“ตาคิดว่าคุณจะไม่มาซะแล้ว” รมิตารีบโผกอดร่างสูงแน่น หล่อนสะอึกสะอื้นประหนึ่งถูกใครปองร้าย มือหนาจำใจลูบศีรษะทุยเพื่อปลอบประโลม ความจริงเขาไม่อยากมาเหยียบคอนโดฯ ของผู้หญิงใจง่ายสักเท่าไหร่ แต่หลังจากผิดนัดเธอคืนนั้นก็เริ่มคิดได้ว่าควรมาเสียหน่อย อย่างน้อยๆ ก็มาเพื่อตอกย้ำว่าเหยื่อสาวผู้นี้ติดกำดักของเขาเข้าให้อย่างจัง!
“ตากลัวมากเลยนะคะ” รมิตาออดอ้อน หล่อนบีบน้ำตากอดกระชับร่างสูงใหญ่ราวกับกลัวว่าเขาจะหลุดลอย
ไม่รู้ทำไมถึงโหยหาไออุ่นจากผู้ชายคนนี้ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนไม่เคยใยดีใคร กี่คนที่ผ่านเข้ามาล้วนแล้วแต่เดินจากไปโดยที่เธอไม่คิดแยแสเลยสักนิด
ผิดกับเควิน ผู้ชายที่กล้าทอดทิ้งให้เธอนอนอยู่บนเตียงคนเดียวหลังเสร็จภารกิจสวาทรัก คนที่กล้าผิดนัดแล้วปล่อยให้เธอรอเก้อ เธอควรโกรธ ควรวีนเหวี่ยงใส่เขาให้สาสม แต่เปล่าเลย นอกจากไม่บันดาลโทสะแล้ว รมิตากลับคิดถึงและอยากเจอเขามากกว่าใครๆ
“คุณตาเป็นอะ
