หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย เควินก็ขับรถพาณิชากลับมาส่งที่คอนโดฯ ทั้งสองนั่งเงียบมาตลอดทาง ณิชาไม่กล้าสบตาคมกริบระคนหยอกเย้าคู่นั้น เธอยอมรับว่ายังอายอยู่มาก น้ำเสียงนุ่มทุ้มยามเรียกชื่อเล่นของเธอยังคงดังกึกก้องอยู่ในใจ
ทางด้านชายหนุ่มเองก็ไม่น้อยหน้า พูดไปแล้วก็อายนัก นี่เขาเป็นอะไรกับเจ้าหล่อนนักหนา ทำไมต้องอยากได้รอยยิ้ม อยากได้ยินน้ำเสียงหวานหยดของเธอด้วย ความรู้สึกแบบนี้เคยเกิดขึ้นเมื่ออยู่กับทิพย์อัปสร เพื่อนสาวที่เคยมีใจให้อย่างลึกซึ้ง เควินไม่เคยคิดฝันว่าจะได้สัมผัสมันอีกครั้ง จนกระทั่งได้เจอกับณิชา ดูเหมือนเธอจะมีอานุภาพมากพอในการปั่นป่วนหัวใจของเขา
เสียงมือถือสั่นขณะกำลังขับรถกลับคอนโดฯ ชายหนุ่มยิ้มยกมุมปากเมื่อเห็นรายชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอสี่เหลี่ยม ลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้มสบายอารมณ์ เปิดเพลงฟังแกล้งให้กลบเสียงสั่นของเครื่องมือสื่อสารคู่กาย จนกระทั่งเขาขับรถถึงที่พักอันหมาย
