จันทร์เจ้า…
“พ่อขา~” ฉันฉีกยิ้มกว้างพลางวิ่งเข้าไปสวมกอดผู้เป็นพ่อทันทีที่เดินเข้าไปในห้องทำงาน หลังจากมีคนบอกว่าคุณพ่อสุดหล่อของฉันมาถึงแล้วฉันก็รีบมาทันที “คิดถึงพ่อขาจังเลยค่ะ” ฉันบอกคนตรงหน้าพลางนั่งลงบนตักกว้างก่อนจะกดปลายจมูกลงบนแก้มสากอย่างที่เคยทำอยู่บ่อย ๆ
“พ่อก็คิดถึงหนูเหมือนกัน ว่าแต่ยัยหนูของพ่อรู้ได้ยังว่าพ่อมาที่นี่หื้ม เย็นนี้พ่อว่าจะแอบไปหาสักหน่อยแผนแตกหมดเลย” คำพูดหยอกล้อของคนเป็นพ่อทำให้ฉันหลุดขำออกมา
“หนูเป็นลูกสาวพ่อนะคะ ทำไมเรื่องแค่นี้จะไม่รู้” ฉันแสร้งตอบทั้งที่ความเป็นจริงแล้วฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อจะมาที่นี่ หากคนบางคนไม่บอก “ว่าแต่พ่อขาจะค้างที่นี่ไหมคะ” ฉันถามต่อ
“ไม่ได้ค้างหรอกลูก เดี๋ยวดูเอกสารตรงนี้เสร็จพ่อจะแวะไปดูอุปกรณ์ก่อสร้างให้เจ้านายต่อ”
“แล้วแม่ขาไม่มาเหรอคะ” ฉันมองไปรอบ ๆ นอกจากจะไม่มีคุณแม่สุดสวยแล้วยังไม่เจอกระเป๋าที่บ่งบอกว่าคุณแม่คนสวยมากับ
