3- Injustice
1725 Words
Narinig ko ang lahat ng pinag-usapan nila subalit hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. Kung sakaling maglayas ako, wala akong alam na ibang lugar na pwedeng puntahan. Gusto Kong tawagan si Ate Pero hindi naman sa akin ipinapaalam ni Tito ang number ni Ate, natatakot siguro ito na magsumbong ako. Wala akong ibang kakilala at hindi ko alam kung saan sa Bicol nakatira ang mga kapatid ni Mama.
Nanginginig ang aking mga kamay habang hawak hawak ang tray na may lamang pagkain.
Umalis ka na lang kaagad, Mara pagkabigay mo ng tray.
Huminga ako ng malalim bago kumatok.
"K-Kuya, Yung pinapadala mo." Sabi ko kaagad ng buksan ang pinto
" Pumasok ka, Mara. Pakilagay sa lamesa" utos ni Kuya Jarius
"Kuya, pwde niyo bang abutin. NaCCr na kasi ako" pagdadahilan ko at hindi pumapasok sa loob kahit na malaki na ang luwag ng pinto
"Sinabing ipasok mo na eh. Hindi mo ba makikitang naglalaro kami? Lyndon, back-up" bulyaw Niya sa akin habang pumipindot sa cellphone. Nakatitig lang sa akin ang Isa sa mga kaibigan nito na para bang nakikisimpatya.
"Mara! Ano ba?!" Sigaw na nito
Napagitla ako sa pagsigaw nito at nanginginig na pumasok sa loob ng kwarto. Hindi pa man ako nakakalayo ay narinig ko na kaagad ang paglock ng pinto. Lumapit sa akin ang Isang lalaki at kinuha ang hawak Kong tray.
"Kuya Jarius, kung ano ang binabalak niyo parang awa niyo na po" pakiusap ko rito at napaluhod sa harap ni Kuya
"Pasensya na, Mara kailangan namin tong gawin." Sabi ni Jarius habang ibinaba ang suot nitong short.
"Isubo mo" utos nito at itinapat sa akin ang natutulog nitong alaga
"Nyx, ano pang hinihintay mo? Lumapit ka rito at gawin ang iniuutos ko" tawag nito sa Isang binata na nakaupo sa gilid. Naghubad din ito at ginaya ang ginawa ni Jarius.
"Kuya, ayaw ko po. Please, paalisin niyo na lang ako kaysa ganito"
"Tingin mo makakaalis ka pa rito pagkatapos nito? Mara, nasa poder ka namin. Kami ang nagpapakain at bumubuhay sa'yo kaya Utang mo ang buhay mo sa amin" galit na Sabi ni Jarius hindi pa ito nagkasya at sinampal Niya pa ako ng hindi ako kumikilos
"Jarius, that's enough" awat ng lalaki
"Isa ka pa, Nyx. Kanina pa ko nakikipag-usap sa'yo ng maayos. Nakakapika ka na eh!" Sinuntok din ni Kuya Jarius ang lalaking katabi nito
"Hey, Guys that's enough. We're here to have fun. Onyx, makinig ka sa sinasabi ni Jarius dahil kami ang gugulpi sa'yo kapag hindi mo sinunod ang utos ni Rad" Sabi naman ng Isang pang lalaki na nakatayo sa tabi ng bintana habang naninigarilyo.
"Ano, Mara! Isubo mo kung ayaw mong Tamaan ka ulit"sigaw ni Jarius. Kahit masakit ang pisngi ay sinunod ko ang utos nito.
"Tang**a, ganito ang gawin mo" asar na Sabi ni Jarius habang tinuturuan ako kung paano ang magb.j
Wala akong magawa kung hindi ang Sundin ang gusto nito. Ang lalaking nasa bintana ay sumali na rin.
"Ano, Nyx? Ganyan lang gagawin mo? Ikaw ang mauna! Di/Laan mo ang ₱*** Niya. Tang**a naman nitong kasama natin Lyndon, hindi tayo mag eenjoy niyan. Hindi ganito yung pangarap Kong fo*rs**e" palatak na reklamo ni Jarius at binatukan pa ang lalaki. Kagaya ko ay para ring sunod-sunuran ang lalaki sa lahat ng sinasabi ng aking pinsan.
