัวใจร่วงลงไปถึงพื้น เขามองเลือดที่เริ่มไหลช้า ๆ ลงมาตามลำคอของอันหราน ความกลัวแล่นขึ้นมาจับหัวใจเหมือนงูพิษกำลังรัดแน่น
“อันหราน!! วางมันลงเดี๋ยวนี้!”
แต่อันหรานกลับกดใบมีดแรงขึ้นอีกราวกับต้องการพิสูจน์ว่าหากมู่เหยียนไม่ทำตามคำพูดของนางนางจะปลิดชีพตนเองในทันที ท่าทางของหญิงสาวคล้ายคนเสียสติที่พร้อมสละทุกสิ่งขอแค่ได้พบชุนมู่หยางอีกครั้ง
ทันใดนั้นเอง..
ตุบ!
ร่างของอันหรานทรุดฮวบลงไปกับพื้นดังแรง เสียงมีดตกกระทบพื้นดังสะท้อนทั่วพื้นที่ ด้านหลังของนางปรากฏร่างหนึ่งขึ้น หญิงสาวใบหน้างดงามผมดำยาวสยายในชุดคลุมสีหม่น ดวงตีแดงฉานของนางเย็นเยียบจนน่าขนลุก
ต้าลู่ปีศาจรับใช้ของไป๋อันหรานยืนนิ่งราวเงา
