จันทร์เจ้า…
เช้าวันหยุดฉันตื่นเร็วกว่าทุกวันเพราะอยากเจอหน้าใครบางคนให้เร็วขึ้น เพียงแค่เห็นหน้าตัวเองสะท้อนบนบานกระจกในห้องน้ำ ภาพความจำที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ทำให้ใบหน้าของฉันเห่อร้อนขึ้นมา รสจูบหวานละมุนของแฟนคนแรกยังตราตรึงไม่หาย สัมผัสอบอุ่นจากฝ่ามือใหญ่ที่ประสานกันตอนป้อนจูบฉันยังจำมันได้ดี
“เรามีแฟนแล้ว” แค่นึกถึงใบหน้าหล่อเหลาของใครบางคนรอยยิ้มกว้างก็ปราฏบนใบหน้า ฉันยืนปิดหน้าตัวเองด้วยมือทั้งสองข้างพลางบิดตัวไปมาอยู่แบบนั้นกระทั่งทำใจเก็บอาการให้อยู่จึงรีบอาบน้ำอาบท่าเพราะอยากเป็นฝ่ายเข้าไปปลุกคนเป็นแฟน
ครืด ครืด ครืด
ขณะที่ฉันกำลังเลือกชุดอยู่ในห้องแต่งตัว เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางไว้บนหัวเตียงก็แผดเสียงขึ้น ฉันวางเสื้อผ้าที่หยิบออกมาจากตู้ไว้บนเคาน์เตอร์ก่อนจะเดินตรงไปยังต้นเสียงเพื่อรับสายคนที่โทรมา
ครืด ครืด ครืด
สายเรียกเข้า >>> บุ้งกี๋
“ว่าไงแก” ฉันทักทายปลายสา