"Hoy, Mara. Nganga! Ayusin mo naman,Nyx. Ganyan nga" utos ni Kuya at pumwesto sa aking ulunan at pinasok ang alaga nito sa aking bibig habang binabantayan ang ginagawa ng lalaking kumakain sa aking pagka****e. Walang tigil sa pagpatak ang aking luha at paimpit ang pag-iyak. Samantalang ang Isang lalaki ay nanonood sa amin habang nilalaro ang alaga rin nito.
Halos hindi ko na maalala ang lahat dahil parang nawala ako sa aking sarili nang palitan nila akong p!nags@$am@ntalahan. Sa may pinto ay nakita ko pang nakasilip si Josh ang bunsong anak nina Tita Josie. Hindi ko mawari kung awa o takot ang nasa mukha nito.
"Sorry, Mara" bulong sa akin ng lalaking gumagamit sa akin ngayon na ang pangalan ay Nyx.
"Ganyan nga, Nyx. Ayusin mo! Masisira Ang reputasyon ng mga Dela Cuadra ng dahil sa'yo kung hindi mo gagalingan ang pagpapaligaya sa babae" kantyaw ni Lyndon.
"Umpisa na yan, par dahil nakatikim na ng laman ng babae. At least hindi na siya birhen..hahaha" malutong na tawa ni Kuya Jarius.
Ilang beses pa nila akong ginamit hanggang sa magsawa ang mga ito at umalis ng bahay. Iniwan na lamang nila akong tulala at parang sira ulong walang tigil sa pag- agos ang luha.
Ilang araw akong parang balisa at halos ayaw Kong kumain. Maging sa eskwelahan ay napapansin na rin ang aking kakaibang ikinikilos. Dahil sa aking kaibigan na si Charlene ay sa kanya ko inilabas ang aking problema. Sinabi ko sa kanya ang mga nangyari sa akin at pinayuhan Niya akong lumapit sa barangay o sa police station para magsumbong.
Sinamahan Niya akong magtungo sa police station at nireport ko sa pulisya ang lahat ng panghahalay na ginawa sa akin ng mag-ama. Nang araw na ring iyon ay sakay ng police mobile ay nagtungo kami sa barangay. Ipinatawag naman sinaTito Arthur at Kuya Jarius.
"Anong ibig sabihin nito, Mara? Bakit may mga pulis?" takang tanong ni Tita Josie
"Ma'am, nagreport po ang bata sa amin. Ang Sabi niya ho ay ni-r@pe siya ng asawa't anak niyo." Sabat ng Isang babaeng pulis
"Kalokohan yang mga sinasabi Niya! Asawa at anak ko gagawan siya ng ganun? Mabait na tao ang asawa ko, kahit tanungin niyo pa sa buong barangay wala siyang ginawang Mali sa halip tumutulong pa nga siya para sa ikagaganda ng barangay namin! Pati pa anak ko idadamay! Jarius, Arthur, magsalita kayo! Totoo ba ang ibinibintang sa Inyo ni Mara?" galit na galit na Sabi ni Tita Josie
"Ang totoo niyan Mommy, pinasok Niya po ako sa kwarto. Inaakit Niya po ako. Akala ko ako lang Pero nakita kong ginagawa Niya rin Kay Daddy ang pangseseduce kasi alam Niya na may business tayo." ani Jarius sa mukhang nakakasawa
"HINDI TOTOO YAN! Ma'am, nagsisinungaling siya! Ilang beses Niya akong pinags@mant@lahan! Isinama Niya pa ang mga kaibigan Niya! Parang awa niyo na, nagsasabi ako ng totoo!" pakiusap ko sa pulis at nag-umpisa na akong umiyak
"Totoo ang sinasabi ng anak Kong si Jarius, Ma'am. Kapag wala ang asawa ko, lumalapit siya sa akin at inaakit ako para madagdagan ang baon Niya. Ulila na kasi siya, Ma'am. Yung ate Niya nasa Manila Pero mukhang Nakalimutan na siya kaya nagkawanggawa na lang kaming mag-asawa na patirahin sa bahay at akuin ang responsibilidad." dugtong pa ni Tito Arthur. Napahahulgol na lang ako sa sinabi ng mga ito. Pinapalabas nila na nagsisinungaling ako. Ano pa ang laban ko?
