“เรียบร้อยแล้วเหรอ” ผมพยักหน้าให้เพื่อนแล้วรีบเดินเข้าไปหาพิชชากับลูกทันที
“พี่ไวน์ มาหาป๊ะป๋ามา” ลูกชายโผเข้าหาผมทันที แต่พิชชากลับเบี่ยงตัวหลบ ดูเหมือนว่าเธอจะโกรธจนไม่ยอมให้ผมอุ้มลูก
“วิว! วิว!” พี่ไวน์ยกมือขึ้นพร้อมกับมองมาหาผม ลูกชายกำลังอยากให้ผมอุ้ม แต่เมื่อแม่ของลูกไม่ยอม ผมก็ไม่อยากทำให้เธอไม่สบายใจ
“วิว! วิว! ฮื่อๆ” พี่ไวน์ร้องโยเยอีกครั้งเมื่อถูกแม่ขัดใจ
“ให้ผมอุ้มลูกเถอะ”
“ให้คุณวิวอุ้มพี่ไวน์เถอะพิชชา พี่ไวน์ร้องใหญ่แล้วนะ” พิชชายอมให้ผมอุ้มลูก แต่ก็ยังคงโกรธผมอยู่
“พี่ไวน์ ช่วยพ่อง้อแม่หน่อยนะ แม่โกรธพ่ออยู่” ผมอุ้มลูกชายพร้อมกับจับมือแม่ของลูกให้เดินตามผมไปขึ้นเรือ เธอพยายามแกะมือผมออก แต่ผมกลับจับมือเธอแน่นขึ้น เมื่อรู้ตัวว่าความพยายามของตัวเองไม่เป็นผล เธอก็ยอมให้ผมจับมือเดินมาขึ้นเรือแต่โดยดี
ฉันเดินตามคุณวิวมาที่เรือยอชต์สุดหรูที่เป็นส่วนตัวมากๆลำหนึ่ง ก่อนถึงเรือ
