ILGAZ
Kollarımı birbirine yaslamış mutfağın kapısına yaslamıştım çıplak sırtımı. Mutfakta kendince bir şeyler hazırlamaya çalışan kadına gülerek bakıyordum. Sude hayatımı mahvedip gittikten sonra gülmemiştim zira o benim en güzel anılarımın katiliydi. O benim gülüşlerimi, ömrümü, emeklerimi, zamanımı çalmıştı. Şimdiyse mutfağımdaki kadın bana, beni geri vermişti.
"Orada öylece duracağına gelip yardım mı etsen acaba?" sesindeki saf kızgınlığa bile hayrandım. Ben bu kadının her şeyine ölürüm. Yavaşça yanına giderek arkasında durdum ellerimi tezgaha yaslayıp onu sıkıştırdım. Bana doğru döndüğünde burnundaki hamur lekesine güldüm.
"Burnun hamur yemiş." gözleri açılıp burnunu temizlemeye başladı. Onun bu hallerine hastayım. O güzel ela gözlerini belertmesi, dağılmış saçları, saf halleri ho
