44.หมั้น
1105 Words
ความเดิม- "ครับ ๆ ขอบคุณเจ้าสัวมากครับ" นายไม้บอกอย่างรู้สึกซาบซึ้ง
………………………………………..
หลังจากได้ฤกษ์งามยามดีเปรมชัยได้ส่งข้อความไปหาผู้ร่วมแผนการณ์แล้วและแต่ละฝ่ายต่างเข้าใจและทำตาบริบทของตนไป โดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้อิโหน่อิเหน่ด้วยเลย เธอก็ใช้ชีวิตไปตามปกติ แต่รู้สึกแปลก ๆ ก็ตรงที่อยู่ก็มีช่างมาซ่อมตรงนี้ ต่อเติมตรงนั้น ปรับตรงนี้ แต่งตรงนั้น โรงรถก็เสร็จเรียบร้อยดี สักพักรถยนต์คันไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไปก็เข้ามาจอด ในวันหยุดเธอก็จะถูกบังคับให้ไปสตาร์ทรถเพื่อวอล์มเครื่องบ้าง ถูกคะยั้นคะยอให้ถอยรถออกไปนอกโรงรถบ้างอ้างว่าวอล์มยาง ส่วนกานต์ธิดาเองก็ไม่ได้ดื้ออะไรเพราะคิดว่าทำไปก็ไม่เสียหลาย
สองเดือนผ่านไป
เช้าวันหยุดกานต์บุรุษตื่นตั้งแต่เช้าและชักชวนให้กวินช่วยกันจัดบ้าน ดูแลให้เรียบกริบตั้งแต่ประตูรั้วจนถึงห้องครัวยันโรงรถ
ส่วนกานต์ธิดาที่ตื่นตามเวลาปกติคือเกือบเจ็ดโมงเช้าที่ลงมาจากชั้นบนนึกแปลกใจที่พี่ชายทั้งสองของเธอไม่พากันออกไปเที่ยวไหน
"อยากออกไปหายัยน้องเอ๋ยกับยัยน้องนางจัง น้องขอไปนะ" กานต์ธิดาเอ่ยขึ้นเป็นเชิงขออนุญาตผู้เป็นพี่
"เดี๋ยวค่อยไป ไปกินข้าวต้มก่อนซิ พี่ทำไว้ให้ทำไมไม่กิน" กานต์บุรุษเอ่ยทักน้องสาวเมื่อเห็นว่าน้องสาวถือเครื่องดื่มมา
"ไม่อ่ะ ขี้เกียจ โกโก้นี่ก็พอ" หญิงสาวบอกหน้านิ่งแล้วเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นหน้าตาเฉย
"กินเสร็จแล้วไปแต่งตัวสวย ๆ นะ เดี๋ยวพี่กับพี่กายพาออกไปเที่ยวข้างนอก"
"ค่า.."
ตัดมาที่กวินที่ยืนฟังอยู่ใกล้ ๆ
..เอาแต่ใจจริง ๆ เลย น้องสาวเรา งอนแล้วไม่ยอมกินข้าวเนี่ย เมื่อไรจะหาย.. กานต์บุรุษบ่นยิ้ม ๆ แล้วหันไปสบตาคนรัก
..อือ..ก็กำลังจะมีคนมาปราบอยู่ไม่ใช่เหรอ.. กวินเอ่ยอย่างขอความเห็น
..ไม่รู้จะปราบหรือจะมาเป็นทาสมันอีกก็ไม่รู้..
หึหึ.. กวินได้แต่หัวเราะเบา ๆ ในลำคอรู้สึกเอ็นดูระคนเหนื่อยหน่ายกับครอบครัวนี้จริง ๆ แต่ก็รักนะ หลังจากนั้นสองคนก็ช่วยกันจัดแจงดูแลความเรียบร้อยกันต่อ
สักพักก็เห็นหัวรถยนต์คันหรูของเปรมมนัส และตามด้วยรถตู้คันหรูอีกเช่นกันกวินรีบกระตุ้นเตือนคนรัก
..นู่น.มากันแล้ว..เราไปเปิดประตูก่อนนะ นายรอต้อนรับอยู่หน้าบ้านนี่แหละ คอยดูยัยน้องด้วยล่ะ แต่งตัวเสร็จหรือยัง..
