สมภารกินไก่วัด
1139 Words
พอไปถึงที่หมายเธอก็รีบโทรหาภาสกฤต แต่กลับถูกตัดสาย โทรอีกก็ถูกตัดสายอีก จนครั้งสุดท้ายถึงกับปิดเครื่องไปดื้อๆ
“โวะ อะไรของเขาวะเนี่ย บอกให้มารับแล้วตัดสายทำไม” เลขาสาวบ่นอย่างหัวเสีย พลางเดินเตร่เข้าไปในคลับเลาจน์หรู แต่เธอไม่ได้เป็นเมมเบอร์ไม่มีบัตรผ่าน จึงเข้าไม่ได้
“อยู่ไหนของเขาเนี่ย”
ระหว่างที่เธอกำลังยืนหันรีหันขวางลังเลว่าจะเอายังไงต่อดีนั้น จู่ๆ หางตาก็เหลือบไปเห็นร่างสูงสง่าคุ้นตาของใครบางคนเดินออกมาเสียก่อน
“บอส!”
ภาสกฤตไม่ได้มาคนเดียว แต่มีหญิงสาวหน้าแฉล้มแต่งตัวเซ็กซี่โชว์เนื้อหนังติดมือมาด้วย ทำให้คนเป็นเลขาถึงกับชะงักไปนิดๆ
มากับเด็กนี่หว่า แล้วจะเรียกเรามาทำไมเนี่ย หรือวันนี้อยากจะทรีซั่ม ไอ้เวรตะไลเอ๊ย!
หญิงสาวก่นด่าในใจ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหา อย่างน้อยก็ให้เขาเห็นหน้าว่าเธอมาแล้ว จากนั้นจะไปไหนก็ไสหัวไปเถอะ ไม่ใช่ความผิดของเธอแล้ว
“บอสคะ”
คนถูกเรียกสะบัดศีรษะแรงๆ ทีหนึ่ง ก่อนหันมาตามเสียงเรียก ดวงตาคมจัดจ้องหน้าเธออย่างว่างเปล่า
“คุณเป็นใคร”
เกือบจะโบกคนถามด้วยกระเป๋าครัชใบงามในมือเสียแล้ว หากไม่บังเอิญหันไปเห็นตัวเองในกระจกด้านหน้าเสียก่อน ผู้หญิงที่วันนี้แต่งตัวเซ็กซี่ไม่แพ้แม่สาวที่เขาหิ้วมามองตอบกลับมาแบบเหวอๆ ก็ไม่แปลกที่อีตานี่จะถาม
“ก็คุณโทรตามใครให้มารับล่ะคะ” ดวงตาคมเข้มหรี่มองคนตรงหน้าก่อนส่ายหน้าไปมา
“ไม่ใช่คุณ...”
“นี่ใครกันคะที่รัก” แม่สาวสุดเอ็กซ์อึ๋มจีบปากถาม พลางจิกตาใส่คนมาใหม่อย่างเอาเรื่อง
แหวะ ที่รักเหรอ
“ปล่อยนะ...”
นพรดาเลิกคิ้วเมื่อได้ยินเสียงห้าวห้วนหันไปสั่งหญิงสาวข้างตัว เพิ่งเห็นสีหน้าของเขาชัดๆ ว่าแดงก่ำ พยายามดึงแขนออกจากการเกาะกุมอย่างทุลักทุเล นี่ไปโดนตัวไหนมาล่ะท่าน ถึงได้เสียอาการหนักขนาดนี้ แต่ดูอีกทีอาการของเจ้านายสุดเฮี้ยบของเธอก็ดูแปลกๆ ไปจริงๆ นั่นแหละ
ตัวออกใหญ่ถ้าจะสลัดหญิงสาวข้างกายออกย่อมไม่ใช่เรื่องยาก แต่นี่เขาทำเหมือนไร้เรี่ยวแรง หรือว่าเมาหนักก็ไม่น่าใช่อีก หมอนี่คอแข็งจะตายดื่มไวน์เป็นขวดๆ หรือเหล้านอกเป็นลังก็ยังไม่เมา ทำไมเธอจะไม่รู้ ก็ทำงานกับเขามาตั้งหลายปี
“เก้ามาขัดจังหวะบอสหรือเปล่าคะนี่”
“ไม่! พาผม...กลับที” ชายหนุ่มกัดฟันบอกด้วยสีหน้าทรมานเหมือนกำลังสะกดกลั้นอะไรบางอย่างในร่างกายสุดฤทธิ์
“ไม่ได้นะ ฉันไม่ให้ไป”
นพรดาหันไปมองหน้าแม่สาวข้างกายเจ้านายอย่างเห็นใจ ดูท่า คืนนี้แม่นี่จะตกกระป๋อง ไม่ผ่านคิวซีของอีตาบอสตัวร้ายแฮะ แต่นั่นไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเลขาอย่างเธอ ตอนนี้คำสั่งจากปากเจ้านายที่จ่ายเงินเดือนให้ย่อมสำคัญเหนืออื่นใด
