เฮ้อ...ช่างเป็นผู้ชายที่สร้างภาพได้เก่งและแนบเนียนจริงๆ จนแม้แต่คนอย่างกรองขวัญยังจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน และเป็นเพราะรู้สึกหมั่นไส้คนที่ถูกพูดถึงขึ้นมาติดหมัด รสิกาจึงโพล่งออกไปโดยไม่ยั้งคิด
‘แล้วถ้าฉันชวนพี่ภามของแกออกไปเต้นรำกับฉันได้ล่ะ’”
กรองขวัญมองหน้าคนพูดแล้วยิ้มกว้าง
‘แกพูดแล้วต้องทำให้ได้นะยายโรส ถ้าแกชวนพี่ภามออกไปเต้นรำกับแกได้ อยากได้อะไรฉันจะให้ตามที่แกต้องการ’
คนพลั้งปากได้แต่ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ ไม่น่าพูดบ้าๆ ออกไปเลย แต่ในเมื่อพูดออกไปแล้วก็ต้องรับผิดชอบคำพูดตัวเอง แล้วตอนนี้จะทำไงได้นอกจากรับปากไปก่อน ส่วนจะทำได้หรือไม่ได้นั่นอีกเรื่องหนึ่ง
“ตกลง แล้วอย่าลืมสัญญาล่ะ”
‘ไม่ต้องห่วง’ กรองขวัญพูดยิ้มๆ เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะทำตามที่พูดได้ ‘อ้าว แล้วนั่นคุณป้าเพ็ญพักตร์เป็นอะไรไปคุณลุงเริงฤทธิ์ถึงต้องประคอง’
รสิกาหันไปมองตามสายตาของผู้เป็นเพื่อน ก็เห็นร่างสูงสง่าของนายทหาร
