บทที่ 3 พบพาน EP.3
1072 Words
“คำนิยามที่แกพูดน่ะมันหมายถึงตัวแกเองนะยายโรส คนอ้วนอย่างฉันคงเป็นข้อยกเว้น” น้ำเสียงของคนพูดไม่ได้ส่อถึงความน้อยเนื้อต่ำใจแต่อย่างใด
“ทำไมชอบคิดว่าตัวเองอ้วนนะยายขวัญ อย่างแกเขาเรียกเต็มไม้เต็มมือต่างหาก ฉันเห็นสาวๆ สมัยนี้หักโหมลดน้ำหนักกันตามพวกดารานักร้อง ลดแบบไม่ลืมหูลืมตาจนบางคนเหมือนกระดูกเดินได้ มองแล้วฉันอยากรู้นักว่าสวยตรงไหนกัน”
กรองขวัญมองรูปร่างระเหิดระหงสมกับความสูงเกินมาตรฐานหญิงไทยของคนพูดแล้วก็อดอิจฉาไม่ได้ เพราะผู้เป็นเพื่อนมีรูปร่างที่สวยสมตัว ไม่ได้ผอมจนเกินไปเหมือนหญิงสาวสมัยนี้ มีในส่วนที่พึงจะมีและไม่มีในส่วนที่ไม่พึงปรารถนา
“แกก็ช่างว่า ผู้หญิงสมัยนี้ต้องผอมไม่มีใครปล่อยให้อ้วนเหมือนฉันหรอก แล้วใครจะหุ่นดีเหมือนแกล่ะ กินก็เก่งแต่ไม่เห็นจะเคยอ้วน เขาเรียกกินทิ้งกินขว้างเสียของจริงๆ”
กรองขวัญไม่ได้พูดเกินความจริงไปนัก เพราะรสิกากินเก่งมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว กินเก่งจนกระทั่งหนุ่มๆ ที่เพียรตามจีบกระเป๋าแฟบและถอยร่นกันไม่เป็นกระบวนท่า เมื่อเห็นพฤติกรรมการกินของเพื่อนเธอ แต่รูปร่างกลับไม่เคยเปลี่ยนแปลง ผิดกับเธอที่ต้องคอยควบคุมอาหารจนบัดนี้ต้องปล่อยตามยถากรรมแล้ว
“แม่บอกว่าฉันน่ะตัวผอมมาตั้งแต่เด็กแถมยังกินเก่งมาแต่ไหนแต่ไร แต่ทำไมถึงไม่อ้วนก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ฉันว่าตอนนี้เราเลิกพูดเรื่องอ้วนๆ ผอมๆ นี่เอาไว้ก่อน ฉันอยากรู้นักว่าใครกันที่แกบอกว่าแอบส่องล่วงหน้าเอาไว้ในใจ”
คนถูกถามอมยิ้มนัยน์ตากลมโตฉายแววเคลิ้มๆ
“คนคนนี้คงไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวหรอกที่คอยจ้อง ฉันคาดว่ามีสาวๆ กว่าครึ่งงานที่คิดเหมือนฉัน”
“พูดแบบนี้ยิ่งทำให้ฉันอยากรู้ ใครกันดูช่างฮอตฮิตเหลือเกิน”
รสิกาหันไปมองเพื่อนอย่างคาดคั้น ไม่ใช่เพราะความน่าสนใจของชายหนุ่มที่ถูกพูดถึง เธอแค่อยากรู้เท่านั้นว่าใครกันที่ทำให้เพื่อนของเธออาการหนักถึงเพียงนี้
“ภาม ภีมวัจน์”
ชื่อที่หลุดออกมาจากปากของกรองขวัญทำให้คิ้วเรียวสวยของคนฟังขมวดเข้าหากัน เพราะชื่อดังกล่าวเหมือนเคยได้ยินหรือผ่านตาจากที่ไหนมาก่อน เพียงแต่ตอนนี้ยังนึกไม่ออกเท่านั้น
“ภาม ภีมวัจน์ ใครกัน?”
