คำพูดของฟรานเชสโกที่ว่า "เธอคือทุกเหตุผล ที่ทำให้ฉันยอมเป็นผู้ชายที่ดีขึ้น" มันเป็นเหมือนกุญแจดอกสุดท้ายที่ไขประตูทุกบานในหัวใจของพริกหวาน ความไม่มั่นใจ ความกลัว และความรู้สึกต่ำต้อยที่เคยเกาะกินใจเธอมาตลอด... ได้มลายหายไปจนหมดสิ้น
น้ำตาเม็ดใสไหลรินลงมาอาบแก้มอีกครั้ง... แต่มันคือน้ำตาแห่งความสุข... ความตื้นตันที่อัดแน่นจนล้นปรี่ออกมา
"ขอบคุณนะคะ... ฟราน" เธอพูดเสียงสั่นเครือ แต่มันคือคำขอบคุณที่ออกมาจากส่วนลึกที่สุดของจิตวิญญาณ
ในวินาทีนั้น... คำพูดใดๆ ก็ดูเหมือนจะไม่เพียงพอที่จะแสดงความรู้สึกของเธอได้อีกต่อไป... เธอจึงเลือกที่จะใช้ 'ภาษา' อื่นแทน
พริกหวานค่อยๆ ผละออกจากอ้อมกอดของเขา เธอจูงมือเขาให้เดินมาที่โซฟาตัวใหญ่กลางห้อง แล้วใช้สองมือดันแผงอกกว้างของเขาเบาๆ ให้ทรุดตัวลงนั่ง
ฟรานเชสโกมองการกระทำของเธอด้วยความแปลกใจ แต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี เขานั่งพิงพนักโซฟา มองเธอด้วยสายตาที่เต็มไ
