CHAPTER 22 | จุดเริ่มต้น
ตึก ตึก ตึก
เสียงหัวใจแรงเต้นถี่ ท่ามกลางหมอกสีขาวขมุกขมัวด้านหน้าที่รายล้อม บรรยากาศรอบตัวเงียบสนิท เงียบจนกระทั่งได้ยินเพียงเสียงหัวใจของตัวเอง
คินวายกมือป่ายปัดมองควันหนาตรงหน้า เพียงเพราะต้องการหาทางสว่างของให้ตัวเอง แล้วในตอนนั้นเองเขาก็เห็นณาลัลน์ยืนอยู่ตรงปลายทางสว่างนั้นแล้วหันมายิ้มให้
“ลัลน์!”
ร่างสูงสะดุ้งตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนคิงส์ไซซ์ บนยอดตึกชั้นสูงสุดของเพนท์เฮ้าส์ คินวาขยับตัวลุกขึ้นนั่ง พลางยกเอนหลังพิงกับเบาะบุนวมผนังหัวเตียง แล้วเงยหน้าขึ้น
นี่เขาฝันถึงยัยปีศาจนั่นอีกแล้วสินะ
ทำไมวะ ผ่านมาตั้ง 7 ปี เขาน่าจะลืมผู้หญิงคนนั้นไปได้แล้ว แต่ทำไมเขากลับไม่ลืม
คินวาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะกระชากม่านเปิดมองผ่านกระจกไปยังทิวทัศน์ตึกสูงบนหน้า
ชาตินี้ทั้งชาติอย่าได้เจอกันอีก เพราะถ้าเจอเขาจะไม่ปล่อยเธอเอาไว้แน่นอน
คินวา ในวัย 25 เข้า 26 ตอนน