“ขอโทษนะคะ ถ้าคุณได้ยินที่เขาพูดแล้ว ก็ช่วยปล่อยมือด้วย”
พอขาดคำ คุณเลขาสาวก็จัดการแงะตัวบอสหนุ่มออกมาจากไฮยีน่าสาว แต่ทว่าอีกฝ่ายก็ไม่ยอมง่ายๆ รีบยื้อแขนอีกข้างของเขาไว้มั่น
“ไหนคุณว่าคืนนี้จะไปต่อกับฉันไงคะ”
ดวงตาคมกริบตวัดมองคนพูดอย่างเย็นชาจนนพรดาแอบผวาแทน ถ้าเป็นที่บริษัทล่ะก็ ใครโดนบอสใหญ่มองด้วยสายตาแบบนี้ใส่ คงช็อกตาตั้งน้ำลายฟูมปากไปแล้ว ขนาดเธอมีภูมิต้านทานความโหดของเขายังอดขนลุกขนพองไม่ได้
“ปล่อย-ผม”
เขาเน้นทีละคำอย่างแข็งกร้าว ก่อนกระชากแขนออกจากการเกาะกุม จนอีกฝ่ายเสียหลักเซเกือบจะล้มก้นจ้ำเบ้า มือใหญ่คว้าไหล่ของนพรดาเข้ามาโอบกอดไว้ จนเธอแอบนิ่วหน้าเพราะน้ำหนักที่เทลงมาจนเข่าแทบทรุด สมบทบาทไปไหมคุณเจ้านายขา
“แกเป็นใคร ผู้ชายคนนี้ฉันจองแล้วนะ”
“เธอเป็นเมียผม!” คำตอบอย่างเย็นชานั่นทำเอาเลขาสาวถึงกับเหวอ อ้าปากค้าง
ใครเป็นเมียคุณมิทราบ อีบอสนี่ต้องโดนตัวแรงไปแน่นอน
“เมียเหรอ ฉันไม่เชื่อ”
นี่ก็อีกคน เฮ้อ...หรือวันนี้ต้องได้ออกแรงก่อนไหมเนี่ย จะได้วอร์มมือรอ เลขาสารพัดประโยชน์คิดในใจ พลางคลี่ยิ้มหวานยั่วประสาทกลับไป เรื่องนี้เธอถนัดนัก ก็ลับฝีมือกับแม่พวกสาวๆ ของเจ้านายมากี่ครั้งแล้วล่ะ
“ไม่เชื่อแล้วไงใครแคร์ ไปค่ะที่รักขากลับบ้านเรากัน” ว่าพลางกอดแขนล่ำของสามีจอมปลอมเชิดใส่อีกฝ่าย ก่อนควงเขาเดินผละไปตามบทบาท
“บอสคะ” กระซิบเรียกเพื่อดึงสติเมื่อเดินออกห่างจากแม่สาวปากแดงมาได้ แอบเห็นสายตาคนแถวนั้นที่มองมา มีบางคนเหมือนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาเพราะเริ่มจำหน้าเขาได้
“รีบออกไปจากที่นี่ก่อน”
ชายหนุ่มกัดฟันสั่งด้วยน้ำเสียงกร้าว ก่อนลากลู่ถูกังเธอออกไปแบบไม่เหลียวหลัง หูแว่วได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนดังตามหลังมาราวกับเปรตขอส่วนบุญไม่มีผิด
พอออกมาข้างนอกได้ อีกฝ่ายก็ยังทำตัวเป็นภาระไม่เลิก แทนที่จะเดินดีๆ ก็ทิ้งน้ำหนักมาที่ไหล่น้อยๆ ของเธอจนแทบเข่าทรุด นพรดากัดฟันแน่น
“คุณจอดรถไว้ที่ไหนคะ”
“ไม่รู้สิ” คำตอบนั้นทำให้คนฟังแอบฉุนกึก แต่พอเงยหน้ามองก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นอาการของอีกฝ่าย
ใบหน้าหล่อเหลาตอนนี้แดงเถือกยันหูมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพราวเกาะเต็มหน้า มือที่จับไหล่เธอไว้เกร็งแน่นจนรู้สึกได้ แถมท่ายืนก็แปลกไปจากที่เคยดูกระสับกระส่ายแปลกๆ จะว่าเมาก็ไม่น่าใช่อาการนี้ เธอต่างหากที่ตอนนี้เริ่มมึนๆ มากกว่าเขาเสียอีก
“บอสไม่สบายหรือเปล่าคะ”
“ไม่รู้สิ ปวดหัวจัง”
“หรือดื่มหนักไป”
“ไม่ ผมดื่มไปแค่ไม่กี่แก้ว”
ตอนเธอออกมาจากออฟฟิศ เขาก็ยังดูดีอยู่นี่หว่า แล้วไหงถึงอยู่ในสภาพนี้ได้ หรือโดนมอมเหล้ามา
- Writer
