ปรารถนาเมียเช่ามาเฟีย

EP : 2 ไม่ให้เขารู้ว่าเป็นตัวเอง NC+

บทที่ 2

เสียงร้องครางกระเส่าของร่างบางยิ่งสร้างความเสียวซ่านให้กับเรือนร่างหนาที่สอดเอ็นร้อนเข้าออกกระแทกถี่ๆ เขาปรับเปลี่ยนท่าให้เธอนอนตะแคงพร้อมทั้งมือนั้นจับเข้ายังแก้มก้นและออกแรงกระแทกได้อย่างถนัด ฝ่ามือหนาฟาดเข้ายังแก้มก้นขาวซ้ำแล้วซ้ำอีก

"โคตรเสียวเลยเมีย" น้ำเสียงครางปะปนกับเสียงหืดหอบไปด้วย เอ็นร้อนถูเข้าออกช่องสวาทเต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่นและน้ำกามของเธอที่ไหลหลั่งออกมา

ใบหน้าน้อยคิ้วขมวดเข้าหากันกัดปากด้วยความเสียวหลังจากที่เธอเสร็จ แต่เขานั้นไม่เสร็จก็ยิ่งทำให้ร่างกายของเธอร้อนวูบวาบเสียวจนถึงขั้นสูงสุด

"อื้มม"

มือหนาเอื้อมไปด้านหน้าเพื่อจับเนินอกของเธอที่ตะแคงเด้งอยู่ทางด้านซ้ายมือ เขาบีบและดึงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ฝ่ามือฟาดเข้าตรงกลางหลังของเธอพร้อมทั้งตีแก้มก้นซ้ำแล้วซ้ำอีก

ช่องสวาทของเธอหดรัดเอ็นร้อนของเขาจนแทบอยากจะปลดปล่อยออกมาทันที แต่ด้วยความอึดของคนเป็นหนุ่มนั้นก็ยิ่งทำให้หลั่งไหลช้ากว่าเพราะด้วยที่ร่างกายของเขาแข็งแรง

"ซี๊ด" มือหนาคว้าจับเข้ายังขาน้อยทั้งสองและเอาลงตนเองแทรกกายอยู่ระหว่างขาอยู่แล้ว มือหนาจึงค้ำลงยังด้านข้างลำตัวทั้งสองของร่างบางกดโน้มประคองตนเองกระแทกเอ็นร้อนสวนเข้าช่องสวาทของเธอรุนแรง

"อ๊อย~"

เสียงหวานเปล่งเสียงครางกระเส่า ใบหน้าของเขานั้นถูไถยังยอดอกทั้งสอง ใบหน้าที่แดงก่ำเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อร่างกายของเขาร้อนผ่าวดั่งคนที่อยู่ข้างกองไฟ

แท่งเอ็นร้อนถูระแทกเข้าช่องสวาทแรงขึ้นเรื่อยๆ เพราะเขานั้นต้องการปลดปล่อย

"ผัวขอแตกในนะ" ร่างบางพยายามที่จะโต้ตอบโดยการไม่อนุญาต แต่ทันใดนั้นความรู้สึกของเธอก็มีน้ำอุ่นๆ พุ่งกระฉอกเข้าในส่วนนั้นของเธอเต็มๆ

เขากระแทกซ้ำแล้วซ้ำอีกเพียงแค่ไม่กี่ครั้ง เขาก็ดันแท่งเอ็นอันใหญ่จนสุดลำปลดปล่อยน้ำกามเข้าช่องสวาทของเธอเต็มๆ ก่อนที่จะโน้มตัวลงก่อนร่างบาง

"โอ้ววว~เสียว" เอ็นร้อนถอดออกจากช่องสวาทพร้อมทั้งทิ้งตัวนอนลงที่หมอนด้านข้าง

"ผมรักคุณนะ" มือหนาคว้าร่างบางเข้ามากอดไว้ในอ้อมอกพร้อมกับบอกรักใบหน้าของเขานั้นยิ้มกรุ้มกริ่มเต็มไปด้วยความสุข ส่วนร่างบางเธอได้เพียงแต่ดึงผ้าห่มปกคลุมร่างกายตนเองครวญคิดอยู่ในอ้อมกอดของเขาหลายอย่างแต่พอเงยหน้ามองเขาเธอกลับรู้สึกดี

"ถึงแม้ว่าคุณจะเข้าใจผิดแต่การผิดพลาดในครั้งนี้ฉันตั้งใจนะคะ และหวังว่าสักวันคุณจะรักฉันเหมือนกับที่รักผู้หญิงคนนั้น" มือน้อยโอบกอดเขาตอบเบาๆ พร้อมทั้งขยับจูบเข้าที่ปากหนา

