ความเดิม- "เอ่อ..ทางผมไม่ขัดข้องครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็แล้วแต่น้องสาวครับ คือน้องก็บรรลุนิติภาวะแล้ว สามารถตัดสินใจด้วยตัวเองได้น่ะครับ" กานต์บุรุษเอ่ยอย่างขอไปที
……………………………………..
"เอ่อ…บีว่า..บีไม่แน่ใจว่าเราจะไปกันได้หรือเปล่า" กานต์ธิดาเอ่ยขึ้นแล้วยิ้มเจื่อน ๆ แบบไม่ค่อยแน่ใจ
ด้านเปรมมนัสเริ่มหน้าถอดสี เปรมชัยเห็นหน้าลูกชายนึกสงสารจับใจจึงได้เอ่ยออกไปเพื่อประคับประคองสถานการณ์
"ค่อย ๆ ศึกษากันไปก็ได้นี่ลูก พี่เค้าก็ไม่ใช่คนใจร้ายอะไร เค้ารักหนูด้วยใจจริงนะ พ่อรู้"”
"เอ่อ..คือ..หนูว่าเอาของหมั้นเก็บกลับไปเถอะค่ะ หนูรับทราบและรู้สึกซาบซึ้งที่คุณท่านและคุณเปรมมนัสเห็นคุณค่าของหนูแล้ว แต่หนูเองต่างหากที่ไม่คู่ควร หนูไม่มีอะไรเลย แถมยังปะ.." กานต์ธิดาเอ่ยออกมาจากส่วนลึก แต่ยังไม่ทันที่จะพูดจบดี
ปัง!!! เสียงเก้าอี้ที่ล้มหงายหลังอย่างไม่เป็นท่า
"เอาอะไรมาคิดว่าไม่คู่ควร เอาอะไรมาเป็นต
