บ่วงรักพยัคฆ์ร้าย

27 กฎเหล็กของมาเฟีย

ณ ห้อง VVIP ชั้นบนสุดของคาสิโน "La Luna Nera" (จันทราสีดำ) ซึ่งเป็นหนึ่งในธุรกิจหลักของตระกูลเด ลูคา...

บรรยากาศในห้องอบอวลไปด้วยควันบหรี่ราคาแพงและกลิ่นวิสกี้ชั้นดี ฟรานเชสโกนั่งอยู่บนเก้าอี้หัวโต๊ะด้วยมาดของประธานในที่ประชุม ใบหน้าของเขาเรียบเฉยและเย็นชา ขณะที่เบื้องหน้าคือเหล่าหุ้นส่วนอาวุโส 4-5 คนซึ่งเป็นผู้ทรงอิทธิพลในแวดวงธุรกิจมืดต่างๆ

"เรื่องการขยายเส้นทางขนส่งสินค้าล็อตใหม่ไปทางตอนใต้ ผมเห็นด้วยกับข้อเสนอของตระกูลหวัง" ฟรานเชสโกกล่าวสรุปเสียงเรียบ หลังจากฟังรายงานและข้อคิดเห็นต่างๆ มานานเกือบชั่วโมง "แต่อำนาจการตัดสินใจสุดท้ายต้องอยู่ที่เราเท่านั้น... อันโตนิโอ จัดการเรื่องเอกสารให้เรียบร้อย"

"ครับนาย" อันโตนิโอที่ยืนอยู่ด้านหลังโค้งรับคำสั่ง

"เอาล่ะ... เรื่องต่อไป... คือเรื่องที่สำคัญที่สุดสำหรับคืนนี้" ฟรานเชสโกเปลี่ยนเรื่อง แววตาของเขาพลันวาวโรจน์ขึ้นมาด้วยประกายอำมหิต "เรื่องของ 'ไอ้สวะ' ที่บังอาจลอบกัดฉันเมื่อสองสัปดาห์ก่อน"

เหล่าหุ้นส่วนต่างนั่งตัวตรงขึ้นมาทันที บรรยากาศผ่อนคลายเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นความตึงเครียดในฉับพลัน

ดอนเปาโล หุ้นส่วนอาวุโสที่สุดในกลุ่ม เอ่ยถามขึ้น "เราสืบได้ตัวมันแล้วหรือครับ ท่านฟรานเชสโก"

"แน่นอน" ฟรานเชสโกแค่นเสียง "มันคือ 'มาร์โก วาเลนติ' ลูกน้องเก่าของตระกูลคอร์ซินีที่ถูกเตะโด่งออกมา คิดจะสร้างผลงานด้วยการเก็บฉัน เพื่อจะไปเสนอหน้ากับตระกูลอื่น"

"ช่างไม่เจียมตัว!" หุ้นส่วนอีกคนสบถออกมา

"คืนพรุ่งนี้... ฉันต้องการให้มันหายไปจากโลกนี้" ฟรานเชสโกสั่งเสียงเด็ดขาด "ไม่ใช่แค่ตัวมัน... แต่รวมถึงเครือข่ายเล็กๆ ของมันทั้งหมดด้วย... ถอนรากถอนโคน อย่าให้เหลือแม้แต่ซาก... ทำให้มันเป็นตัวอย่าง... ให้ทุกคนได้เห็นว่าผลของการลูบคมเด ลูคา มันเป็นยังไง"

สิ้นคำสั่งเด็ดขาดของเขา ประตูห้องก็ถูกเปิดออกอย่างแผ่วเบา พร้อมกับการปรากฏตัวของหญิงสาวสวยสองคนในชุดราตรีสั้นกุดและวาบหวิว พวกเธอเป็นโฮสเตสระดับท็อปของคาสิโนที่ถูกคัดเลือกมาอย่างดีเพื่อบริการแขกคนสำคัญ

หญิงสาวคนหนึ่งเดินตรงมาที่ฟรานเชสโกทันที รูปร่างของเธอบอกได้เลยว่าผ่านการศัลยกรรมมาอย่างดี อกเป็นอก เอวเป็นเอว เธอย่อตัวลงข้างเก้าอี้ของเขา พยายามจะรินวิสกี้ให้พร้อมกับจงใจเบียดเสียดทรวงอกอวบอิ่มของเธอกับแขนของเขาอย่างยั่วยวน

