บทที่5 ไส้กรอกชีส
เมื่อมาถึงโรงพยาบาล พี่นนท์จัดการพาเธอไปพบหมอในทันที โชคดีหน่อยที่หมอบอกว่าเท้าเธอแค่แพลง แต่ตอนนี้อาจจะเจ็บมากหน่อย เพราะเธอดันใช้เท้าข้างนั้นออกแรงถีบไปเยอะเลยระบม หมอจึงสั่งยาแก้ปวดให้เธอไปทาน เมื่อเดินออกมารับยาเธอก็ได้เจอกับคนจ่ายยาที่หน้าตาคุ้นๆ
“ยัยฟ้า แกมาทำอะไรที่นี่”เมื่อมองดูใกล้ๆ เธอก็รู้ได้ทันทีว่านั่นคือยัยน้ำฟ้านั่นเอง
“ฟ้าต้องถามพี่จอมมากกว่าไหม ว่าพี่มาทำอะไรที่นี่”
“เรื่องนี้ยาว มีเวลาฟังไหมล่ะ”
“ถ้าเป็นการเผือกเรื่องชาวบ้าน ฟ้ามีเวลาฟังเสมอ”น้ำฟ้ายิ้มร่าบอกอย่างอารมณ์ดี
“อ๊ะ นี่ยาแก้ปวดของพี่จอม พี่ไปนั่งรอฟ้าแป๊บนะเดี๋ยวฟ้าออกไปคุยด้วย”
“อืม”เธอรับคำน้ำฟ้า ก่อนจะรับยาแล้วมานั่งรอหญิงสาวอยู่ครู่หนึ่ง
“มาแล้วพี่จอม ไปเราไปหาที่นั่งคุยกัน”สองสาวเดินออกมาจากโรงพยาบาลพร้อมกับอีกสองหนุ่มที่เดินตามหลังมาไม่ห่าง
“ถ้าพี่จำไม่ผิดฟ้าทำงานอยู่ในตัวเมืองไม
