คุณหมอแพ้ทางเด็ก (หมอเปรมมนัส&น้องบี)

42.ตามแผน

ความเดิม- "ไม่ดี ๆ เอางี้ดีมั๊ยโทรบอกน้องเอ๋ยให้แวะมารับน้องบีดีมั๊ย เอนายว่าไง" กวินเอ่ยขึ้นพร้อมกับหรี่ตาหนึ่งข้างเป็นสัญญาณบอก

………………………………………….

"น้องบีว่าไงล่ะคะ พี่จะได้โทรฝากฝังคุณนัทเลยเนี่ยจะได้หายห่วงซักที" กานต์บุรุษลองหยั่งเชิง

สักพักโทรศัพท์ของกานต์ธิดาก็ปรากฎที่หน้าจอเป็นเรียกเข้าจากอัญญารินทร์ หญิงสาวส่งสายตาให้พี่ชายเพียงครู่แล้วรีบรับสายทันที

จ้าน้องเอ๋ย……….ก็ใช่จ้า…………ไม่เป็นไรดีกว่ามั๊ง เรียกพี่วินสะดวกดี…………..เอ่อก็ได้จ้ะก็ได้…………โอเคจ้า หวัดดีจ้ะ หลังจากต้นทางได้วางสายไปแล้ว กานต์ธิดาหันหน้ามาโฟกัสกับพี่ชายอย่างตั้งคำถาม

"อ่า..อย่ามองหน้าพี่แบบนี้ซิยัยบี ก็พี่เป็นห่วงเราจริง ๆ นิ่" กานต์บุรุษรีบออกตัวไว้ก่อนเพราะน้องสาวมองแรงมาที่ตน

"ก็ดีแล้ว ดีกว่านั่งพี่วินไปไม่ปลอดภัยนะน้องบี เชื่อพี่เอเถอะ พวกพี่ก็จะได้สบายใจ..นะ" กวินเอ่ยสมทบความเห็นแฟนหนุ่ม

"ก็ได้ค่ะ น้องบีให้น้องเอ๋ยมารับก็ได้ค่ะ งั้นทุกคนสบายใจได้แล้วนะคะ" กานต์ธิดาสรุปเนือย ๆ แล้วเดินขึ้นไปบนห้องนอนของตนอย่างที่ชอบทำเวลาถูกขัดใจหรือไม่ชอบใจอะไรสักอย่าง

ตัดมาที่สองหนุ่มคู่รัก

..ขึ้นห้องไปนู่นแล้วน้องสาวเรา รีบบอกทางโน้นซิ..

..เออ..รู้แล้ว เร่งจริง กำลังกดอยู่เนี่ย..โอเค เสร็จแล้ว…กาย..ว่าแต่ว่าพรุ่งนี้เอาไงดี เราต้องออกจากบ้านตั้งแต่เช้าเลยนะ แต่จริง ๆ แล้วจัดบูธเนี่ยห้างมันเปิดตั้งสี่โมงนะ ดันไปบอกน้องว่าตีสี่ตีห้า ตายละวา นี่ฉั๊นต้องแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่ตีสี่หรือ แล้วยัยตัวดีรู้อย่างงี้นะก็จะมาช่วยปลุกให้เสียด้วยนะ กลัวพี่เสียงาน

..กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นตอบสนอง ช่วยเหลือตัวเองแล้วกัน ส่วนเราออกเวลาปกติ หึหึ..

..เออ..อย่าให้ถึงทีข้าแล้วกันชิ๊..

...แต่กายสงสัยอยู่อย่างทำไมเอถึงให้ความร่วมมือคุณนัทล่ะ บอกหน่อยซิ..อยากรู้… กวินเอ่ยถามแล้วกลั้นใจรอฟัง

..เฮ๊อ…ยอมใจว่ะ รู้ทั้งรู้ว่าน้องเป็นก้อนในมดลูกซึ่งถ้าโตขึ้นอาจต้องผ่า ถ้าผ่าก็ต้องลุ้นผลอีกว่าจะลบหรือจะบวก แล้วจะมีลูกได้หรือเปล่าอีก แต่คุณเค้าก็ไม่ยอมละทิ้งยัยบี มีแต่คนของเราที่ดื้อ ไม่ยอมญาติดีกับเค้าง่าย ๆ…

..ไม่ใช่ว่าเห็นเค้าเป็นหมอกีแล้วจะโยนน้องให้หมอเสียเลยนะ..

..แล้วถ้าฉั๊นคิดแบบนั้นมันผิดเหรอ แล้วอีกอย่างฉั๊นดูออกว่าคุณเค้ารักยัยบีจริง ออกจะเกรงใจด้วยซ้ำเวลายัยบีมันโฮ่กใส่ ถ้าเค้าไม่รักน้องต่อให้เป็นหมอกีหมอเทพไหนฉั๊นก็ไม่ยอมให้เข้าใกล้น้องย่ะ..

..โอเคครับ กระจ่างแล้วครับ เราคิดเหมือนกันครับที่รัก กายแค่อยากรู้ไม่ได้คิดจะดูถูกน้ำใจเอเลยนะ ไม่โกรธกายนะ...

