บทที่1 ฉันไม่ชอบผู้ชายหน้าหนวด..1
1062 Words
บทที่1 ฉันไม่ชอบผู้ชายหน้าหนวด
เกาะซันมูน
“กรี๊ดดดดดดดดดด”จอมขวัญที่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตนเองไม่ได้อยู่ในสถานที่ที่คุ้นเคย กรีดร้องออกมาเสียงดังลั่น เรียกให้คนที่อยู่ด้านนอกต้องรีบเดินเข้ามาดูด้วยความตกใจ ใบหน้านิ่งเฉยของรามิลหยุดจ้องมองคนที่นั่งกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งอยู่บนเตียง
“ที่นี่ที่ไหน?”จอมขวัญเอ่ยถามคนหน้านิ่งที่ยืนพิงประตูจ้องมองเธอด้วยสายตานิ่งเฉย
“เกาะซันมูน”เสียงเรียบเอ่ยตอบเธออย่างเฉยชา
“เกาะบ้าอะไรกัน ทำไมฉันไม่เคยได้ยินชื่อ แล้วมันอยู่ส่วนไหนของประเทศเนี่ย”
“เกาะส่วนตัว อยู่กลางทะเลติดกับทางตอนใต้ของไทย”
“เป็นความรู้มาก”คำตอบที่ได้มาช่วยไขข้อข้องใจให้เธอได้เยอะเลย ซะที่ไหนละ!! ตอบอย่างนี้อย่าตอบซะยังดีกว่า
“แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“แม่เธอขายใช้หนี้”เสียงเรียบตอบออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ไม่อยากจะเชื่อเลย สุดท้ายแม่ก็ขายฉันใช้หนี้จนได้”
“แม่ติดหนี้คุณเท่าไหร่ เดี๋ยวฉันจ่ายคืนให้ ห้าล้านใช่มั้ย พาฉันไปส่งสนามบินแล้วฉันจะโอนตังให้เลย”
“อืม ห้าล้าน”
“เอาเป็นว่าตกลงตามนี้ ไปส่งฉันสนามบินหน่อย เดี๋ยวจ่ายค่าเสียเวลาให้”จอมขวัญพูดจบก็ลุกลงจากเตียงเตรียมตัวจะกลับทันที
“ห้าล้านมันแค่ดอกเบี้ย”สิ่งที่ได้ยินทำให้จอมขวัญหยุดนิ่งยืนอยู่กับที่ทันที
“ดอกเบี้ยบ้าอะไรตั้งห้าล้าน คุณโกงแม่ฉันหรือเปล่า”รามิลหยิบกระดาษที่เป็นสัญญากู้ยืมเงินยื่นให้หญิงสาวตรงหน้าดู
“เงินต้นห้าสิบล้านดอกเบี้ยสิบเปอร์เซ็นต์รวมเป็นห้าสิบห้าล้าน อยากจะบ้าตาย แม่ฉันติดหนี้อะไรมากมายขนาดนี้”
“หนี้กาสิโน”จอมขวัญหันมองหน้าคนที่ตอบออกมา เธอไม่ได้อยากให้เขาตอบ และก็พอจะรู้อยู่แล้วว่ามารดาติดการพนันหนักขนาดไหน แต่เธอไม่คิดเลยว่าแม่จะสร้างหนี้ได้เยอะขนาดนี้
“ตกลงจะจ่ายมั้ย?ทั้งต้นทั้งดอก”
“จ่ายแค่ดอกได้มั้ย เงินเยอะขนาดนั้นฉันมีไม่พอจ่ายหรอกนะ”ถึงแม้เธอจะทำงานจนสายตัวแทบขาดได้เงินมาเยอะขนาดไหน แต่เกินครึ่งหนึ่งเธอก็ต้องเสียมันให้กับคนที่เรียกว่ามารดา ต่อจะให้ตัดขาดกันไปแล้ว แต่เหมือนมารดาก็ไม่สำนึก ทุกครั้งที่ติดหนี้มารดาก็พยายามหาหนทางมาเอาเงินไปจากเธอจนได้
“ไม่รับจ่ายแค่ดอก ถ้าจะจ่ายต้องจ่ายให้หมดทั้งต้นทั้งดอก”รามิลยืนพูดด้วยความเฉยชา ซึ่งแต่ละประโยคมันช่างแทงใจของจอมขวัญเหลือเกินโดยเฉพาะประโยคต่อไปของเขา
“เพราะแม่เธอไม่เหลือสมบัติให้ยึดแล้ว นอกจากลูกสาวที่แม่เธอขายมาใช้หนี้”
