ตอนที่ 8 พบอีกครั้งอย่างตั้งใจ2

1472 Words

“เธอไม่ยอมไปกับคุณ ปล่อยเธอเถอะ” ผมดึงพิชชาเข้ามาโอบไว้ พร้อมกับบีบข้อมือของผู้ชายคนนั้นเต็มแรง เพื่อให้เขาปล่อยมือออกจากข้อมือของพิชชา “พี่เป็นแฟนพิชชานะ จะไปกับคนอื่นได้ยังไง” ผมมองคนที่อ้างว่าเป็นแฟนของเธอด้วยความสงสัย ถ้าผู้ชายคนนี้เป็นแฟนของพิชชาจริง ทำไมต้องวางยาแฟนของตัวเองและเพื่อนของเธอด้วย “แฟนเก่า เราเลิกกันนานแล้ว ไม่เกี่ยวกันแล้ว” พิชชาเริ่มทรงตัวไม่อยู่ ตามหน้าผากของเธอก็เริ่มมีเหงื่อซึมออกมา เห็นได้ชัดว่ายาที่เธอกินเข้าไปคงกำลังออกฤทธิ์แล้วนั่นเอง ผมมองเพื่อนสาวอีกสองคนของเธอก็เห็นว่า พวกเธอนอนฟุบอยู่บนโต๊ะแล้วเช่นกัน “ไอ้รัน! ไอ้กรณ์! อุ้มผู้หญิงสองคนกลับด้วย เธอน่าจะโดนวางยาเหมือนกัน” “ได้ยังไงวะ!” ไอ้รันรีบปฏิเสธ ผมรู้ว่ามันไม่อยากมีเรื่องกับคนไม่รู้จัก แต่ตอนนี้เป็นสถานการณ์เร่งด่วน ผมอยากช่วยพิชชา จึงต้องช่วยเพื่อนของเธอด้วย “พิชชา คุณกับเพื่อนกลับกับผมได้ไหม” “ฉันไม่ไปกับเขา” พิชชาไม่ตอบคำถามผม แต่กลับชี้หน้าปฏิเสธผู้ชายคนนั้นแทน “หลีกไป! ถ้าไม่อยากติดคุกโทษฐานวางยา วางแผนล่วงละเมิด กระทำอนาจาร” พูดจบ ผมก็รีบอุ้มพิชชาออกมาจากที่นั่นทันที “คุณจะอุ้มผู้หญิงไปไหน” เมื่อถึงประตูคลับ การ์ดเฝ้าประตูก็มายืนขวางทางผมเอาไว้ “แฟนผมกับเพื่อนเมามาก ผมเลยจะพากลับบ้าน” ผมโกหก การ์ดเองก็มองผมอย่างไม่ไว้ใจ “พิชชา! ที่รัก! คุณพูดกับพี่เขาหน่อยสิ เขาคิดว่าผมลักพาตัวคุณแล้วเนี่ย” ผมพูดเสียงอ่อนเสียงหวานกับพิชชา แสร้งทำเป็นแฟนหนุ่มที่แสนดีของเธอ พิชชารับรู้จึงโอบแขนเข้ากับลำคอของผมแทนคำตอบ “เห็นหรือยังพี่ แฟนผมเมามากจริงๆ เพื่อนเธอก็เมาหลับหมดแล้ว” การ์ดมองผมแล้วมองเพื่อนๆของผม ที่อุ้มคนไม่มีสติอีกสองคนที่อยู่ด้านหลัง “คุณครับ ผู้ชายคนนี้เป็นแฟนคุณจริงหรือเปล่า” การ์ดก้มมองหน้าพิชชา เธอซุกซบใบหน้ากับหน้าอกผมพร้อมกับพยักหน้า “คุณไม่ได้โดนเขาล่อลวงหรือบังคับนะ” การ์ดยังคงถามเพื่อยืนยัน พิชชาส่ายหน้าแทนคำตอบ “ตอบคำถามได้ไหมครับ” การ์ดยังคงเซ้าซี้ถามไม่หยุด “เขาเป็นแฟนฉันจริงๆค่ะ” พิชชายอมตอบในที่สุด “ผู้หญิงสองคนด้านหลังมากับคุณหรือเปล่าครับ” “เพื่อนฉันเองค่ะ” “พวกเราไปได้หรือยังครับ แฟนผมดูเหมือนว่าจะอ้วกแล้ว” การ์ดรีบเปิดทางให้พวกเราออกไปทันที “เดี๋ยวก่อน! ไอ้วิว! มึงจะให้กูกับไอ้กรณ์พาสองสาวไปส่งที่ไหน” เพื่อนสนิททั้งสองคนของผมอุ้มเพื่อนของพิชชาตามผมมาติดๆ “พวกเธอโดนวางยา กูก็ไม่รู้ว่าโดนตัวไหน กูเห็นผู้ชายคนนั้นใส่อะไรบางอย่างในแก้วเหล้าของพวกเธอ มึงช่วยดูแลสองสาวหน่อยแล้วกัน ทำให้ตื่นแล้วไปส่งที่บ้านให้เรียบร้อย” “ได้ไงวะ! แล้วนั่นมึงจะไปไหน ทำไมไม่เปิดโรงแรมให้พวกเธอนอนด้วยกัน” ไอ้รันโวยวาย “มึงคิดว่ากูมาที่นี่บ่อยๆทำไม” ผมไม่ตอบคำถามเพื่อน แต่มองคนในในอ้อมกอดของผมแทนคำตอบ “คุณพิชชา!” ไอ้รันตกใจเมื่อเพิ่งเห็นหน้าคนที่ผมอุ้มอยู่ “มึงรู้จัก” ผมมองมันอย่างไม่แน่ใจนัก พิชชากับไอ้รันคงไม่ใช่แฟนเก่ากันหรอกนะ “เออ! เธอเช่าบ้านกูเปิดร้านอยู่” “ไม่ใช่แฟนเก่ามึงใช่ไหม” ผมถามเพื่อความแน่ใจ “ไม่ใช่” “ไอ้กรณ์” ผมหันไปมองเพื่อนสนิทอีกคน อยากแน่ใจว่าเธอจะไม่เกี่ยวข้องกับเพื่อนสนิทของผมทั้งสองคนจริงๆ “กูไม่รู้จัก” “กูไปก่อน สองคนนี้ฝากพวกมึงด้วย” ผมรีบเดินมาที่รถของตัวเองทันที เรื่องของพิชชาต่อจากนี้ผมถามเอากับไอ้รันได้ ถึงคราวนี้เธออยากหนีผมไปอีกก็หนีไม่พ้นแล้วล่ะ “ไอ้วิว! เฮ้ย! ไอ้เพื่อนเวร!” ผมได้ยินเสียงไอ้รันสบถด่าผมอีกหลายประโยค แต่ผมก็ไม่โกรธและไม่สนใจด้วย “พิชชา! พิชชาครับ” ผมวางเธอลงบนที่นั่งข้างคนขับ ใบหน้าของพิชชามีเหงื่อซึมมากขึ้น ตามลำคอก็มีเหงื่อไหลมากกว่าเดิม ซึ่งผิดปกติมาก “ร้อนมากเลยค่ะ” พิชชาปาดเหงื่อจากใบหน้าและลำคอ แล้วถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกเผยให้เห็นเสื้อเกาะอกสีดำของเธอ ผมรีบหาน้ำในรถมาให้เธอดื่มดับกระหาย “บ้านคุณอยู่ที่ไหน เดี๋ยวผมไปส่ง” พิชชากดโทรศัพท์เปิดแผนที่นำทางให้ผม จากนั้นผมก็รีบขับรถพาเธอกลับบ้านทันที กรีนวิวคอนโด ผมขับรถมาถึงคอนโดหรูแห่งหนึ่ง คงเป็นที่พักของเธอนั่นเอง พิชชาพยายามลุกเดินออกจากรถของผมแต่ก็ไม่สามารถทำได้ ผมจึงอุ้มเธอขึ้นมาที่ห้อง “ร้อนมากเลย” พิชชาพยายามเดินเข้าไปในห้องนอน ผมจึงช่วยพยุงเธอเข้าไปข้างใน “อาบน้ำ ฉันร้อน” ผมอุ้มเธอวางลงในอ่างอาบน้ำแล้วเปิดน้ำใส่อ่าง เธอปรับฝักบัวเปิดน้ำเย็นรินรดตัวเอง พร้อมกับลูบคลำเนื้อตัวเหมือนต้องการระบายความร้อน “คุณวิว เปิดน้ำเย็นอีก” ผมรีบเข้ามาปรับอุณหภูมิน้ำให้เธอทันที แต่มันก็ปรับมาที่เย็นสุดแล้ว “ร้อน! ร้อนมาก!” เธอดึงผมเข้าหาตัวเอง ผมจึงไถลหล่นลงไปในอ่างน้ำกับเธอทันที “แบบนี้ไม่ดีนะพิชชา