“ไม่อยู่นี่นา”
ฉันมองห้องทำงานที่ว่างเปล่า ในห้องมีเพียงฉันคนเดียว คุณรันไม่ได้อยู่ที่นี่ ฉันวางกระเป๋าและอาหารเที่ยงของคุณรันลงบนโต๊ะรับแขก แล้วเดินชมบรรยากาศในห้องทำงานของเขา นอกจากโต๊ะทำงานที่มีเอกสารวางอยู่อย่างเป็นระเบียบ ในห้องนี้ยังมีชุดรับแขกขนาดใหญ่ที่นั่งสบายมากๆ ฉันเดินไปที่ริมหน้าต่าง ก็พบว่าผนังห้องด้านนี้เป็นกระจกใสทั้งหมด ทำให้มองเห็นวิวที่สวยงามของเมืองจากด้านบน อาคารต่างๆมากมายเบื้องล่างยิ่งห่างไกลออกไป ขนาดของอาคารบ้านเรือนเหล่านั้นก็ยิ่งเล็กมาก เมื่อมองไปด้านล่างก็จะเห็นการจราจรที่ติดขัดในช่วงใกล้เที่ยงวัน ฉันมองทิวทัศน์ของเมืองจนลืมไปเสียสนิทว่าฉันมาทำอะไรที่นี่
“คุณเรนนี่มาครับ ตอนนี้อยู่ที่ห้องทำงาน” ต่อเดินเข้ามาแจ้งผมทันทีที่เราประชุมกันเสร็จ
“อื้ม”
“อาหารเที่ยงวันนี้”
“นายกับพนักงานคนอื่นๆไปกันเถอะ”
“ครับ”
หลังจากคุยกับเลขาคนสนิทเรียบร้อย ผมก็มุ่งหน้ามาที่ห้
