CARL
Ursula ve Darcy gideli iki gün olmuştu. Onlar gittikten sonra yeni evimize yerleştik. İtiraf etmeliyim ki bu eve bayılmıştım. İki katlı geniş ahşap bir evdi. Üst katı tamamen benim için döşenmişti. Sonunda herşeyin düzene girmesi hepimizi mutlu etmişti. Bunların en başında insana dönüşmemiz vardı. Hala bu olağanüstü yakışıklı halime alışamamıştım. Aynada son kez kendime baktım ve alt kata indim. Annemle babam kahvaltı yapıyorlardı. Onları böyle görmek çok tuhaf olsada alışmaya başlamıştım.
"Carl! Nereye gidiyorsun?" dedi annem bana bakarak.
"Kızlar beni bekler! Ursula'nın planını unuttuğunuzu söylemeyin bana."
"Senin de işine geldi tabi! Sakın bu işi eline yüzüne bulaştırma."
Gözlerimi kısarak babama baktım.
"İnan baba. Bu benim yaptığım en iyi iş."
Ciddiyetle söylediğim cümle