คุณลืมไปแล้วเหรอว่าคราวก่อนคุณมีสภาพยังไง ตอนที่อยู่ในอ่างกับผม” ผมมองสบตาหวานซึ้งของคนที่ปีนขึ้นมานั่งทับตัวของผม “ไม่รู้ ฉันร้อน คุณวิวช่วยหน่อย สัมผัสมากๆ สัมผัสแล้วรู้สึกดี” เธอจับมือของผมให้ลูบเนื้อตัวของเธอ “คุณโดนยาตัวไหนกันแน่” “ไม่รู้” “คุณรู้จักเขาเหรอ ผู้ชายในคลับคนนั้น” “แฟนเก่า” “ตอนนี้ล่ะ คุณมีใครหรือเปล่า” ผมอยากแน่ใจว่าตอนนี้ผมไม่ได้กำลังยุ่งกับผู้หญิงของคนอื่นอยู่ “ไม่มี คุณวิว ช่วยหน่อย” เธอเริ่มจูบผม และผมก็รู้ได้ทันทีว่าเธอไม่ได้พัฒนาขึ้นจากเมื่อสองปีก่อนเลยสักนิด “ลืมที่สอนหมดแล้วเหรอ” ผมจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก เพราะทนต่อการยั่วยวนของเธอไม่ไหวอีกต่อไป “ไม่ลืม” “คุณวิว ทรมานมากเลย” “ใจเย็นๆ เอาน้ำออกหน่อยนะ” ผมยกตัวเธอขึ้นนั่งบนขอบอ่าง จัดการถอดเสื้อผ้าของเธอออกทั้งหมด แล้วจูบเธออย่างเร่าร้อน พิชชาตอบสนองต่อจูบของผมเป็นอย่างดี “อื้ม! เจ็บ!” เธอร้องเมื่อผมสอดนิ้วมือผ่านกลีบอวบอูมของเธอเข้าไปยังช่องทางรัก ผมเลียกลีบดอกไม้สีชมพูอวบอูมสองกลีบพร้อมกับขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ เมื่อเธอเริ่มปรับตัวได้ผมจึงขยับนิ้วเร็วขึ้น เธอตอดรัดนิ้วผมรุนแรงพร้อมกับส่งเสียงครางหวาน ไม่นานน้ำรักของเธอก็พวยพุ่งออกมา “สบายตัวขึ้นไหม” เธอพยักหน้ารับพร้อมกับหอบหายใจถี่รัว จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนอนหลับตาในอ่างน้ำ แต่สองมือน้อยๆของเธอก็ยังคงลูบไล้ร่างกายของตัวเอง คงเป็นเพราะว่ายาตัวนั้นยังไม่หมดฤทธิ์ ผมนั่งมองเธอลูบคลำตัวเองอยู่พักใหญ่ เธอก็ขึ้นมาคร่อมผมอีกครั้ง “คุณยังต้องการอยู่อีกเหรอ” พิชชาเม้มริมฝีปากแน่น จากนั้นก็พยักหน้าน้อยๆแทนคำตอบ ผมจูบเธออย่างแผ่วเบา แต่ดูเหมือนพิชชาจะไม่ค่อยพอใจ เพราะเธอจูบตอบผมอย่างเร่าร้อนและเรียกร้อง กลีบปากล่างของผมถูกเธอดูดดึงจนเริ่มรู้สึกเจ็บ “นอกจากผม หลังจากคืนนั้นของเรา คุณนอนกับใครอีกหรือเปล่า” นี่ผมถามเรื่องบ้าบออะไรออกไปนะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ทำไมผมต้องห่วงว่าเธอจะนอนกับใครระหว่างที่เราไม่ได้พบกันด้วย พิชชาหยุดมองหน้าผมก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธ ใจของผมเต้นรัวแรงเมื่อได้คำตอบ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more