“ตื่นแล้วเหรอ”รามิลถามคนที่ตื่นขึ้นมาลูบก้นตัวเองอย่างเจ็บปวด
“คุณราม คุณตีจอมทำไม โอ๊ยยย ก้นฉันเจ็บจนกระดูกร้าวแล้วมั้ง”
“แล้วคิดว่าไงละ”รามิลจ้องเธอหน้าเขม็ง ไม่ปิดบังอารมณ์เอาไว้เลยว่าตอนนี้เขาโกรธเธอแค่ไหน
“เอ่อ ก็ช่วยไม่ได้ ก็คืนนั้นคุณรังแกจอมก่อนหนิ”เธอหาข้อแก้ตัวให้ตัวเองหลุดพ้นจากรังสีอำมหิตนี้
“แน่ใจนะว่าคืนนั้นเธอโดนรังแก ไม่ใช่ฉันหรอกเหรอที่โดนเธอรังแกนะ”
“กะ...ก็...เอาเป็นว่าหายกันเนอะ”เธอส่งยิ้มให้เขาอย่างขอคืนดี บอกแล้วว่าเวลารามิลโดนแกล้งหน้าตาเขามันน่าสงสาร จนเธอต้องยอมใจอ่อนเลิกหาเรื่องเขาทุกที
“อะ..แล้วก็อีกอย่างจอมก็ไม่ชอบหนวดคุณด้วย เวลาคุณแบบว่า...เอ่อ...คลอเคลีย หนวดคุณมันจั๊กจี้อะ โกนทิ้งซะนั่นแหละดีแล้วเนอะ”เธออุตส่าห์หาเหตุผลมาร่ายยาว สุดท้ายคนฟังก็ยังคงนั่งนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา
“แล้วก็...ไม่มีหนวดแบบนี้ก็หล่อดีออกค่ะ”
สู้สิจอมขวัญ เธอจะไปยอมเขาทำไม แค่เขาท
