บทที่2 คุณนายนางร้าย..2
1167 Words
“นี่ป้า ทำงานอะไรที่นี่เหรอ”จอมขวัญถามคนที่ยังไม่หยุดพูดกับเธอ
“ฉันเป็นคนที่แม่ของคุณๆไว้วางใจให้มาดูแลความเรียบร้อยและความเป็นอยู่ของคุณๆที่นี่”ดวงเอ่ยบอกอย่างภาคภูมิใจ
“ความหมายตรงตัวคือเป็นแม่บ้านใช่มะ”
“ใช่แล้วหล่อนจะทำไม อย่าคิดว่าจะมาเป็นคุณนายบ้านนี้ได้จริงนะ”
“เอ้าป้า เจ้าของบ้านเขาก็บอกอยู่ไหมว่าฉันเป็นเมีย และก็ให้ฉันเป็นคุณนายนะแล้วยังสั่งให้ป้าดูแลดีๆอีกด้วยนะ หรือว่าแก่จนหูตึงไปแล้วถึงได้ฟังอะไรไม่เข้าใจ สมองเลอะเลือนไปตามอายุแล้วรึไง”นั่นไง เธอว่าจะไม่ให้วิญญาณนางร้ายเข้าสิงแล้วเชียว แต่มันอดไม่ได้จริงๆ
“นางร้ายอย่างเธอชูคอได้ไม่นานหรอก รอให้นางเอกของฉันกลับมาก่อนเถอะ แกกระเด็นออกไปนอกเกาะแน่”ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ ดวงยังคงพูดจาถากถางเธอต่อไป
“ป้าจะรอนางเอกที่ไหนก็เรื่องของป้าเหอะ ฉันแนะนำนะป้า อย่าดูละครให้มันเยอะเกินไป อินจนอาการหนักเข้าขั้นละ”
“หลีกไปป้าฉันจะไปหาผัวฉัน ห่างกันนานแล้วเดี๋ยวผัวจะคิดถึง”เธอเอ่ยบอกพร้อมกับแกล้งแหย่คนแก่ ก่อนจะเดินเข้าบ้านไปหาชายหนุ่มหน้านิ่งที่เดินหนีทิ้งเข้าไปในบ้านก่อน
“ผัวขาาา อยู่ไหนมาหาเมียหน่อย เมียคิดถึง”เธอแหกปากร้องเรียกหาคนหน้านิ่งเมื่อเธอตามหาเขาไม่เจอ แต่ถ้อยคำที่ใช้นั้นทำให้คนสูงวัยที่เดินถามมาถึงกับรับไม่ได้กับกิริยาของเธอ
“ไม่มียางอายเอาซะเลย มาร้องเรียกผู้ชายว่าผัวดังลั่นขนาดนี้”
“ก็ผู้ชายเขาให้เรียกว่าผัวหนิ ป้าจะให้ฉันเรียกว่าคุณผู้ชายขารึไง ก็ได้นะฉันไม่แคร์”
“ผัวขาาา มาพาเมียขึ้นห้องหน่อย เมียอยากนอนกับผัวแล้ว”เธอยังคงยืนร้องเรียกชายหนุ่มด้วยถ้อยคำที่ทำให้คนสูงวัยหัวใจจะวายต่อไป
รามิลที่ได้ยินเสียงร้องเรียกของหญิงสาวดังลั่นทั่วบ้าน จึงเดินลงมาจากห้องนอนชั้นบนลงมาหาเธอทันที ถ้อยคำที่หญิงสาวใช้เรียกขานเขาคงทำให้ป้าดวงโมโหเต็มทีแล้ว คงถึงเวลาที่เขาจะลงไปห้ามทัพให้คนแก่ได้พักหายใจบ้าง
เขาคิดไม่ผิดจริงๆที่เอาเธอมาเป็นเมีย นี่แค่ด่านแรกหญิงสาวยังจัดการได้อยู่หมัดอย่างง่ายดาย ด่านต่อไปๆเธอคงรับมือได้ไม่ยาก เว้นแต่เธอจะไม่ฆ่ากับคนเป็นผัวของเธอตายไปกันสักคนก่อนจะได้เจอกับด่านต่อๆไป
“ผัวขาาา คราวหลังอย่าทิ้งเมียไว้คนเดียวอีกนะ เมียไม่อยากโดนรังแก”บอกแล้วว่าอย่าให้ต้องร้าย เมื่อเห็นเธอทั้งออดทั้งอ้อนผัว ไม่พอเธอกอดเอวเขาซุกหน้ากับอกแกร่งโชว์ จนคนสูงวัยถึงกับเอามือทาบอกเดินกระทืบเท้าออกไปจากเธอทันที
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“คุณว่าที่สามี คุณว่าฉันเล่นป้าแกแรงไปไหม ป้าแกคงไม่หัวใจวายหรอกนะ”จอมขวัญยืนกุมท้องหัวเราะ หลังจากที่ปล่อยมือออกมาจากร่างหนาของเขา
“ไม่มั้ง แต่อย่าไปลงไม้ลงมือทำร้ายกันเป็นอันขาด”เขาเอ่ยเสียงเรียบบอกเธอเหมือนอย่างเคย
