CHAPTER 7 | ก็แค่แก่กว่า
1309 Words
CHAPTER 7 | ก็แค่แก่กว่า
ณาลัลน์ปวดหัวมาก ไม่คิดว่าไปๆ มาๆ คินวาจะเป็นฝ่ายรุกเธอมากขนาดนี้ แต่แล้วไงละ หน้าที่เธอคือต้องทำให้เขารักและก็ทิ้งไม่ใช่เหรอ เพราะงั้นเธอต้องยอมทำตามน้ำไปก่อน แม้จะขัดใจตัวเองอยู่ลึก ๆ ก็ตามที
จากวันนั้น ณาลัลน์ก็ยอมทำตัวเหมือนว่ายอมคบกับคินวาเข้าจริง ๆ ยอมไปไหนมาไหนด้วย ไม่ว่าจะดูหนัง ฟังเพลง หรือกินข้าว บางครั้งคินวาเป็นเที่ยวผับกับเพื่อน ๆ เขาก็หนีบเธอไปด้วยเสมอ ประหนึ่งเธอกับเขาตัวติดกัน
แล้วก็รู้ด้วยว่าผู้ชายไทป์หมาเด็กแบบเขาอ้อนเก่ง เอาใจเก่ง และติดสกินชิพเอามาก ๆ มากจนเธอเกือบจะหวั่นไหวไปหลายรอบ
และทุกเที่ยงเขาก็มักจะมารับเธอที่คณะ เพื่อพาเธอออกไปหาอะไรกินข้างนอกมหาวิทยาลัยอยู่บ่อย ๆ เช่นวันนี้
คินวาพาณาลัลน์ซ้อนมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันโปรดของเขา พาไปกินอาหารที่ร้านคาเฟ่ร้านดังติดภูเขามองเห็นวิวทิวทัศน์ที่มองลงไปเห็นเมืองทั้งเมืองได้เต็มตา เป็นหนึ่งในร้านโปรดที่เขามักจะชอบมากินประจำกับเพื่อน ๆ
“ลัลน์อยากกินอะไรครับดีครับวันนี้”
“แหม เดี๋ยวนี้เรียกชื่อเฉย ๆ ข้ามเส้นกันเลยนะ ไม่มีเรียกพงเรียกพี่แล้ว” ณาลัลน์ว่าพลางค้อนใส่
“น่า หรือจะให้ผมเรียกลัลน์ว่าบี๋ดีละ” คินวาพูดพลางส่งสายตาวิบวับ
เธอเห็นราวกับว่า เขาเป็นหมาโกลเด้นกระดิกหางมองเธออยู่ประมาณนั้น
“เชิญค่ะ งั้นอยากเรียกอะไรเรียกเลย “
“เค งั้นผมเรียกบี๋ เบบี๋ค้าบบบบ”
พออนุญาตปุ๊บเจ้าตัวก็เรียกเธอปั๊บ
ณาลัลน์แทบละลาย เกือบลืมไปแล้วด้วยว่า ตัวเองชอบผู้ชายไทป์แดดดี้ ดุ ๆ อบอุ่น เป็นผู้ใหญ่ พอมาเจอผู้ชายไทป์หมาเด็ก ก็ดูขี้อ้อนจนแทบละลายได้เหมือนกัน
อ้อนเก่งเป็นบ้า
“แล้ววันนี้ บี๋อยากกินอะไรอะ”
“กินอะไรก็ได้”
“งั้นกินผมไหม รับรองอร่อยสุด”
“แหวะ ทุเรศ คุยกับนายทีไรชอบชวนลงมาคุยเรื่องใต้สะดือทุกที” ณาลัลน์มองค้อน แต่ก็ยอมรับลึก ๆ ว่า ถึงคินวาจะชอบพูดเล่นอะไรสองแง่สองง่ามแบบนี้ แต่เขาก็ไม่เคยทำอะไรเลยเถิดเธอไปนอกจากการแค่ขอกอดและก็หอม หรืออย่างเก่งสุดก็แค่จูบปากกันเบา ๆ