“แล้วคุณจะเอาไง ฉันไม่สามารถหาเงินเยอะขนาดนั้นมาให้คุณได้ทันทีหรอกนะ ขอเวลาปีหนึ่ง”
“ไม่”
“งั้นสิบเดือน”
“ไม่”
“โอ๊ยยย หกเดือนก็ได้”
“ไม่”
“แล้วจะเอาไง สามเดือน”เธอเริ่มจะเดือดขึ้นมาแล้วนะ ทำไมเขาถึงหน้าเลือดได้ขนาดนี้
“ไม่”
“แล้วจะให้เวลาฉันเท่าไหร่”
“เย็นนี้”
“กรี้ดดดดดดด ฉันจะเสกเงินจากไหนมาให้คุณเยอะขนาดนั้น”จอมขวัญกรีดร้องออกมาอย่างหัวเสีย ไอ้บ้า จะให้เธอหาเงินเยอะขนาดนั้นมาจากไหนในเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมง ขายตัวยังไม่ได้เงินเร็วและเยอะขนาดนี้เลย
ขายตัวเหรอ แม่ขายฉันใช้หนี้ห้าสิบกว่าล้านนี้ แล้วเขาก็ยอมรับงั้นก็เอาตัวเธอไปใช้หนี้แทนซะเลยละกัน ไหนๆก็ไม่มีปัญญาหาเงินเยอะขนาดนั้นได้ทันเย็นนี้
“แม่ขายฉันเพื่อใช้หนี้ทั้งต้นทั้งดอกใช่ไหมคะ”เธอเริ่มจะใจเย็นลง จึงพูดจาต่อรองกับเขาดีๆอย่างเป็นมิตร
“อืม”
“งั้นก็เอาตัวฉันไปใช้หนี้แล้วกัน ถ้าคุณทนไหวอะนะ” ใช่ ถ้าเขาทนเธอไหวอะนะ อยากได้เธอมาใช้หนี้เธอก็จะเอาตัวใช้หนี้ ไหนๆสามเดือนนี้ก็พักงานอยู่แล้ว ติดเกาะทำงานอยู่ที่นี่สามเดือนก็ไม่เลว
“ว่าแต่ฉันต้องใช้เวลาใช้หนี้นานแค่ไหน”
“หนึ่งปี”
“สามเดือนฉันให้สามเดือน ถ้าคุณทนให้ฉันอยู่ชดใช้หนี้ไม่ไหว หรือรู้สึกว่าอยากจะเป็นบ้าเพราะฉัน คุณต้องให้อิสระฉันทันที”
“อืม”
“ทำไมเข้าใจอะไรง่ายจัง เราตกลงกันง่ายขนาดนี้เลยเหรอคะ”
“หรืออยากให้ยาก”รามิลเลิกคิ้วถามหญิงสาวตรงหน้า พอเขายอมตกลงง่ายๆเธอกลับคิดว่าเขาพูดเป็นเล่น
“ก็ไม่ ตกลงกันง่ายๆแบบนี้ก็ดี”
“ฉันมีเรื่องจะขอ”
“อะไร??”
“แม่ฉันติดหนี้ที่บ่อนคุณใช่มั้ย”
“กาสิโน”
“จะอะไรก็ช่าง สรุปว่าของคุณ”
“อืม จะว่าใช่ก็ใช่”ที่ต้องบอกอย่างนั้นก็เพราะว่ากาสิโนนั้นไม่ใช่ของเขาคนเดียว และเจ้าหนี้ของเธอก็ไม่ได้มีแค่เขาคนเดียว
“งั้นต่อไปนี้คุณห้ามให้แม่ฉันเข้าไปในกาสิโนคุณอีกเลยได้มั้ย เพราะแม่ฉันคงไม่สามารถเอาอะไรมาใช้หนี้ให้คุณได้อีกแล้วละ”
“อืม”รามิลพยักหน้ารับปากหญิงสาว เพราะเขาก็ไม่คิดจะให้มารดาของเธอเข้ามาบนเกาะแห่งนี้ได้อีกแล้ว
“เหอะ”เขาจะพูดอยู่แค่คำเดียวเลยรึไง หน้าก็นิ่งทีนึงแล้วยังจะมาพูดน้อยอีกพ่อคุณ
“แล้วคุณจะให้ฉันทำงานอะไรชดใช้หนี้”
“เมีย”
“ห๊า!! เมียนี่มันเป็นงานตรงไหน”
“......”เขายังคงยืนนิ่งเงียบไม่ขยายความใดๆให้เธออีก นอกจากคำว่าเมีย คำเดียวที่พูดออกมา
“คุณไม่มีปัญญาหาเมียหรือไงถึงได้ซื้อฉันมาทำเมีย อดอยากมากนักหรือไง ดูจากหน้าตาท่าทางก็ดูดีอยู่หรอกนะ ไม่น่าจะจนปัญญาถึงขนาดหาเมียเองไม่ได้หรอกมั้ง”
- Writer
