เสียงสวดพระอภิธรรมจบลงท่ามกลางความเงียบสงบในยามบ่าย ความเศร้าของผู้คนมากมายที่มายืนรายล้อมเมรุเผาศพ ร่างของณรงค์และสมรถูกนำขึ้นสู่เมรุในโลงไม้สลักสีทองอร่าม กลิ่นดอกไม้จันทน์และควันธูปลอยคลุ้งอบอวลไปทั่ว
พบรักยืนอยู่ข้างเลออนและแม่นมในชุดดำสนิท ใบหน้าหวานเรียบนิ่งตามมารยาท แต่ในดวงตาคู่นั้นกลับซ่อนความรู้สึกมากมายที่ยากจะเอ่ย
“พร้อมหรือยังคะ?? คุณหนู” เสียงเบา ๆ ของแม่นมดังขึ้นข้างหู หญิงสาวพยักหน้าช้า ๆ ก่อนจะก้าวไปหยิบ ดอกไม้จันทน์ในพานเงินช้า ๆ เดินขึ้นไปยังหน้าบันไดเมรุ วางดอกไม้จันทน์ลงหน้าหีบศพทั้งสองอย่างสุภาพเรียบร้อย จากนั้นจึงค้อมศีรษะลงอย่างเคารพ เป็นครั้งสุดท้ายต่อหน้าร่างของคนที่ไม่เคยขึ้นชื่อว่าญาติ
เมื่อเธอกลับมายืนข้างเลออนอีกครั้ง เสียงประกาศจากเจ้าหน้าที่วัดก็ดังขึ้นเพื่อเชิญแขกทุกคนทยอยวางดอกไม้จันทน์ทีละคน แขกในงานทยอยเดินขึ้นเมรุช้า ๆ บ้างนิ่งขรึม บ้างมีสีหน้าเรียบเ