“แกนี่จริงๆ เลยยายโรส นอกจากรายชื่อลูกค้าที่แกช่างจดช่างจำแล้วแกรู้จักใครอีกบ้างไหมเนี่ย” กรองขวัญต่อว่าอย่างเหนื่อยใจ
“ชื่อลูกค้าคืองานของฉันจะไม่ให้ฉันช่างจำได้ยังไง แกบอกฉันมาดีกว่าว่าตาภาม ภีมวัจน์นี่คือใคร ไม่ต้องมาทำเป็นโยกโย้ว่าฉัน พระเอกละครหรือเปล่า”
กรองขวัญส่ายหน้าหวือ
“ถึงคุณภามไม่ได้เป็นพระเอกละครแต่ฉันว่าเขาฮอตยิ่งกว่าดาราซะอีกนะ คุณภามเป็นชายหนุ่มในฝันที่ถูกสาวๆ กล่าวขวัญถึงมากที่สุดในตอนนี้ แกไปอยู่ไหนมายายโรสถึงไม่รู้จัก”
“ฉันก็อยู่ในที่ของฉันนั่นแหละ แล้วจะฮอตจะฮิตยังไงก็ช่างหัว ทำไมฉันจะต้องไปรู้จักเขาด้วยล่ะยะ ถ้าเป็นลูกค้าคนสำคัญก็ว่าไปอย่าง แล้วถ้าเขาไม่ใช่ดาราแล้วเขาเป็นใครกันล่ะ ขอคำตอบแบบเคลียร์ๆ”
ที่รสิกาถามออกไปใช่ว่าจะสนใจ เพียงแต่ชื่อของคนที่ถูกพูดถึงช่างคุ้นเคยในความรู้สึกเท่านั้น แต่ยังไม่อยากบอกเพื่อนไปในตอนนี้ เดี๋ยวจะหาว่าเธอเห่อตามกระแส
“คุณภามเป็นทายาทของเอเอสเอสกรุ๊ปที่เป็นเจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้างและอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่อันดับต้นๆ”
“โธ่เอ๊ย ฉันก็นึกว่าจะมีคุณสมบัติวิเศษวิโสเลอค่ากว่าคนอื่นตรงไหน ก็แค่พวกลูกเศรษฐีคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด พ่อแม่มีธุรกิจไว้รองรับก็เท่านั้น คงไม่ผิดจากคนอื่นนักหรอกน่า”
“ใครบอกแกล่ะว่าคุณสมบัติของคุณภามไม่ผิดจากคนอื่น แกไม่รู้จักเขาก็อย่าเพิ่งพูดไป ไม่อย่างนั้นสาวๆ ค่อนเมืองคงไม่คลั่งไคล้เขาหรอกน่า”
กรองขวัญเถียงแทนด้วยน้ำเสียงเคืองๆ จนคนเป็นเพื่อนต้องชำเลืองมองอย่างหมั่นไส้
“แกก็คงเป็นหนึ่งในสาวๆ ค่อนเมืองด้วยสินะยายขวัญ คุณสมบัติของชายหนุ่มสมัยนี้คงไม่พ้น รูปก็งาม นามก็เพราะ มีรถสปอร์ตขับ มีโทรศัพท์ถ่ายรูปได้หรอกจริงไหม และท้ายสุดชอบหว่านเสน่ห์ใส่สาวไปทั่ว ตามที่เคยผ่านตาจากนิตยสารพวกนี้ชอบมีคู่ควงเป็นดารา”
คำพูดค่อนขอดของรสิกาทำให้สีหน้าเคืองๆ ของกรองขวัญคลายลง และหลุดหัวเราะคิกออกมาอย่างอดไม่ได้
“ปากแกนี่ช่างค่อนนักนะยายโรส ระวังเหอะพวกปากแบบนี้มักจะได้อย่างที่พูดแหละ เกลียดอย่างไหนมักจะได้อย่างนั้น ตามที่ฉันรู้มาคุณภามค่อนข้างหยิ่งและถือตัวกับเพศตรงข้ามจะตาย”
“เสียใจ ฉันไม่นางเอกนิยายจะได้เกลียดพระเอกแล้วมารักในภายหลัง แล้วตาภามอะไรนี่ฉันแค่หมั่นไส้เฉยๆ เท่านั้น”
“เออ แล้วฉันจะคอยดู”
“ดูไปเถอะ แล้วที่แกบอกว่าเขาถือตัวกับเพศตรงข้าม ไม่ใช่ว่ายอมถวายตัวกับเพศเดียวกันหรอกนะ สมัยนี้ผู้ชายหล่อๆ มักจะกินกันเองทั้งนั้นแหละ”
“บ้าแล้วยายโรส คุณภามไม่ได้เป็นอย่างที่แกพูดหรอกน่า แล้วตกลงแกหายหรือยังเหน็บชา จะได้เข้าไปในงาน ป่านนี้พี่ชายฉันด่าแล้วมั้งเนี่ย”
“หายแล้ว หายตอนไหนฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
คนพูดก้มมองเท้าขวาของตัวเองอย่างแปลกใจ ที่จู่ๆ อาการเหน็บชาก็หายไปราวกับปลิดทิ้งทั้งที่ยังไม่ได้ออกแรงนวดแต่อย่างใด แล้วจึงก้าวลงจากรถ ส่งกุญแจให้ผู้เป็นเพื่อนหลังจากกดล็อกเรียบร้อยแล้ว
- Writer
