ภายในบ้านหลังเล็กที่เต็มไปด้วยกลิ่นอาหารหอมกรุ่นและบรรยากาศอบอุ่น พบรักเดินนำหน้าเลออนเข้ามา ดวงตากลมโตเหลือบมองเขาแวบหนึ่งก่อนจะสูดลมหายใจลึกเหมือนรวบรวมความกล้า แล้วเอ่ยเสียงใส
“นมขา... หนูกลับมาแล้วค่ะ”
“คุณหนูกลับมาแล้วเหรอคะ หิวไหม นมทำอาหารไว้เยอะเลย”
เสียงนุ่มใจดีดังมาก่อนที่เจ้าของจะก้าวออกมาจากครัว หญิงชราผู้มีใบหน้าเปี่ยมเมตตาปรากฏตัวพร้อมรอยยิ้ม ทว่าพอเห็นชายหนุ่มแปลกหน้าที่เดินมาด้วยก็ชะงักเล็กน้อย ยังไม่ทันได้พูดอะไร พบรักก็ยิ้มกว้างและรีบเอ่ยแนะนำ
“นม นี่พี่ชายที่หนูเคยเล่าให้ไงคะ” น้ำเสียงของเธอแฝงความเขินอายใบหน้าแดงระเรื่อจนถึงใบหู
“สวัสดีครับ ผมเลออน” เลออนยกมือไหว้อย่างสุภาพ สีหน้ายังคงนิ่งเรียบตามแบบฉบับของเขา แต่แววตากลับเปี่ยมด้วยความเคารพ
“สวัสดีค่ะ ไม่ต้องไหว้นมหรอก นมก็แค่คนใช้” นมมองสบตาเขานิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มแล้วพูดกับแขกด้วยท่าทางนอบน้อมราวกับคนที่ผ
