[จูเนียร์ : พาร์ท]
เป็นการทานมื้อค่ำที่ผมรู้สึกไม่อยากอาหารเลยเเม้เเต่นิดเดียว นอกจากจะต้องคอยตบมุขกับพ่อตัวเองเพื่อชื่นชมลูกสาวของคุณหญิงท่านเเล้ว ผมยังต้องคอยเเสร้งยิ้มหวานให้เธออีกต่างหาก
ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบเธอนะครับ เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักเเละน่าเอ็นดูคนนึงเลยก็ว่าได้ เเต่ผมเเค่รู้สึกอึดอัดใจเวลาที่ต้องทำอะไรแบบนี้ ผมอยากทำตามใจตัวเองซะมากกว่า เเละบอกสิ่งที่ผมเป็นให้ทุกคนได้รับรู้ เปิดเผยว่าสิ่งที่ผมเป็นอยู่มันคืออะไร
เเต่ก็นั่นเเหละ ผมคงทำได้เเค่คิดเเละเก็บมันไว้เป็นคำถามในใจต่อไป ว่าทำไมผมถึงเป็นตัวของตัวเองไม่ได้ ทำไมผมต้องเผชิญเรื่องอะไรแบบนี้ ทั้งที่ผมควรจะเป็นคนกำหนดมันเอง
"ตักอาหารให้น้องด้วยสิลูก" เเม่เอ่ยท้วง เมื่อผมเอาเเต่นั่งเขี่ยจานข้าวอยู่คนเดียว
"ครับเเม่" ผมขานรับพร้อมกับตักหมูทอดกระเทียมฝีมือเเม่ให้คนตรงหน้า
"ขอบคุณค่ะพี่เนียร์ งั้นเดี๋ยวพลอยตักให้บ้างนะคะ"
"ค
