จันทร์เจ้า…
เวลาต่อมา…
หลังจากเราคุยกันตอนนั้นต่างฝ่ายก็ต่างเงียบไปกระทั่งฉันผลอยหลับเพราะความเหนื่อยล้าจากการเรียน
“คุณหนูครับถึงแล้วครับ” เสียงทุ้มกระซิบข้างหนูขณะที่สัมผัสอบอุ่นจากฝ่ามือใหญ่นั้นเขย่าตัวฉันไปมาเบา ๆ
ฉันลืมตาขึ้นตามเสียงเรียกก่อนจะขยี้ตาไปมาเบา ๆ เพื่อเรียกสติ ทว่าวงแขนแข็งแกร่งก็ช้อนตัวฉันขึ้นในท่าเจ้าสาวก่อนจะก้าวเดินเข้าไปยังประตูหลังของผับ กลิ่นน้ำหอมคุ้นเคยกับแผงอกอบอุ่นของคนตัวใหญ่กว่าทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะหันหันหน้าเข้าหาอกแกร่ง
“คุณซันครับ…” เสียงเฮียบอสทักทายคนตำแหน่งสูงกว่า “คือว่าคุณโรส…”
“ซันคะ?” ยังไม่ทันที่เฮียบอสจะได้พูดอะไรต่อ เสียงหวานไม่คุ้นหูก็เอ่ยแทรกขึ้น ฉันหันไปตามต้นเสียงก็พบว่าเจ้าของเรือนร่างอรชรนั้นกำลังยืนมองฉันอยู่ “ตั้งแต่กลับมาจากฮ่องกงซันหลบหน้าโรสตลอดเลยนะ” เจ้าของเสียงหวานพูดต่อทว่าหางตานั้นกลับมองมาที่ฉัน
“คุณมาที่นี่ทำไม ที่นี่ห้า