"ให้ลีน่าดูแลนะคะ ท่านฟรานเชสโก" เธอกระซิบเสียงหวานหยดย้อย

เป็นเรื่องปกติในการประชุมแบบนี้... ที่จะมีของสวยๆ งามๆ มาคอยบริการเพื่อผ่อนคลายความตึงเครียด ซึ่งที่ผ่านมาฟรานเชสโกก็ไม่เคยปฏิเสธ... หากเขาพอใจ เขาก็อาจจะพาพวกเธอไป "ต่อ" ที่ห้องพักหลังจากประชุมเสร็จ

แต่ครั้งนี้... มันต่างออกไป

ทันทีที่ผิวเนื้อนุ่มหยุ่นมาสัมผัสแขนเขา... ภาพใบหน้าของพริกหวานก็ผุดขึ้นมาในหัวทันที... ภาพที่เธอกำลังจัดเนคไทให้เขา... และคำพูดที่แฝงไปด้วยความหึงหวงที่น่ารักนั่น...

'อย่าให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้ตัวด้วย...'

ฟรานเชสโกขยับแขนหลบสัมผัสนั้นทันที สายตาที่เคยเรียบเฉยแปรเปลี่ยนเป็นรำคาญและเย็นชา เขามองหญิงสาวที่ชื่อลีน่าด้วยสายตาที่ทำให้เธอตัวแข็งทื่อ

"ออกไป" เขาสั่งเสียงสั้นแต่ทรงอำนาจ

หญิงสาวหน้าเจื่อนลงทันที "ทะ... ท่านคะ?"

"ฉันบอกให้ 'ออก ไป'!" เขาเน้นเสียงเข้มขึ้น "ทั้งสองคน... แล้วไม่ต้องให้ใครเข้ามาอีกจนกว่าฉันจะเรียก"

หญิงสาวทั้งสองหน้าซีดเผือด รีบโค้งคำนับแล้วเผ่นออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

การกระทำที่ผิดปกติของฟรานเชสโกสร้างความประหลาดใจให้กับเหล่าหุ้นส่วนเป็นอย่างมาก พวกเขามองหน้ากันเลิ่กลั่ก

ดอนเปาโล ซึ่งสนิทกับตระกูลเด ลูคามาตั้งแต่รุ่นพ่อ จึงกล้าที่จะเอ่ยถามขึ้นมา "เอ่อ... ท่านฟรานเชสโกครับ... เกิดอะไรขึ้นรึเปล่าครับ? ปกติท่านไม่เคย..."

ฟรานเชสโกยกแก้ววิสกี้ของตัวเองขึ้นมาจิบ ไม่ได้มองหน้าใคร "ไม่มีอะไร... แค่ช่วงนี้... ผมมีกฎใหม่"

"กฎใหม่งั้นหรือครับ?"

ฟรานเชสโกวางแก้วลง มองสบตากับทุกคนในห้องด้วยแววตาที่จริงจัง "ใช่... กฎที่ว่า... ผมจะไม่แตะต้องผู้หญิงคนอื่น... ที่ไม่ใช่ 'ผู้หญิงของผม'"

สิ้นคำประกาศนั้น... ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบงันยิ่งกว่าเดิม... 'ผู้หญิงของผม' งั้นหรือ? มาเฟียหนุ่มที่ขึ้นชื่อเรื่องความเจ้าชู้และไม่เคยผูกมัดกับใครอย่างฟรานเชสโก เด ลูคา... กำลังจะหยุดอยู่ที่ผู้หญิงคนเดียวงั้นเหรอ?

ดอนเปาโลถึงกับอ้าปากค้าง "ท่าน... ท่านกำลังจะบอกว่า... ท่านกำลังมีความรักงั้นหรือครับ?"

ฟรานเชสโกไม่ตอบ แต่รอยยิ้มบางๆ ที่ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา... มันคือคำตอบที่ชัดเจนยิ่งกว่าคำพูดใดๆ ทั้งสิ้น... และมันก็ทำให้เหล่าหุ้นส่วนอาวุโสต้องทบทวนมุมมองที่มีต่อผู้นำคนใหม่ของพวกเขาอีกครั้ง... บางที... การมี นายหญิง อยู่เคียงข้าง... อาจจะทำให้เขาดูน่าเกรงขามและสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้นไปอีกก็เป็นได้