..อือ..ไปเถอะ ขอบใจมาก เดี๋ยวไปดูยัยน้องก่อน… กานต์บุรุษบอกกับคนรักแล้วรีบสับเท้าขึ้นไปชั้นบนของบ้านเพื่อพาหญิงสาวลงมารับหน้าแขกผู้มาเยือน
อีกด้านของบ้านซึ่งกวินกำลังทำหน้าที่แทนเจ้าบ้านอยู่
"สวัสดีครับ เชิญครับท่านเจ้าสัว เชิญครับคุณเปรมมนัส นายเอน่าจะกำลังไปตามอยู่น่ะครับบอกว่าจะพาไปเที่ยวข้างนอกให้ไปแต่งตัวใหม่น่ะครับ" กวินยกมือกระพุ่มไหว้แขกผู้อาวุโสกว่าพร้อมกับอธิบายเหตุผลที่เจ้าบ้านไม่ได้อยู่ต้อนรับ
"ไม่เป็นไรหรอกกวิน ลุงไม่ถือ เข้าใจดีทุกอย่าง ขอแค่แม่หนูบีรับหมั้นลูกชายลุง ลุงก็พอใจแล้ว จัดบ้านเสียสวยเลยนะ หอมด้วย ดอกอะไรเหรอ"
"ดอกกุหลาบครับ หอมอ่อน ๆ คล้ายดอกบัวครับ ส่วนดอกบัวของจริงอยู่ในบ่อหลังบ้านกับข้าง ๆ บ้านครับ กำลังแย้มบานกลิ่นหอมอ่อน ๆ แบบไทย ๆ ดีครับ" กวินบอกอย่างภูมิใจ
"เหรอ โอ้ว..บ้านหลังกะทัดรัดไม่เล็กไม่ใหญ่แต่อบอุ่นน่าอยู่นะ /จริงมั๊ยนายนัท" เปรมชัยชักจะชอบชายหนุ่มกวินเสียแล้วซิเพราะชอบปลูกดอกไม้ส่งกลิ่นหอมเหมือนกันแล้วหันไปส่งไม้ต่อให้ลูกชายบ้าง
"น้องบีลงมายังครับ"
"นายเอกำลังไปตามอยู่ครับ น่าจะกำลังลงมาครับ ยังไงผมต้องขอโทษแทนน้องสาวของผมหน่อยนะครับ คืองอนตั้งแต่เช้าครับ จะโทรไปชวนเพื่อนไปกินส้มตำเจ้าประจำกันแต่พี่ชายห้ามก็เลยงอนครับ ต้องง้อนิดหน่อย"
"โอ..งั้นเหรอ ก็เหมาร้านมาที่นี่เลยซิ มันจะไปยากอะไร"
"เหมามาแล้วครับ เดี๋ยวสักพักคงมาแหละครับ แต่น้องไม่รู้"
"อ๋อ..เหรอ ไม่เป็นไรเลยกวิน ยังเหลือเวลา…นู่นไง ลงมากันแล้วดูว่าที่ลูกสะใภ้ลุงหน้าตาตื่นมาเลย /นายนัทว่าที่ลูกสะใภ้พ่อแต่งตัวได้น่ารักจริง ๆ เลยวันนี้ ดูซิ๊ ตัวเล็กนิดเดียวเอง" ประโยคแรกเปรมชัยคุยกับกวิน ประโยคหลังหันไปคุยกับลูกชายบ้าง
อีกด้านของผู้ที่เพิ่งลงมาจากชั้นบนใหม่
"สวัสดี/สวัสดีค่ะ" กานต์ธิดายกมือกระพุ่มไหว้แขกผู้มาเยือนหน้าตาตื่นแล้วหันไปส่งสายตาให้พี่ชายเป็นเชิงถาม
"เชิญไปนั่งที่ห้องกลางก่อนครับน่าจะสะดวกกว่า เชิญครับท่านเจ้าสัว/คุณเปรมมนัส/ส่วนน้องเอ๋ยไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นรอก่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวพี่กายพาไป/กายฝากดูแลน้องเอ๋ยด้วยนะ" กานต์บุรุษกล่าวเชิญไปที่ห้องกลางเพื่อกระชับพิธีการและฝากคนรักให้ดูแลเด็ก ๆ
"ได้เลยเอ/เชิญค่ะน้องเอ๋ย เดี๋ยวพี่กายหาน้ำกับขนมขบเคี้ยวมาให้กิน ให้ผู้ใหญ่เค้าทำพิธีเสร็จแล้วเราค่อยไปเน๊าะ"
"ได้เลยค่าพี่กาย น้องเอ๋ยตื่นเต้นจังเลยค่ะที่จะได้ยัยพี่บีเป็นอาสะใภ้ อิ๊อิ๊"
ตัดมาที่ห้องโถงใหญ่
"วันนี้เป็นวันดีพ่อในฐานะที่เป็นบิดาของนายนัทหรือเปรมมนัสจะขอทาบทามน้องบีกานต์ธิดามาเป็นคู่หมั้นคู่หมายของพ่อลูกชายที่มีใจรักชอบพอแม่หนูบีอยู่ ทางผู้ใหญ่และหนูบีจะว่ายังไง" เปรมชัยเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าได้ฤกษ์งามยามดีตามที่นายไม้ได้ให้มาแล้ว
"เอ่อ..ทางผมไม่ขัดข้องครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็แล้วแต่น้องสาวครับ คือน้องก็บรรลุนิติภาวะแล้ว สามารถตัดสินใจด้วยตัวเองได้น่ะครับ" กานต์บุรุษเอ่ยอย่างขอไปที
- Writer
