เสน่หา...มารยารัก EP.03
1288 Words
วารินเม้มปากอิ่มอย่างไม่พอใจกับคำพูดกึ่งประชดประชันของอีกฝ่าย ถึงชายหนุ่มจะเป็นพี่ชายของชลธิดา ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะต้องไปสนิทสนมกับเขาเสียหน่อย พูดมาได้ว่าเข้าออกบ้านเขาแบบสบายแบบนั้น ในเมื่อเธอเป็นเพื่อนสนิทกับน้องสาวของเขา การที่เธอเข้าออกคฤหาสน์วีรเศรษฐ์กุลชัยก็เป็นเรื่องปกติ
“เอาล่ะ...ไปกันได้แล้ว อ้อ...คุณพรรณ”
“ค่ะท่านรอง”
“บ่ายนี้หนูน้ำจะไม่เข้ามาทำงานต่อนะ มีงานอะไรของหนูน้ำก็เก็บเอาไว้ให้เขาด้วย”
“ค่ะ”
ดาราพรรณรับคำอย่างงงๆ และยิ่งงงมากเข้าไปอีกก็เมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มดึงแขนเรียวเสลาของวารินนั่นแหละ ตกลงหนุ่มสาวคู่นี้เป็นอะไรกัน ท่าทางก็ชวนให้สงสัยซะเหลือเกิน เอ้...หรือว่าท่านรองกับน้องน้ำของเธอจะเป็นแฟนกัน
“รีบเดินหน่อยสิหนูน้ำ เดินต่วมเตี้ยมเหมือนเต่าคลานแบบนี้ เมื่อไรถึงจะได้ไปกันเสียที”
“ก็เดินแบบปกติสิค่ะ เดี๋ยวก็ถึง”
วารินพึมพำเสียงเบาหวิว นึกแปลกใจกับท่าทีของเขา ปกติผู้ชายคนนี้จะไม่สนใจและเข้าใกล้เธอ แต่วันนี้กลับทำตัวเหมือนคนบ้า วุ่นวายกับเธอซะเหลือเกิน ไม่รู้ว่าไปกินอะไรผิดสำแดงมาหรือว่ากินยาแล้วลืมเขย่าขวด นิสัยถึงได้บ้าดีเดือด เอาแต่ใจเช่นนี้
“เถียงคำไม่ตกฟาก”
ชายหนุ่มบ่นเสียงขุ่น แต่ก็ยังรั้งให้คนตัวเล็กให้เดินตามไปติดๆ เขาก็แค่เป็นห่วงเห็นเมื่อเช้าร้องไห้เพราะถูกแฟนบอกเลิก ก็เลยหวังดีอยากพาไปหาที่เงียบๆ ให้ได้พักผ่อนสมองและหัวใจเสียหน่อย แต่ผู้หญิงคนนี้กลับทำตัวเฉื่อยชาไม่สนใจและยอมรับความหวังดีของเขาสักนิด มันน่าโมโหจริงๆ
///////////////
13 : 20 นาฬิกา
หญิงสาวร่างสูงโปร่งในชุดเกาะอกสีดำเดินนวยนาดเข้ามาหยุดอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเลขาวัยดึก ดวงตาคู่สวยมองหญิงสูงวัยด้วยสายตาเกลียดชัง ทุกครั้งที่เธอโทรหาเพื่อนชายคนสนิท ยัยป้าหน้าเหี่ยวคนนี้ต้องปฏิเสธไม่ยอมให้เธอได้คุยกับอัคคีเลยสักครั้ง
พอถามเหตุผลว่าทำไมถึงคุยกับอัคคีไม่ได้ เลขาหน้าเหี่ยวผู้นี้จะบอกว่าชายหนุ่มติดประชุมบ้างละ ออกไปพบลูกค้าบ้างละ หรือบางวันก็บอกว่าอัคคียังไม่เข้าบริษัท เพียงแค่นี้เธอก็รู้แล้วว่ายัยป้าวัยดึกคนนี้กำลังขัดขวางไม่ยอมให้เธอได้เจอชายหนุ่มที่เธอหมายปอง
“วันนี้คุณคีย์คงไม่ได้ออกไปไหนอีกนะคุณมิ่งขวัญ”
น้ำเสียงแหลมปนหงุดหงิดถามเมื่อเลขาวัยกลางคนเงยหน้าขึ้นมามอง สายตาคู่เรียวมองสบตาเพื่อนสนิทของเจ้านายหนุ่มอย่างเบื่อหน่าย เธอเองไม่ได้คิดจะขัดขวางผู้หญิงคนนี้เลย แต่เพราะทุกครั้งที่เจ้าหล่อนโทรมาผู้เป็นนายกำลังยุ่งหรือไม่อยู่ในบริษัทนั่นเอง
อย่างวันนี้ก็อีกเช่นกัน คุณอัคคีผู้เคร่งขรึมและอารมณ์ร้ายออกจากห้องทำงานไปตั้งแต่ยังไม่เที่ยง เพื่อลงไปยังแผนกการตลาด ซึ่งก่อนหน้านี้เธอเองก็ยังสงสัยอยู่เหมือนกันว่าเจ้านายหนุ่มลงไปทำไม แต่พอได้รู้จากดาราพรรณ เรื่องที่เคยสงสัยเลยหายไป
“ออกไปตั้งแต่ยังไม่เที่ยงเลยค่ะคุณญาญ่า”
“อะไรนะ!”
