ความเดิม- ..ก็ปกติ ไม่ได้ขำขันอะไรทั้งนั้นแหละ เราน่ะกินเข้าไปเยอะ ๆ กินอาหารให้มันเพียงพอกับเค้าหน่อย.. เปรมมนัสทำทีเป็นดุเพื่อเบี่ยงเบนประเด็น
…………………………………………
..กินแล้วค่ะ ข้าวหมดจานแล้วค่ะ อิ่มมากถึงตรงนี้เลย.. กานต์ธิดาชี้ที่ลูกกระเดือกให้ชายหนุ่มดูว่าเธอรู้สึกอิ่มมากแล้ว
..อิ่มขนาดนั้นเลยเหรอ ห้ามนอนเลยนะ อีกสักครึ่งชั่วโมงค่อยกินยา ให้ย่อยกว่านี้หน่อย ทีหลังถ้ากินไม่ไหวก็อย่าฝืนนะ..รู้มั๊ย.. ชายหนุ่มนึกตำหนิตัวเองที่ตักข้าวให้หญิงสาวเยอะจนเกินไปส่วนหญิงสาวก็คงทนกินเพราะอยากรักษาน้ำใจเขาเช่นกัน
..อ้าว.. กานต์ธิดาพูดได้เพียงแค่นั้นแล้วนิ่งได้แต่เถียงในใจ
ด้านเปรมมนัสเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเงียบไปจึงนึกขึ้นได้ว่าหญิงสาวอาจจะไม่พอใจหรือโกรธเขาเป็นแน่จึงพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลขึ้น
..ทีหลังก็ดูเอาว่าตัวเองกินได้ขนาดไหน ผมบังคับน้องบีเกินไปหรือเปล่า ขอโทษนะ.. ถ้าอยากให้ย่อยเร็ว ๆ ต้องท
