“เพราะคุณขอให้ผมเป็นครูสอนเรื่องนี้ให้ไม่ใช่เหรอ ผมถึงนอนกับคนอื่นไม่ได้อีกน่ะ”
“คุณนอนกับคนอื่นไม่ได้ ทำไมกลายเป็นความผิดของฉันล่ะคะ”
“เพราะผมติดคุณไง ทั้งกลิ่น ทั้งสัมผัสของคุณ ทำให้ผมหลงจนโงหัวไม่ขึ้น ผมหลงคุณจนนอนกับใครไม่ได้อีก คุณต้องรับผิดชอบ” ผมสวมกอดพิชชาแล้วสูดดมกลิ่นกายหอมหวานชื้นเหงื่อของเธอด้วยความหลงใหล ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้สัมผัสเธอ ผมก็ติดใจจนถอนตัวไม่ขึ้น ไม่คิดอยากจะสัมผัสกับใครอีกเลย
“อีกแค่ครั้งเดียวนะคะ แค่ครั้งเดียว”
พิชชายอมให้ผมรักเธออีกครั้ง เราสอดประสานโรมรันกันโดยมีผมเป็นคนนำพาไป แม้ปากจะบอกว่าอิ่มแล้ว พอแล้ว แต่เมื่อผมปลุกอารมณ์ปรารถนาของเราให้ลุกโชน พิชชาก็ตอบรับผมด้วยความเต็มใจ เธอยังคงโอบกอดผมไว้แนบแน่นพร้อมกับส่งเสียงครางหวานไม่หยุด ในทุกครั้งที่ผมขยับสะโพกเข้าใส่เธอไม่ยั้ง
“คุณวิว! คุณวิวขา เร็วเข้า เร็วอีก”
“อ้า!” ผมเร่งจังหวะตามคำเร่งเร้าของพิชชา แล