ญาญ่า หรือ ญารินดาร้องเสียงแหลมปรี๊ดจนมิ่งขวัญต้องยกมือขึ้นปิดหู เพราะทนต่อเสียงหวีดร้องที่ชวนให้ประสาทเธอเสียอย่างรวดเร็ว นี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เธอไม่ชอบเพื่อนสนิทคนนี้ของเจ้านายหนุ่ม รู้ทั้งรู้ว่าฝ่ายชายไม่เคยคิดเกินเลย แต่ผู้หญิงคนนี้ก็ยังไม่คิดเลิกรา พยายามตื้อฝ่ายชายอยู่นั้นแหละ ช่างไม่เหมาะกับรูปร่างและหน้าตาเอาเสียเลย
ชื่อก็น่ารัก รูปร่างหน้าตาก็สวยจนหลายคนๆ ยังอิจฉาแต่มีอยู่เพียงเรื่องเดียวที่ทำให้หลายคนๆ ไม่ชอบนั่นก็คือนิสัยเอาแต่ใจและก้าวร้าวนี่แหละที่ทำให้เสน่ห์ของญารินดาไม่เป็นที่ชอบใจของเจ้านายหนุ่มและท่านประธานใหญ่แห่งวีเอสเคซี จิวเวลรี่ กรุ๊ป
“แล้วคุณคีย์ออกไปไหน”
“ดิฉันไม่ทราบหรอกค่ะคุณญาญ่า”
“ไม่ทราบได้ยังไงในเมื่อคุณเป็นเลขาของคุณคีย์”
เสียงแหลมตวาดแว้ด โกรธจนอยากจะกรี๊ดออกมาให้หายอึดอัด แต่ก็ทำไม่ได้เพราะที่นี่ไม่ใช่บ้าน หากแสดงกริยาไม่ดีให้คนอื่นเห็น เธออาจจะถูกเกลียดก็เป็นไปได้ ญารินดามองมิ่งขวัญอย่างแค้นใจ ยัยแก่บ้านี่กำลังขัดขวางไม่ยอมให้เธอได้เจอกับอัคคี แต่นึกหรือว่าแค่นี้จะขัดขวางเธอได้ ในเมื่อเจอที่ทำงานไม่ได้ เธอก็ไปหาเขาที่คฤหาสน์วีรเศรษฐกุลชัยก็ได้ ไม่เห็นจะยากเลยสักนิด
“ดิฉันเป็นเลขาก็จริงค่ะ แต่ไม่ใช่แม่หรือเมียของคุณคีย์ การที่คุณคีย์จะไปไหนมาไหนก็เป็นเรื่องของคุณคีย์ แต่ถ้าคุณอยากรู้นักดิฉันบอกให้ก็ได้ว่าคุณอัคคีไปไหน”
“ก็บอกมาสิว่าคุณคีย์ไปไหน ฉันจะได้ตามไปถูก”
“คุณคีย์ออกไปกับวาริน แต่ดิฉันไม่รู้หรอกว่าคุณคีย์พาวารินไปไหน”
“แล้ววารินคนนี้เป็นใคร คุณรู้จักหรือเปล่า”
ญารินดาถามมิ่งขวัญ เพราะเธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าข้างกายของอัคคีมีผู้หญิงชื่อ ‘วาริน’ ผู้หญิงที่อัคคีคบมาในช่วงห้าปีที่ผ่านมาเธอรู้ชื่อและเคยเห็นหน้าค่าตาของผู้หญิงเหล่านั้น แต่ผู้หญิงที่มิ่งขวัญบอกเธอนี่มันเป็นใครกัน มีความสัมพันธ์อะไรกับชายหนุ่มที่เธอหลงรัก
“ดิฉันไม่ทราบหรอกค่ะ คุณต้องไปถามคุณคีย์เอง”
มิ่งขวัญตอบ สายตาจ้องมองดวงหน้าสวยเฉี่ยวโป๊ะด้วยเครื่องสำอางจนหน้าเตอะ หากเอาเครื่องสำอางเหล่านี้ออกไป อยากรู้เหลือเกินว่าหน้าตาของญารินดาจะเป็นแบบไหน
ญารินดาถลึงตามองเลขาของอัคคี พูดมาได้ว่าไม่รู้จักผู้หญิงที่อัคคีพาไป ถ้าไม่รู้จักแล้วจะบอกได้ไงว่าชื่อวาริน หรือยัยป้าคนนี้คิดจะปิดบังเธอ สองมือกำแน่นอย่างระงับอารมณ์ที่พุ่งพล่านไปด้วยความโกรธ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านี้ ก่อนจะตัดสินใจเดินหนีมิ่งขวัญกลับไปเข้าลิฟต์ หัวใจร้อนรุ่ม แค้นเคืองกับสิ่งที่เลขาหน้าเหี่ยวคนนี้พยายามขัดขวางเธอ
...ถ้าเมื่อไรฉันแต่งงานกับคุณคีย์ แกจะเป็นคนแรกที่ฉันจะให้คุณคีย์ไล่ออกแกออก นังมิ่งขวัญ...
มิ่งขวัญได้แต่ส่ายหน้าไปมากับนิสัยแย่ๆ ของเพื่อนสนิทของท่านรองหนุ่ม หลายปีที่เธอทำงานอยู่ที่นี่ เธอไม่เคยเห็นผู้หญิงหรือเพื่อนคนไหนของเจ้านายหนุ่มมีนิสัยเลวร้ายและกริยาต่ำทรามเหมือนญารินดาเลยสักคน คงเพราะแบบนี้นี่แหละ ท่านประธานใหญ่ถึงไม่ชอบและสั่งให้เธอคอยดูแลและเช็คประวัติของบรรดาผู้หญิงที่เข้ามาพัวพันกับท่านรองหนุ่ม
“เพราะคุณมีนิสัยแบบนี้นี่แหละคุณญาญ่า ท่านประธานใหญ่ถึงไม่ชอบคุณ”
///////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