จนเธอเองแอบคิดไม่ได้ว่า เขาอะนะเพลย์บอยที่หลอกฟันผู้หญิง และทำให้คนเสียใจมาแล้วนับไม่ถ้วน
“เอาพวกอาหารจานเดียวก็ได้นะคิน กินง่ายง่ายๆ ฉันนึกไม่ออกนายคิดแทนทีสิ”
“ข้าวไข่เจียวครับง่ายสุด”
“เหอะ ถ้าขนาดจะพามากินตั้งไกลแล้วให้กินไข่เจียว ทีหลังนายพอฉันทอดไข่เจียวอยู่ที่ห้องก็ได้ย่ะ”
“จริงนะ งั้นคราวหน้าผมจะพาบี๋ ไปกินข้าวที่ห้องผม”
“ฉันจะได้กินข้าวไข่เจียวไหมอะ? ถ้าจะไปที่ห้องนายอ่ะ”
“ได้ดิ กินได้ทุกอย่างที่อยากกิน รวมถึงไข่ทุกอย่างด้วย” แล้วคินวาก็ใช้สายตามองลงไปที่หน้าขาของตัวเองเป็นนัยๆ
“ไข่นี่ก็ด้วยครับ”
“เหอะ นายนี่มันเหลือเกินจริงๆ” ณาลัลน์รู้ว่าเขาตบมุก หมายถึงไข่อะไร เธอหัวเราะออกมาเสียงใส
จะว่าไปหนุ่มรุ่นน้องตรงหน้านี้ทำให้เธออารมณ์ดีอยู่บ่อย ๆ
เขาขี้เล่น
ตบมุกอะไรเยอะแยะเต็มไปหมด
จากนั้นคินวาาจึงสั่งเมนูอาหารง่าย ๆ ที่เขาชอบกินเป็นประจำมาให้เธอจริง ๆ เป็นเมนูข้าวผัดกะเพราหมูชิ้นใส่ถั่วฝักยาวและข้าวโพดอ่อนให้พร้อมกับไข่ดาวสุก ๆ และกรอบ
“เมนูโปรดผมเลยนะเนี่ย เชื่อไหม ผมกินเมนูนี้ แบบไม่เคยเปลี่ยนเมนูมันเลยมาเป็นปี ผมมันเป็นพวกรักเดียวใจเดียวอ่ะ ถ้าชอบอะไรจะกินอยู่อย่างนั้นไม่เคยเปลี่ยน”
“หมายถึงข้าว?” ณาลัลน์เลิกคิ้วมองหน้า
“หมายถึงคนด้วยครับ ถ้าลองได้ชอบอะไรแล้วผมไม่เคยเปลี่ยน” คินวาพูดพลางยกยิ้มและมองหน้า
เขา…หยอดเธอเก่งมาก หยอดได้ทุกสถานการณ์ หยอดได้ทุกเรื่อง จนบางครั้งณาลัลน์ก็เกือบจะหวั่นไหวไปกับเขาเข้าจริง ๆ
ระหว่างที่สองคนนั่งกินอาหารมื้อเที่ยงด้วยกัน จนกระทั่งเสร็จ ณาลัลน์หยิบกระเป๋าขึ้นมาเรียกพนักงานเตรียมจ่ายเงิน แต่คินวาเห็นดังนั้นรีบส่ายหน้าทันที
“ไม่เอา ไม่ต้องเลยบี๋ ผมจ่ายเองครับ แฟนคนเดียวผมเลี้ยงได้”
“ไม่เอาเหมือนกัน นายอย่ามาทำตัวเป็นป๋าน่า เป็นเด็กเป็นเล็ก” แต่ณาลัลน์ไม่สนใจ เธอหยิบเงินในกระเป๋าขึ้นมาเตรียมจ่ายเงินให้กับพนักงานที่ยืนอยู่ ส่วนหนึ่งก็อาจจะเพราะเธอความเคยชินที่เวลาเธอมากินข้าวกับอิงดาว และเธอเองก็มักจะเป็นคนจ่ายให้อิงดาวอยู่บ่อย ๆ