"Trinato Kong parang anak ko na si Mara Simula ng tumira siya sa amin, Ma'am. Kahit na hindi na nagpapadala ang ate niyan kami pa rin ang gumagastos sa pagpapaaral sa kanya. Tingnan niyo naman ang bag at sapatos niyan, sa mall ko pa binili ang mga yan. Kampante Kong iniiwan ang bahay ko sa kanya Yun pala sa muranh edad ay kaya Niya ng sumira ng pamilya!" galit na galit si Tita Josie habang nakatingin sa akin
"Nagsasabi ako ng totoo! Ako ang paniwalaan niyo! Si Josh! Si Josh ma'am. Ipatawag niyo si Josh, siya ang nakakita ng lahat habang pinagsas@mantalahan ako ng mga kaibigan ni Kuya Jarius." desperadang Sabi ko habang walang tigil sa pag-iyak
"Pati ba naman ang bunso ko idadamay mo sa kahangalan mong ito, Mara! Baka nag iilusyon ka lang kagaya ng nanay mong kulang kulang? Hindi! Ayaw Kong idamay ang anak kong Menor de edad sa bagay na to!"
"Ma'am, ipatawag niyo na po. Tatanungin lang natin wala tayong ibang gagawin" pakiusap ng barangay captain.
Masama ang tingin ni Tita Josie sa akin bago ito lumabas. Nakahawak sa aking kamay si Charlene at hindi ako iniiwan habang naghihintay. Ilang sandali pa ay dumating si Josh kasama ni Tita Josie.
"Josh, sabihin mo sa kanila kung ano ang nakita mo. Pakiusap" Sabi ko rito
"Josh, ano ba ang pinagsasabi ni Mara? Ano ba ang nakita mo? O may nakita ka ba talaga?" si Tita Josie na mataas na ang Boses habang tinatanong ang anak
"Josh, please. Nung umalis sina Tita papuntang kasal. Sa kwarto ni Kuya Jarius" pilit Kong ipinapaalala rito ang araw at lugar kung saan nangyari ang lahat. Tumingin ito sa akin bago tumingin sa Papa at kuya nito saka ito nagsalita.
"Wala PO akong nakita. Maaga po akong natulog noon" sagot nito. Laglag ang aking Balikat dahil sa sinagot nito. Wala akong ibang proweba maliban dito.
Sa huli ay umalis ang mga pulis. Naiwan kaming lahat sa barangay at pinag-usap lang. Bago umalis sina Tita ay bumulong pa sa akin Kuya Jarius at bahagyang napangiti.
"Ano? Sabi ko sa'yo eh, walang maniniwala sa katulad mong ulila. Nasayang lang ang oras namin" iiling iling na Sabi ni Kuya Jarius bago lumabas ng barangay hall.
"Cha, ano ng gagawin ko ngayon? Wala na akong ibang pupuntahan. Hindi ko na kayang tumira sa lugar na yon" umiiyak na Sabi ko Kay Charlene.
"Umuwi ka na muna sa Inyo, kakausapin ko si Mama baka pwede ka kina Lola sa Pangasinan. Huwag ka mag-alala, susunod ako kaagad" Sabi ni Charlene.
Umuwi ako ng bahay at naabutang inihahagis na ni Tita Josie ang mga gamit ko sa labas ng bahay. Nagkukumpulan na rin ang mga tao sa harap.
"Damputin mo lahat ng gamit mo at lumayas ka na sa pamamahay ko! WALA KANG UTANG NA LOOB! KINUPKOP KA NAMIN TAPOS PAGBIBINTANGAN MO PA ANG MAG-AMA KO! AKALA MO BA HINDI KO ALAM ANG PINAGGAGAGAWA NG ATE MO SA KABILANG BAYAN? BAKA KAGAYA KA RIN NIYA NA NAGBEBENTA NG LAMAN, PATI SARILI MONG PINSAN AT TIYO GAGAPANGIN NIYO PA PORKET ALAM NIYONG MAGANDA ANG KABUHAYAN!" Galit na galit na sigaw ni Tita Josie habang pinaghahampas ako ng mga damit at bag na hawak nito
"TINURING KITANG ANAK, MARA. NAGING MABAIT AKO SAYO PERO IKAW PALA ANG SISIRA NG REPUTASYON NG PAMILYA KO! LUMAYAS KA SA PAMAMAHAY KO AT HUWAG KA MAGPAPAKITA SA AKIN! LAYAS!!!!" sigaw pa nito habang sinasabunutan ako mabuti na lang at inawat ito ni Tito Arthur. Ipinasok nito sa loob ng bahay si Tita Josie at isinarado ang pinto. Naiwan ako sa labas na magulo ang buhok at walang tigil ang pag-iyak habang nagpupulot ng aking mga gamit.
- Writer