..อือ..ไม่โกรธแต่เคืองตรงที่ต้องตื่นตีสี่นี่แหละ เนี่ยมื้อเย็นต้องขยับเข้า แล้วรีบนอนเดี๋ยวใกล้ ๆ ตีสี่ยัยกุ้งแห้งต้องมาเคาะห้องฉั๊นแน่ ๆ ไม่เชื่อคอยฟัง..

..โอเคเลยครับคุณแฟน ตามนั้นครับ

@เช้าวันใหม่

ติ๊ด..ติ๊ด..ติ๊ด..ติ๊ด..ติ๊ด.. (เสียงนาฬิกาปลุก)

โอตีสามครึ่งแล้ว พี่เอจะตื่นได้มั๊ยเนี่ย ไม่ได้การแล้วต้องลองไปเคาะห้องดู

ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก.. (เสียงเคาะประตูจากน้องเล็กของบ้าน)

//จ้าตื่นแล้วจ้ายัยน้อง ทีมเค้านัดตีห้าจ้า.. กานต์บุรุษรีบขานรับน้องสาวเพราะถ้าไม่ขานนางจะเคาะอยู่อย่างนั้นนะซิ

//อ๋อ..ค่ะ.. กานต์ธิดาตอบพี่ชายพร้อมกับเดินกลับไปยังห้องของตนแล้วนอนต่ออีกสักพักค่อยตื่นมาอีกครั้งก็ยังได้

ตัดมาที่สองหนุ่มคู่รัก

..กายมานี่เลยไปด้วยกันเลย เนี่ยไม่รู้จะไปอยูที่ไหน นัดพวกนั้นไว้แปดโมงเช้า นี่ยังตีสี่หน่อย ๆ เอง ไม่น่าเลย

..หึหึ ไปคอนโดกายก่อนก็แล้วกัน นอนสักตื่นสองตื่นแล้วค่อยออกไปก็ยังทัน

..โอเค ตามนั้น

@เวลา 04.30 น.

สองหนุ่มคู่รักได้ขับรถออกไปตาม ๆ กัน ส่วนกานต์ธิดาได้แต่ชะเง้อมองที่หน้าต่าง และรีบลงมาชั้นล่างเพื่อเสียบปลั๊กกระติกน้ำร้อนเพื่อต้มน้ำชงโกโก้ดื่ม หลังจากนั้นหญิงสาวได้ขึ้นไปอาบน้ำทำธุระส่วนตัวและลงมาชั้นล่างอีกครั้งในชุดนักศึกษา และลงมาที่ห้องครัวชงโกโก้ร้อน ๆ พร้อมกับหยิบเครื่องปิ้งขนมปังขึ้นมาเสียบปลั๊กเมื่อเครื่องร้อนจึงหยิบขนมปังขึ้นมาปิ้งสักพักก็ใช้ได้ หญิงสาวจึงนั่งจิบโกโก้ร้อนที่อุณหภูมิกำลังพอดีและปิขนมปังปิ้งกินคู่กันไป และตามด้วยผลไม้สดที่พี่ชายได้หั่นใส่กล่องสุญญากาศไว้ให้เรียบร้อยแล้ว จากนั้นหญิงสาวก็นั่งที่ห้องนั่งเล่นและดูอะไรในมือไปเรื่อย ๆ จนได้ยินเสียงแตรรถที่คุ้นเคยจึงรีบลุกออกไปที่หน้าบ้านทันที

ด้านอัญญารินทร์รีบเปิดประตูรถออกมาโบกไม้โบกมือเรียกเพื่อนสาว

"ยัยบี มาแล้ว รีบปิดบ้านเร็ว" อัญญารินทร์เรียกเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น

"จ้า แป๊บนึง"

ด้านเปรมมนัสได้ลงจากรถมารอคนตัวบางและส่งสายตาให้หลานสาวไปนั่งที่เบาะหลังพร้อมกับเปิดประตูรถให้หลานสาว

"สวัสดีค่ะอานัท"

"ครับ เรานั่งหน้านะ ให้น้องเอ๋ยนั่งเบาะหลัง" เปรมมนัสรับไหว้หญิงสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับออกคำสั่งกลาย ๆ

"ออ..ก็ได้ค่ะ" กานต์ธิดารับคำแบบงง ๆ

"พี่ชายกับคุณกายออกไปตั้งแต่เมื่อไรเหรอ"

"ตีสี่ครึ่งค่ะ"

"เหรอ..เดี๋ยวเย็นนี้กลับกับน้องเอ๋ยนะ ถ้าอาไม่ว่างจะให้คนรถที่บ้านมารับ ไม่ต้องรอพี่เอหรอก น่าจะทั้งวันแหละเดี๋ยวจะมืดค่ำเสียเปล่า ๆ อ้อ..แล้วอย่าลืมบอกพี่ชายล่ะว่าจะกลับกับน้องเอ๋ย"

"ค่ะ" กานต์ธิดาตอบไปคำนึงแล้วนั่งเงียบ ๆ ไปตลอดทาง