“พี่ชายจะปล่อยให้นานาไปคนเดียวจริง ๆ เหรอคะ” พบรักเงยหน้ามองเขาด้วยแววตากังวล เลออนเลิกคิ้วเล็กน้อย
“ทำไม?? หนูเป็นห่วงเพื่อน…” เสียงเธออ่อนลงเล็กน้อยก่อนจะเสริมเบา ๆ
“นานาเพื่อนหนูนะคะ ถ้าต้องไปคนเดียวหนูก็ไม่สบายใจ”
“งั้นพี่ให้ไอ้ไวน์ไปกับเพื่อนตัวเล็กแล้วกัน” เขานิ่งไปครู่หนึ่ง มองใบหน้าใสที่แสดงออกอย่างจริงใจ ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ
“ขอบคุณค่ะพี่ชาย” พบรักยิ้มกว้างขึ้นทันที ดวงตาสดใส
“แต่ตัวเล็กต้องอยู่กับพี่ ห้ามแอบตามไปเด็ดขาด เข้าใจมั้ย” เลออนมองรอยยิ้มนั้นอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะพูดเสียงเรียบแต่ทุ้มนุ่ม
“เข้าใจค่ะ” น้ำเสียงของเธอฟังดูนิ่งแต่บางเบา ไม่ได้เถียงหรือดื้อสักนิด ทว่าความน้อยใจบางอย่างก็ยังซ่อนอยู่ในแววตาคู่นั้น เธอไม่ได้อยากขัดคำสั่งเขาเลยแค่อยากดูแลเพื่อนในแบบที่เพื่อนคนหนึ่งควรจะทำแค่นั้นเอง
“หึ ตัวเล็กหิวหรือยังไปกินข้าวกัน”
“หิวค่ะ”
“ยัยรัก!! ยัยเพื่อนบ้า เจอผู้ทิ้ง
