โรงพยาบาล
เมื่อมาถึงตึกอุบัติเหตุ เรนนี่รีบวิ่งลงไปติดต่อที่เคาน์เตอร์พยาบาลทันที ฉันเองก็รีบอุ้มพี่ไวน์ที่ยังคงสะอื้นอย่างน่าสงสารลงจากรถทันทีเช่นกัน พี่ไวน์กอดฉันแน่น ไม่ยอมให้พี่พยาบาลจับ ฉันจึงต้องอุ้มปลอบลูกระหว่างรับการรักษา
“พี่ไวน์เก่งมากเลยครับ ไม่ร้องไห้แล้วนะ เอ้า! เสร็จแล้วครับ” คุณหมอคนสวยใจดีเย็บแผลให้พี่ไวน์สามเข็มพร้อมกับพูดคุยกับพี่ไวน์ไปด้วย
“ขอบคุณนะคะคุณหมอ”
“ระวังอย่าให้โดนน้ำนะคะ ถ้าน้องร้องไห้ไม่หยุด อาเจียน ชัก เกร็ง แขนขาอ่อนแรง หมดสติ ให้รีบพากลับมาหาหมอนะคะ”
“ค่ะ”
“หมอจะให้ยาแก้อักเสบกับยาแก้ปวดกลับไปกิน อีกสองวันคุณแม่พาน้องกลับมาล้างแผลด้วยนะคะ กลับบ้านได้แล้วค่ะ”
“ขอบคุณนะคะคุณหมอ”
“บ๊ายบายครับพี่ไวน์” คุณหมอสาวโบกมือให้พี่ไวน์ ลูกชายฉันก็โบกมือให้หมอแล้วกลับมาซบอกฉันอีกครั้ง
เมื่อออกมาจากห้องฉุกเฉิน ฉันก็ต้องตกใจที่เห็นคุณวิวยืนคุยกับคุณกรณ์อยู่ใกล้ๆ