"ไม่ได้สิยี่หวา...ถ้าเธออยู่นี่เธอจะกลายเป็นคนไม่ดีในสายตาเขา" ร่างบางขยับลุกขึ้นแต่ต้องนั่งลงไปอีกครั้งด้วยความเจ็บตรงส่วนนั้น เธอพยายามกลั้นหายใจและพยุงตนเองลุกขึ้นอีกครั้งสายตาของเธอหันกลับไปยังที่นอนเป็นผ้าปูสีขาวเผยให้เห็นคราบเลือดปะปนกับน้ำกาม

ร่างบางส่ายหน้าไปมาบอกตนเองไม่ให้ช้าพร้อมทั้งรีบรวบเสื้อผ้าชุดชั้นในเข้าไปในห้องน้ำปรับเปลี่ยนใส่เสร็จจัดแจงผมเผ้าตนเองจนเป็นระเบียบ จึงเดินมาด้านข้างของคนตัวโตที่นอนหมดสติอยู่บนเตียง

"ฉันไปก่อนนะคะ" ใบหน้าน้อยโน้มตัวลงหอมแก้มของคนตัวใหญ่ที่หลับแบบไม่รู้สึกตัวก่อนที่เธอจะเปิดประตูห้อง

"คุณยี่หวา" ธนดลลูกน้องคนสนิทนั้นจับจ้องมองตั้งแต่หัวจรดเท้าของยี่หวา

"อย่าเข้าใจผิดไม่ได้มีอะไรแบบนั้นคือเขาเมามาก แค่ถอดเสื้อผ้าของเขาและเช็ดตัวให้กับเขาเท่านั้นเอง" ยี่หวารีบปฏิเสธลูกน้องคนสนิทของเขาทันที

"ครับ...คุณยี่หวานายท่านธารามสั่งให้ผมไปส่งคุณยี่หวา"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...ดูแลเขาเถอะเขาเมามาก"

"แล้วคุณยี่หวาจะกลับยังไงเหรอครับ"

"ฉันกลับได้ไม่ต้องเป็นห่วง"

"แต่..."

"ฉันบอกว่าฉันกลับได้ไม่ต้องเป็นห่วง อ๋อ ถ้าเขาตื่นขึ้นมาและถามหาฉันช่วยบอกว่าฉันไม่ได้อยู่กับเขาตั้งแต่เขานั่งดื่มแล้ว"

"ครับ...คุณยี่หวา"

ยี่หวาเดินลงมาด้านล่างในช่วงนี้เป็นเวลาตี 3 กว่า ผู้คนเงียบสงบหลังจากที่ร้านปิด

"กลับบ้านไงทีนี้" มือน้อยยกมือเกาหัวของตนเองกำลังครวญคิดว่าเธอนั้นจะกลับบ้านอย่างไรเพราะปฏิเสธการไปส่งของลูกน้องเขาแล้ว

ร่างบางเดินออกมาจากร้านตรงมายังถนนก็โบกแท็กซี่กลับแต่เธอนั้นไม่ได้กลับบ้าน เธอให้แท็กซี่มาส่งที่หนึ่งคือบ้านของคุณยายตนเอง

"ยี่หวาหลานไปไหนมาลูก...ทำไมถึงมาในตอนนี้" บ้านของยายเธอนั้นเป็นบ้านหลังเก่าๆ บ้านไม้สองชั้นอยู่หลังซอยของตลาดสด

"ยี่หวาขอนอนด้วยนะจ๊ะยาย"

"เกิดอะไรขึ้นยี่หวาหรือ..."

"ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะยายพวกเขาทั้งสองคนดีกับยี่หวามากและยี่หวาก็ยังรอยายให้ไปอยู่ด้วยกันนะ"

"ยายไม่อยากจากบ้านเกิดไปต่อให้ที่นั้นสุขสบายหรือมีเงินทองล้นฟ้ายายก็ไม่อยากไป ขอให้ยายได้อยู่บ้านนี้นะและยายอยากให้หนูมีความสุขนะลูก ไม่ต้องเป็นห่วงยายอยากมาหาคิดถึงก็มา ยายอยู่สุขสบายมีเงินใช้มีเพื่อนคอยคุยด้วยมีเด็กเล็กมาเล่นด้วยทุกๆ วันแค่นี้ก็ความสุขแล้ว"

"ยี่หวารักยายนะ" มือน้อยโอบกอดผู้เป็นยายพร้อมกับซบใบหน้าลงที่ไหล่ของยายหลังจากนั้นเธอขอเข้ามานอนกับยายด้วยความเหน็ดเหนื่อย