3| ความจริงที่ต้องรู้
1085 Words
“คุณเป็นยังไงบ้าง”
“หมายถึงอะไรคะ”
“เรื่องงานแล้วก็ที่บ้าน” ฉันเงยหน้ามองเขาแวบนึงก่อนที่จะก้มแพ็กของต่อ
“โอเคค่ะ ทุกอย่างเรียบร้อยดีค่ะ” ฉันเร่งเคลียร์ทุกอย่างให้เสร็จสิ้นตามที่รับปากเขาเอาไว้แล้วมันก็เป็นไปในทิศทางที่ดี
“ผมให้คนเตรียมห้องเอาไว้ให้คุณแล้ว แน่นอนว่ามันดูดีกว่าห้องนี้มากๆ”
“ห้องนี้มันไม่ดีตรงไหนคะ”
“อาจจะดีสำหรับคุณแต่ไม่ใช่ผม ยังมีสิ่งที่ดีกว่านี้อีกตั้งมากมายให้คุณได้พบเจอ คุณพร้อมจะเจอมั้ยล่ะ” น้ำเสียงราบเรียบแฝงไปด้วยพลังบางอย่าง
“ชีวิตของฉันเลือกมากไม่ได้หรอกนะคะ ฉันไม่ได้มีเงินถุงเงินถังเหมือนกับคุณสักหน่อย”
“ปัญหาของแต่ละคนมีไม่เหมือนกัน ผมเข้าใจเพราะผมก็เคยไม่มีมาก่อนเหมือนกัน” เมื่อสองวันก่อนฉันเพิ่งค้นหาประวัติของเขาแบบจริงจัง
คีริน วงค์พิทักษ์อัครสกุล พ่อหม้ายผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในตอนนี้ ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะเป็นหม้าย เรื่องงานตอนนี้ก็กำลังไปได้สวย ทุกอย่างเพอร์เฟ็กไปหมด ทั้งหน้าตาแล้วก็ชื่อเสียง
“ที่จริงคุณไม่ต้องมาก็ได้นะคะ”
“บอกแล้วไงวันนี้ผมว่าง อยากอยู่กับลูกด้วย” เขาหันไปมองลูกสาวแวบนึงแล้วคลี่ยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรักและความเป็นห่วงอย่างแท้จริง
“อ่อ มีอีกเรื่องที่ฉันลืมบอกคุณ”
“ว่ามาสิ”
“งานพาร์ทไทม์กลางคืนฉันยังลาออกไม่ได้ค่ะ ต้องทำจนกว่าจะหาพนักงานใหม่มาแทนได้”
“งานอะไร”
“พนักงานเสิร์ฟในผับค่ะ” เป็นเพราะเงินดีฉันเลยเลือกที่จะทำเป็นพาร์ทไทม์ นอกจากเงินรายวันที่ได้แล้วยังได้พิเศษจากแขกที่มาใช้บริการด้วย
“ชื่อผับ”
“ทำไมคะ”
“ชื่อผับ เผื่อผมรู้จัก”
“ขอให้ฉันจัดการเรื่องนี้เองเถอะนะคะ มันเป็นเรื่องที่ฉันต้องจัดการด้วยตัวเอง”
“ชื่อผับ” เขาเอียงคอถามย้ำหวังจะรู้ชื่อผับให้ได้จริงๆ
“TB ค่ะ คิดว่าคุณก็คงรู้จักเพราะที่นั่นมีแต่ตัวพ่อทั้งนั้น”
“แน่นอน เพราะผมก็เป็นหนึ่งในหุ้นส่วนที่นั่น” เขาตอบกลับพร้อมยักคิ้วอย่างผู้ชนะ
“ตัวพ่อตัวจริงนั่งอยู่นี่สินะคะ” ไม่แปลกใจที่เขาจะทรงอิทธิพลและเป็นที่น่าจับตามองขนาดนี้ เขาเก่งรอบด้านจริงๆ ไม่ใช่แค่เรื่องงานเท่านั้น เขายังทำหน้าที่พ่อได้ดีอีกด้วยแม้จะเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว ปัญหาของแต่ละคนไม่เหมือนกันอย่างที่เขาว่าจริงๆ
“คืนนี้ผมจะเข้าไปดูงานสักหน่อย”
“ให้ฉันจัดการเรื่องนี้เองเถอะนะคะ”
“คุณจัดการมันเรียบร้อยแล้ว ผับของผมต่างหากที่ไม่ยอมจัดการให้เรียบร้อย ผลักภาระมาให้คุณแบบนี้ ผมไม่โอเค” ดวงตาคมจ้องมองมาที่ฉัน สายตานั้นจริงจังและเฉียบคมจนทำให้ฉันขนลุก
“คนที่เกี่ยวข้องจะไม่เดือดร้อนเพราะฉันใช่มั้ยคะ”
“แค่ถูกอบรมนิดหน่อย โอเคมั้ยแบบนี้”
“แบบนี้ฉันก็เบาใจค่ะ”
“รีบเก็บของเถอะ ลูกสาวผมอยากชวนคุณไปกินมื้อเที่ยงด้วย”
“ไปด้วยกันนะคะครูเตย” อยากจะปฏิเสธแต่ก็เกรงใจน้ำเสียงสดใสนั่น
“ถ้าอยากให้ไปด้วยก็ต้องช่วยกันนะคะ”
“ได้เลยค่ะ คุณพ่ออย่าชวนครูเตยคุยมากสิคะ”
“พ่อผิดซะงั้น”
พราวตะวันเป็นเด็กร่าเริงและคุยเก่ง คงไม่ยากถ้าจากนี้ไปฉันจะต้องเป็นพี่เลี้ยงให้กับแกแบบจริงจัง
.
