ตลาดเปิดท้ายยามเย็นคลาคล่ำไปด้วยผู้คน เสียงพูดคุย เสียงพ่อค้าแม่ค้าขายของ และกลิ่นหอม ๆ ของอาหารหลากหลายชนิดลอยอบอวลไปทั่วบรรยากาศ
พบรักเดินเคียงข้างเลออน ดวงตากลมโตเป็นประกายวิบวับทุกครั้งที่เห็นขนมหรือของน่ารัก ๆ ตามข้างทาง โดยมีไวท์เดินตามหลังเลออนและนานาเดินคู่กับไวน์
“พี่ชาย!! ดูสิขนมน่ากินมากเลย” พบรักพูดอย่างตื่นเต้นพร้อมชี้ไปที่แผงขนมตรงหน้า ดวงตาแพรวพราวจนคนข้างกายถึงกับหลุบตามองด้วยแววตาอ่อนโยน เลออนไม่พูดอะไร เพียงยื่นกระเป๋าเงินของตัวเองให้เธออย่างเงียบ ๆ
“อยากกินอะไรก็ซื้อ”
“เอ่อ... รักจ่ายเองก็ได้ค่ะ แค่นี้เอง” เธอว่าอย่างเก้ ๆ กัง ๆ แก้มแดงระเรื่ออย่างห้ามไม่อยู่
“เอาไปเถอะ ใช้ได้ตามใจเลย” น้ำเสียงเรียบเย็นแต่นุ่มลึก ราวกับไม่ได้แค่พูดถึงเงิน แต่หมายรวมถึงหัวใจด้วย
“ของพี่ก็เหมือนของตัวเล็ก” คำพูดนั้นทำเอาพบรักเผลอชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มบาง ๆ ออกมาโดยไม่รู้ตัว เธอรั
