บทที่ 1.2 - ชีวิตใหม่ ที่อยู่ใหม่ (เอาหน่อยไหม เด็ดทุกคนเลยนะ)

1170 Words

“แล้วเรื่องที่บ้านเธอจะเอายังไงต่อ” พอถูกถามเช่นนี้ คนที่กำลังเพลิดเพลินกับรสชาติอาหารถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว “ไม่รู้” “แล้วพ่อของเธอล่ะ จะทิ้งไว้ที่นั่น?” เควินไม่ได้อยากก้าวก่าย ที่ถามก็เพราะเป็นห่วงล้วนๆ “พ่อเกลียดฉันแล้ว ดีเสียอีกจะได้ไม่ต้องทนเห็นหน้าลูกไม่รักดีอย่างฉัน” ถ้อยคำประชดประชัน ณิชายังห่วงบิดาอยู่เต็มหัวใจ ยิ่งท่านมีโรคเบาหวานเป็นโรคประจำตัวเธอก็ยิ่งกังวล ที่ผ่านมาก็มีแค่เธอที่ทำงานหาเงินดูแลทั้งบ้าน อีกทั้งยังคอยพาพ่อไปหาหมอ ตอนนี้ไม่มีเธอแล้วท่านจะทำเช่นไร รดากับผกาจะไว้ใจได้สักแค่ไหน สองแม่ลูกไม่เคยสนใจใครนอกจากความสุขของตัวเอง “ดูเธอเป็นห่วงพ่อนะ” เควินว่า เขาลงมือทานข้าวต่อ ผิดกับณิชาที่กลืนอะไรไม่ลงเสียแล้ว “ค่ะ ฉันเป็นห่วงท่าน” หญิงสาวยอมรับ “แต่ท่านเป็นคนไล่ฉันเอง” คนขี้น้อยใจน้ำตาร่วง “เอาๆ พูดแค่นี้ทำไมต้องร้องไห้ด้วยล่ะเนี่ย ไม่เอาน่า” เควินส่ายหน้า เดินไปหยิบกระดาษทิชชู่บนโต๊ะรับแขกส่งให้คนขี้แย “ขอบคุณค่ะ” ณิชารับมาถือไว้แล้วยิ้มบางเบา ดวงตากลมโตกลับมาทะเล้นดังเดิม “ทำไมคะ หรือว่าคุณเกิดเปลี่ยนใจ ไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่แล้ว” “เปล่าสักหน่อย” เขาส่ายหน้าพลางอมยิ้ม สมแล้วที่ใครต่อใครต่างเรียกหล่อนว่าหนูนิ่ม อารมณ์เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาราวกับเด็กน้อยไม่มีผิด เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวร้องไห้ “ฉันอิ่มแล้ว” เควินรวบช้อนเข้าด้วยกัน มือหนายกแก้วน้ำขึ้นดื่มปิดท้าย “เธอก็พักผ่อนให้เต็มที่นะ ฉันจะกลับบ้านแล้ว” ว่าจบก็เดินไปหยิบกุญแจรถเตรียมจะออกจากห้อง ณิชารีบวิ่งตามไป “มีอะไร?” “เรื่องที่ฉันถูกไล่ออกจากบ้าน คุณอย่าเพิ่งบอกพี่ทิพย์นะคะ” “ทำไม?” “ฉันไม่อยากให้พี่ทิพย์เครียด คุณก็รู้ว่าพี่ทิพย์เพิ่งจะมีความสุขกับคนที่เขารัก ฉันไม่อยากให้เรื่องของฉันไปทำลายช่วงเวลาดีๆ เหล่านั้น” ณิชานึกถึงความรู้สึกของผู้อื่นเสมอ เควินชื่นชมความจริงใจของเธอ เขาพยักหน้ารับคำ “โอเค… ไม่บอกก็ไม่บอก” ณิชายิ้มกว้าง โล่งอกที่เขารับปาก “อ่ะนี่” ชายหนุ่มส่งคีย์การ์ดให้เธอ “คิดซะว่าเป็นบ้านของตัวเอง ไม่ต้องเครียด ไม่ต้องเกรงใจ” “ขอบคุณนะคะ” ณิชารับเอาคีย์การ์ดมาถือไว้ รู้สึกปลื้มในความช่วยเหลือที่เขาหยิบยื่นให้ “ที่นี่ระบบรักษาความปลอดภัยสูง ไม่ต้องกลัวไปล่ะ” ชายหนุ่มหวังดี ไม่อยากให้เธออยู่อย่างไม่มีความสุข จะว่าไปก็น่าสงสารไม่น้อย ผู้หญิงตัวคนเดียวถูกไล่ออกจากบ้านเพราะพ่อไปหลงเชื่อคำยุยงของแม่เลี้ยง “ขอบคุณมากนะคะคุณเควิน ฉันจะไม่ลืมบุญคุณครั้งนี้เลย” ณิชาส่งยิ้มจากใจ เสียงเพลงอึกก้องคละเคล้าแสงสียามค่ำคืน เหล่าชายหญิงต่างจับคู่โยกย้ายเรือนกายไปพร้อมกัน แม้จะเพิ่งเจอหน้ากันครั้งแรกแต่ก็ไม่ใช่อุปสรรค์ในการเข้าหาเพศตรงข้าม สถานบันเทิงรายล้อมผู้คนหลากหลายประเภท และแน่นอน… ลูกค้าก็ต่างระดับกันไป