CHAPTER 31 | รอยสักที่เคยมี
รุ่งเช้า
คินวาขยับตัวลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนจะรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าตัวเองยังคงกอดก่ายร่างเล็กที่ซุกตัวในอ้อมกอด มันไม่เหมือนในครั้งนั้นที่เขามีอะไรกับเธอครั้งแรก เพราะครั้งนั้นเขาตื่นมาแล้วเธอหายไปจากชีวิตเขาโดยไม่แม้แต่จะบอกกล่าวใด ๆ
แล้วรอยยิ้มผุดจาง ๆ ที่มุมปาก
ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า
ตัวเองไม่ได้คิดจะรักผู้หญิงคนนี้คนเดิมอีกแล้ว
เจ็บแล้วจำคือคน
เจ็บแล้วทนคือไอ้บ้า
คินวาหุบยิ้ม ก่อนจะรีบลุกขึ้นไปแต่งตัว
ไม่ช้า ณาลัลน์จึงรู้สึกตัวตื่น แต่เธอกลับรู้สึกปวดแปลบไปทั้งร่างราวกับร่างกายผ่านการวิ่งมาราธอนแบบไม่พัก ก่อนจะเห็นว่าอีกฝ่ายอาบน้ำและแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ร่างเล็กจึงรีบขยับตัวลุกขึ้น ไม่ลืมที่จะดึงผ้าห่มมาปิดหน้าอก
“คุณ...” เธออยากด่าเขาแรง ๆ แต่สรรหาหาคำด่าไม่ถูก เพราะช่วงแรกที่เธอขัดขืนเขาก็จริงแต่ช่วงหลังคือการสมยอมล้วน ๆ ซึ่งเธอไม่กล้าแม้แต่จะโวยวาย
