แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านกระจกบานใหญ่เข้ามาในห้องนอนหรู... พริกหวานค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ความรู้สึกแรกที่เธอรับรู้คือความปวดเมื่อยไปทั่วร่าง... แต่เป็นความปวดเมื่อยที่มาพร้อมกับความสุขและความอิ่มเอมใจอย่างน่าประหลาด
เธอกะพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับสายตาให้ชินกับแสง ก่อนจะหันไปมองคนที่นอนอยู่ข้างๆ... ฟรานเชสโกยังคงหลับสนิท ลมหายใจของเขาเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ใบหน้าคมคายในยามหลับดูผ่อนคลายและไร้พิษสง... ไม่เหมือนราชสีห์ผู้ดุดันเมื่อคืนนี้เลยสักนิด
เธอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว... ก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวลุกจากเตียงอย่างเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ พยายามไม่ให้คนที่หลับอยู่ต้องตื่นขึ้นมา เธอก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นขึ้นมาสวมลวกๆ แล้วเดินออกจากห้องนอนไปยังห้องครัว
แม้จะเหนื่อยล้าจากบทรักอันยาวนานและเร่าร้อนตลอดทั้งคืน... แต่ พริกหวานยังคงตื่นเช้าทำอาหารไว้รอเขาเช่นเดิม
มันกลายเป็นกิจวัตรที
