เสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นหินอ่อนดังเป็นจังหวะท่ามกลางผู้คนที่เดินขวักไขว่ตามทางเดินของห้างหรู ตรงมุมใกล้ลิฟต์แก้วมีร่างสูงเพรียวในชุดเดรสสีสดยืนพิงเสาอย่างสง่างาม
แพรไหมเหลือบมองนาฬิกาข้อมือเรือนหรูที่ข้อมือเรียว ก่อนยกยิ้มมุมปากบาง ๆ เหมือนนักล่าที่รอเหยื่อเดินเข้ามาในกับดัก ไม่นานนัก ร่างของหญิงสาวอีกคนก็ปรากฏในสายตา
นันทาในชุดเดรสดำเรียบแต่ดูแพง ผมยาวสลวยจัดทรงเป๊ะ เดินมาด้วยท่าทีมั่นใจเต็มเปี่ยม ดวงตาคมกริบของเธอกวาดมองรอบ ๆ อย่างคนที่คุ้นเคยกับสายตาผู้คนที่มองตาม
ทันทีที่เห็นคนที่รออยู่ แพรไหมก้าวออกจากเงาเสา พาตัวเองไปขวางทางเธอพอดี
“สวัสดีค่ะ” เสียงหวานติดเย็นของแพรไหมเอ่ยชัดถ้อยชัดคำ น้ำเสียงสุภาพแต่แฝงแรงกดดัน
นันทาชะงักเล็กน้อย ก่อนเหลือบตามองอีกฝ่ายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แววตาเย็น ๆ แฝงความหยิ่งปรากฏชัด
“คุณเป็นใคร?”
“ฉันอยากคุยกับคุณ เรื่องของเลออน”
“คุณเลออน??” แววตาขอ
