ทุกคนกลับมานั่งตามตำแหน่งเดิมรวมทั้งลัมด้วย อันที่จริงเขาอยากนั่งเครื่องบินส่วนตัวกลับมากว่า เขาอยากไปให้ไกลจากตรงนี้ ตรงที่เขารู้สึกว่างเปล่าเดียวดายและไร้ค่า
ติ่งๆ
เสียงข้อความเบาๆจากเครื่องเธอที่ยังสนทนาโต้ตอบกันไม่หยุดกรีดลึกลงไปในใจเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ลัมตัดสินใจให้คนเอาฮอมารับที่จุดพักรถแห่งหนึ่ง เขาอ้างว่ามีเรื่องด่วนแต่อาโนงอแงไม่ยอม
"ให้ลูกกลับกับพี่ก็ได้" ลัมบอกด้วยเสียงข่มอารมณ์
"ไม่" ไอรดาไม่ยอมให้ลูกห่างสายตาเธอขนาดนั้น
"แม่ครับ เรากลับกับพ่อได้ไหม"อาโนเว้าวอน เพราะทนความรู้สึกลูกไม่ไหวเธอเลยต้องกลับพร้อมเขาด้วย
ประมาณ15นาทีฮอก็มาถึง ลัมขึ้นไปนั่งในที่นั่งคนขับส่วนไอกับลูกนั่งข้างๆ อาโนตื่นเต้นมากจนแทนกรี๊ด ยิ่งตอนลัมเอาฮอขึ้นเขายิ่งดีใจใหญ่จนแสดงอาการแปลกๆน่ารักออกมาตลอดการเดินทาง
ไอรดาขำกับท่าทีของลูก อันที่จริงเธอก็ตื่นเต้นไม่น้อยเหมือนกันพอได้อยู่ที่สูงๆแบบนี้
เมื