“บี๋นั่นแหละอย่าดื้อ” คินวาทำเสียงดุนิด ๆ ก่อนจะควักเงินในกระเป๋ามาจ่ายเอง
ทว่าจังหวะที่ทั้งสองคนเตรียมจะลุก อยู่ ๆ ก็มีกลุ่มนักศึกษาปี 1 เดินเข้ามาภายในร้าน4-5คน ทันทีที่เห็นคินวาที่ยังนั่งรอเงินทอนอยู่ ทั้งหมดจึงเดินตรงเข้ามาหา
“อ้าว คินวา นายมาทานข้าวที่นี่เหมือนกันเหรอเอ่ย” หนึ่งในกลุ่มนักศึกษาหญิงที่เพิ่งเดินเข้ามาทัก ก่อนจะพากันยืนที่หัวโต๊ะ
“แล้วนี่ใคร พี่สาวมึงอ่อ สวยอะ เอ ใช่พี่ณาลัลน์ปี4 ที่เคยเป็นดาวคณะนิเทศใช่ไหมคะ” เธอหันส่งยิ้มให้ณาลัลน์ ดูใส ๆ ไม่มีพิษไม่มีภัยอะไร
แต่ก็ทำให้ณาลัลน์หน้าเจื่อนลงนิดหน่อยกับ กับคำว่าพี่สาวนี่แหละ ถึงเธอจะหน้าใสและดูเด็กกว่ากลุ่มรุ่นน้องที่ยืนอยู่ตรงนี้นี่ก็ตาม
“สวัสดีค่ะพี่ณาลัลน์ หนูชื่อมะนาวเป็นเพื่อนสนิทร่วมคลาสของคินวา ส่วนนี่เพื่อนหนู ใบเตย ต้นหอม และ จีน่า ค่ะ นี่พวกเธอสวัสดีพี่สาวของคินวาสิ” ประโยคแรกมะนาวพูดกับณาลัลน์ ส่วนประโยคหลังเธอหันไปพูดกับเพื่อน ๆ
แต่ถึงมะนาว ไม่แนะนำว่าตัวเองเรียนคณะไหน แต่ณาลัลน์เห็นพวกเธอใส่ชุดช้อปสีเดียวกับคินวา เธอเองก็เดาไม่ยากว่าต้องเรียนคณะเดียวกันอยู่แล้ว
“อืมจ้ะ สวัส…”
ไม่ทันที่เธอจะเอ่ยทักทายตอบรับ คินวาก็ลุกพรวดขึ้นยืนเต็มความสูง เขาเอามือสอดล้วงกระเป๋า เอียงคอและมองหน้า
“นี่แฟนกู”
“อ้าวเหรอ ขอโทษที ก็กูเห็นพี่เขาอยู่ตั้งปี 4 แล้วนี่ แล้ว…ไม่ยักรู้ว่านายมีรสนิยมชอบคนแก่”
มะนาวยักไหล่ลอยหน้าลอยตอบ แถมยังเน้นตรงคำว่าแก่ราวกับตั้งใจพูดประชด เธอมองหน้าคินวาเหมือนจะท้าทายอำนาจสีหน้าของเขาที่ดูไม่พอใจอยู่ลึก ๆ
แต่ก็นะ ณาลัลน์พอเข้าใจได้ ก็คินวาทั้งหล่อ ทั้งฮอตขนาดนี้ คนที่มาคบเขาก็น่าจะเป็นรุ่นราวคราวเดียวกันนี่แหละ
“บี๋ครับ กลับกันเถอะ”
คินวามองหน้ามะนาวก่อนจะถอนหายใจออกมาแรง ๆ แล้วเดินอ้อมกลุ่มคนพวกนั้นมาจับมือณาลัลน์เดินออกไป
- Writer