ไล่ตั้งแต่บุคคลธรรมดาไปจนถึงไฮโซคนดัง ผับแห่งนี้ขึ้นชื่อเรื่องสาวสวยและบริการเป็นเลิศ จึงไม่แปลกหากจะได้รับความนิยมอย่างต่อเนื่อง “ไงมึง กว่าจะเสด็จมาได้” เควินยักคิ้วก่อนหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาตัวยาว กลุ่มเพื่อนเตรียมส่งนารีหน้าสวยมาบำเรอ “ไม่เอาเว้ย” เขายกมือห้าม บรรดาเพื่อนๆ พากันสงสัย “กูไม่อยากว่ะ” เขาไขข้อข้องใจ “ผีคนดีเข้าสิงหรือมึง” ศักดิ์ชาย เพื่อนสนิทที่รู้จักในรั้วมหาวิทยาลัยเอ่ยแซว “เออ! ปกติเห็นมึงไม่ปล่อยรอดสักราย เนี่ย เด็ดๆ ทั้งนั้น ไม่เอาหน่อยหรือวะ” นที พยายามยัดเยียดสตรีร่างอวบอัดให้เพื่อน “กูไม่มีอารมณ์!” เควินเสียงขรึม พอเห็นเพื่อนปฏิเสธหัวชนฝาพวกเขาก็เลิกตอแย สตรีแสนสวยจึงตกเป็นดอกไม้ประจำกายนทีและศักดิ์ชายแทน “แล้วทำไมเพิ่งมาวะ เลทไปตั้งสองชั่วโมงกว่า” นทีชูนาฬิกาข้อมือประกอบคำพูด “มีเรื่องนิดหน่อยว่ะ” เควินไม่เล่ารายละเอียดว่าเรื่องที่ว่ามันคืออะไร เขารู้จักนิสัยเพื่อนตัวเองดี ไอ้สองคนนี้ปากมาก ถ้ารู้ว่าเปิดคอนโดฯ ให้ณิชาเข้าไปอยู่ เดี๋ยวได้เที่ยวโพนทะนาไปทั่ว เขาไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดแล้วพานมองอีกฝ่ายไม่ดี แต่เดี๋ยวนะ นี่เขาเป็นห่วงความรู้สึกของยัยหนูนิ่มขนาดนี้เชียวหรือ? “เรื่องไรวะ ไง… หรือว่าพ่อมึงไม่ยกมรดกให้” ศักดิ์ชายพูดพลางหัวเราะ เป็นที่รู้กันว่าเควินและบิดาไม่ค่อยจะลงรอยกันสักเท่าไหร่ “เรื่องนั้นมันแน่อยู่ละ ก็ในเมื่อเขามีเมียเด็กคอยคลอเคลีย มรดกมันจะตกถึงกูได้ยังไงวะ” เควินยิ้มหยัน ถึงไม่ได้พบหน้าก็พอรู้ความเคลื่อนไหวอยู่บ้าง ผู้ชายคนนั้นคว้าเมียวัยละอ่อนคราวลูกมากกกอดไม่อายใคร เขานั้นชังนิสัยเจ้าชู้กินไม่เลือก ต่อให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน ความเจ็บช้ำที่บิดาสร้างไว้ต่อแม่บังเกิดเกล้ายังคงฝังแน่นอยู่ในอก ไม่เคยลบเลือนไปจากใจ “มึงก็พูดไปเรื่อย มึงเป็นลูกในไส้นะเว้ย พ่อมึงจะเที่ยวยกเงินทองให้คนอื่นก็ให้มันรู้ไปสิวะ” นทีไม่เห็นด้วยกับคำพูดของเพื่อนรัก ศักดิ์ชายเสริมต่อทันที “เออดิ กูว่านะเว้ย พ่อมึงอาจจะกำลังลองใจมึงอยู่ก็ได้” “ลองใจเรื่องอะไรวะ” เควินสงสัย “ก็ลองใจว่าถ้ามึงรู้ว่าเขามีเมียใหม่แล้ว มึงจะกลับไปอยู่บ้านไหม อะไรทำนองเนี้ย” “ไร้สาระ! พ่อกูไม่คิดอะไรซับซ้อนแบบนั้นหรอก เรื่องผู้หญิงเขาสรรหาจะตายไป” เควินรู้จักบิดาดี ฝ่ายนั้นแม้อายุจะมากแต่ยังหล่อเหลาเอาการ บุคคลิกสุขุมน่าเข้าหา เป็นที่หมายปองของบรรดาหญิงสาวรักสบาย พวกหล่อนจ้องกระโจนเข้าใส่หวังชุบตัวบนกองเงินกองทอง ซึ่งเขาเกลียดผู้หญิงพรรณนั้นที่สุด เพราะพวกเธอถึงทำให้แม่ของเขาต้องเสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า! “พูดแบบนี้แสดงว่ามึงก็แอบสนใจพ่อมึงอยู่ลึกๆ” นทีเย้าแหย่ “เดี๋ยวกูตบคว่ำ!” เควินง้างมือเตรียมลงโทษคนปากดี “โทษๆ มึงก็ใจเย็นดิว้า” นทีรีบขยับหนี แต่ไม่วายหันไปยิ้มทะเล้นกับศักดิ์ชาย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more