“คุณกรณ์หายไปไหนล่ะ”
“ไม่รู้ ฉันไม่ได้รับสายเขา”
“ข้อความล่ะ เขาน่าจะส่งข้อความมาหาแกนะ อธิบายอะไรพวกนั้น”
“ไม่รู้ ฉันไม่ได้อ่านข้อความเขา”
“เขาโทรมา แกไม่รับ ส่งข้อความหาแกก็ไม่อ่าน ระวังผู้ชายจะหนีไปนะ”
“หนีก็หนีสิ ถ้าไม่มาคุยกันต่อหน้า ฉันจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น”
“เออ งั้นก็รอไปเถอะ ถ้ายัยวดีอะไรนั่น ตามขอคืนดีสำเร็จ ก็อย่ามาเสียดายทีหลังแล้วกัน” พิพิมพ์ทำหน้ามุ้ย ในบรรดาพวกเราทั้งสามคน พิพิมพ์เป็นคนที่ใจแข็งที่สุดแล้ว
“พวกแกไปจัดโต๊ะรอคุณรันได้แล้ว ฉันจะไปดูเรื่องอาหารหน่อย”
“ฉันไปช่วยแกแล้วกัน พิพิมพ์แกไปจัดโต๊ะนะ” พิพิมพ์พยักหน้ารับแล้วเดินไปจัดโต๊ะทันที
“แกไม่ลองถามคุณวิวดูหน่อย ว่าคุณกรณ์ไปไหน”
“ช่วงนี้คุณวิวยุ่งกับเรื่องจัดอบรมพนักงานสิ้นเดือนน่ะ ฉันเลยไม่อยากกวนเขา อีกอย่างเรื่องนี้เป็นปัญหาของเพื่อนเรา รอให้สองคนแก้ปัญหาเองดีกว่า เราอย่าเข้าไปยุ่งเลย” ฉันพยักหน้ารับ จากนั