“จอมไม่ได้ร้ายถึงขั้นตบคนแก่หรอกนะ”
“เหรอ”
“ค่ะ”ชิ เห็นเธอเป็นนางร้ายอย่างนี้ แต่ก็ไม่เคยตบใครก่อนหรอกนะ โดยเฉพาะคนแก่
“ตามมาจะพาไปนอน”
“นอนอะไรละ จอมหิวข้าว”เมื่อเธอบอกว่าหิวเขาจึงพาเธอเดินไปยังห้องรับประทานอาหาร และสั่งให้คนเตรียมอาหารมาให้ทั้งคู่
ทั้งคู่ทานข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็พาหญิงสาวเดินขึ้นไปบนห้องนอน และพอมาถึงจอมขวัญก็เอาแต่ยืนนิ่งมองไปรอบๆห้อง ห้องทั้งห้องตกแต่งด้วยโทนสีเทาและดำทั้งเฟอร์นิเจอร์และผนัง มันก็สวยและเหมาะกับเขาอยู่หรอก แต่เธอว่ามันไม่เหมาะกับเธอนี่สิ
“จอมต้องนอนห้องนี้กับคุณด้วยเหรอ”
“อืม”
“เตียงเดียวกันด้วยเหรอ”
“อืม”ฟังคำตอบเขาเธอเริ่มชักเริ่มจะกลัวๆขึ้นมาแล้วสิ
“เราคงไม่ต้องมีอะไรกันด้วยหรอกใช่ไหมคะ”
“มีสิ ไม่มีจะเป็นเมียได้ไง”นั่นไง เขาร้ายกว่าเธออีก ตอบออกมานิ่งๆโดยที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย
“แต่จอมไม่อยากมีอะไรกับคุณ คุณคงไม่บังคับจอมหรอกใช่ไหม”
“อืม แต่นอนเตียงเดียวกัน”
“แค่นอนเฉยๆนะ”เมื่ออยู่กับสองคนอย่างนี้ เธอรู้ดีว่าไม่ควรแผลงฤทธิ์ใส่เขา เพราะมันจะมีแต่เธอเท่านั้นที่เสียเปรียบ เธอจึงเลือกเอาน้ำเย็นเข้าลูบเจรจากับเขาดีๆ
“.....”เขานิ่งไม่ยอมรับปากกับคำขอของเธอ เพราะเขาก็ไม่มั่นใจตัวเองเหมือนกันว่าจะนอนเฉยๆได้หรือเปล่า
“จะอาบน้ำก่อนหรือให้ผมอาบก่อน”เมื่อตอบไม่ได้เขาจึงเลี่ยงไปพูดเรื่องอื่นแทนการให้คำตอบเธอ
“จอมอาบก่อนค่ะ”พูดจบเธอก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันที ชายหนุ่มจัดเตรียมของใช้ทุกอย่างไว้ให้เธอพร้อมแล้ว ทั้งผ้าขนหนูที่มีสองผืน แปรงสีฟันที่มีสองอัน ส่วนอย่างอื่นก็ใช้ของเขาไปก่อน
เมื่ออาบน้ำเสร็จแล้วจอมขวัญจึงคิดขึ้นได้ว่าเธอไม่มีเสื้อผ้าจะใส่ ครั้นจะให้ใส่ชุดเดิม ก็คงเป็นไปไม่ได้เพราะเธอใส่ชุดนี้มาสองวันแล้ว เธอจึงตัดสินใจยอมนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวเดินออกไปจากห้องน้ำ
รามิลมองร่างบางอวบอิ่มที่มีผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบกายอยู่ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป สายตาของเขามันไม่เรียบนิ่งเหมือนเดิม มันไหววูบขึ้นมาจนไม่สามารถเก็บซ่อนไว้ได้ จึงเผยอารมณ์ที่เขามีตอนนี้ออกมาทางสายตาอย่างหมดเปลือก สายตาที่บ่งบอกว่าอยากจะกระชากผ้าขนหนูผืนนั้นทิ้งลงบนพื้นแล้วจับร่างอวบอิ่มนั้นมาขย้ำกินซะ
“เอ่อ คือจอมไม่มีเสื้อผ้า”เธอเอ่ยบอกพร้อมกับมองสบตากับคนที่กำลังใช้สายตาเปลื้องผ้าเธออยู่ เธอก็พอจะรู้นะว่าตัวเองสวยและก็เซ็กซี่ขนาดไหน เมื่อก่อนเธอไม่เคยสนใจว่าใครจะมองด้วยสายตายังไง แต่พอมาเจอสายตาของเขาที่จ้องมองมากลับทำให้เธอเขินจนหูแดงขึ้นมา
- Writer
