“ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง”
เสียงหวานกล่าวขอบคุณพร้อมโค้งศีรษะให้อีกฝ่ายอย่างสุภาพ พอรู้ว่าเขาเป็นนักธุรกิจระดับโลกหล่อนก็ทำตัวไม่ถูก ไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสได้อยู่ต่อหน้าคนมีอำนาจเช่นนี้
“ไม่เป็นไรครับ คิดเสียว่าเป็นการไถ่โทษที่วันนั้นลูกน้องผมเกือบขับรถชนคุณ” ท่านกฤษณะว่า สายตามองสาวเจ้าไม่วาง หญิงสาวร้อนๆ หนาวๆ ชอบกล
“เอ่อ ดะ เดี๋ยวฉันขอตัวก่อนนะคะ”
ณิชาบอกยิ้มๆ ชายกลางคนรู้ดีว่าเธอไว้ตัวเพื่อรักษาระยะห่าง และนั่นยิ่งทำให้ท่านกฤษณะสนใจหล่อน
“ครับ” เขาว่าง่าย ไม่ได้ซักไซ้อะไรอย่างที่ณิชากลัว หญิงสาวยกมือไหว้ขอบคุณพลางยิ้มกว้าง ก่อนรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าข้างในโดยมีสายตาของนักธุรกิจใหญ่มองตามแผ่นหลังตลอดเวลา ท่านกฤษณะยกยิ้มมุมปาก แม้อายุจะมากแต่ด้วยเครื่องหน้าหล่อเหลาคมคาย ส่งผลให้ชายกลางคนผู้นี้มีเสน่ห์เหลือล้นเกินกว่าสตรีใดจะทานทน
หลังจากบิดากลับไปแล้วเควินก็รีบเอารถไปจอดประจำ