.
หลังจากไปทานมื้อเที่ยงเสร็จคุณคีรินก็พาฉันมาดูห้องพัก พอมาถึงกล่องที่พวกเราช่วยกันแพ็กก็วางรออยู่ก้อนหน้าแล้วบางส่วน
“ห้องตะวันจะอยู่ข้างๆ”
“ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะได้อยู่ห้องหรูขนาดนี้”
“สมฐานะพี่เลี้ยง ดีกว่าห้องที่คุณอยู่มั้ย”
“แน่นอนอยู่แล้วค่ะ” เรียกว่าคฤหาสน์น่าจะเหมาะสมกว่า แม่บ้าน คนใช้ บอดี้การ์ด มีครบทุกอย่างและน่าสะพรึงไปกว่านั้นก็คือ สิงโต ถ้าฉันไม่เข้าไปยุ่งกับมัน มันก็คงไม่เข้ามายุ่งกับฉันหรอก ใช่มั้ย?
“คุณชอบสิงโตมั้ย”
“นั่นสัตว์เลี้ยงของคุณเหรอคะ”
“ใช่ สรุปคุณ ชอบใช่มั้ย”
“ถ้ามันไม่คิดจะกินฉัน ฉันก็ชอบมันค่ะ” ใครจะบ้าไม่กลัวแต่ถ้าเขาเลี้ยงจนเชื่องฉันก็ใจชื้นขึ้นนิดหน่อย
“ตัวเล็กแบบนี้ กินไม่อิ่มหรอก เชื่อผมสิ”
“ตัวเล็กแต่ว่าสารอาหารเยอะนะคะ บอกเอาไว้ก่อน” ฉันเถียงกลับเพราะมั่นใจว่าตัวเองแข็งแรงเกินรูปร่าง
“เย็นนี้คุณไปพร้อมผมเลยก็แล้วกันจะได้เคลียร์ให้จบไปเลย”
“ก็ได้ค่ะ”
“ส่วนเรื่องการเซ็นสัญญา ผมจะให้เลขาเอาเอกสารมาให้ คุณก็แค่เตรียมเอกสารส่วนตัวให้พร้อม”
“ค่ะ”
.
.
ผับ TB
“หวัดดีครับเฮียไม่เข้ามานานเลยนะ”
“วันนี้มีใครมาบ้าง”
“ยังเลยครับ ดึกๆ นู่นแหละเฮีย ว่าแต่พาสาวที่ไหนมาด้วย”
“พนักงานที่นี่แหละ ไม่เคยเห็นหน้าเหรอ” ฉันรู้จักผู้ชายคนนี้ แต่เขาคงไม่รู้จักฉันหรอกเพราะเขาเป็นน้องชายของหุ้นส่วนอีกคนหนึ่ง นานๆ ครั้งจะเข้ามาช่วยงาน
“แบบนี้เขาก็รู้กันหมดสิเฮียว่าผมเบี้ยวงาน”
“เรียกผู้จัดการมาให้หน่อย เปิดห้องวีให้ด้วย”
“จัดให้ครับเฮีย” คุณคีรินเปิดห้องวีเพื่อรอคุยกับผู้จัดการ ฉันคุ้นเคยกับห้องวีไอพีนี้ดีเพราะเคยมาเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ลูกค้าบ่อยๆ
“คุณจะรับเครื่องดื่มอะไรมั้ยคะ”
“ไม่เป็นไร นั่งลงเถอะ เธอไม่ใช่พนักงานที่นี่แล้ว ให้คนอื่นจัดการ” ฉันยอมนั่งลงตามที่เขาสั่ง
“ฉันทำให้คุณเสียเวลาหรือเปล่าคะ”
“ที่จริงผมมีเรื่องอยากถามคุณหนึ่งเรื่อง”
“ค่ะ คุณอยากรู้อะไรเหรอคะ”
“คุณมีพี่สาวชื่อ ฟ้า ใช่มั้ย”
“ใช่ค่ะ”
“สิริรัตน์ ศิรินที นี่คือชื่อจริงของพี่สาวคุณใช่มั้ย”
“ค่ะ คุณรู้จักพี่ฟ้าด้วยเหรอคะ”
"ก็ เคยรู้จักหน่ะ เมื่อนานมาแล้ว เธอเป็นไงบ้างสบายดีมั้ย"
-----
- Writer
