ชายหนุ่มพูดปลอบเธอ ก่อนจะกอดเธอแน่นมากขึ้น มันคงเป็นความผิดของเขาใช่ไหม แต่เขาจะขอโทษเธอทำไมกันนะ ในเมื่อเธอก็เป็นแค่ลูกหนี้ที่มาขัดดอก หรือเขาควรจะพูดออกไป
‘ช่างมันเถอะ ถ้าพรุ่งนี้ตามใจเธอ เธอก็คงจะหายโกรธ’
เขาปลอบเธออยู่หลายเกือบชั่วโมง เสียงสะอื้นของเธอก็เบาลงและเงียบหายไป เสียงหายใจของเธอเริ่มสม่ำเสมอ เขาจึงจับตัวเธอเอนลงนอนบนเตียงอย่างเบามือ เพราะกลัวว่าเธอจะตื่นขึ้นมา
น้ำตาที่ไหลอาบแก้มแห้งเหือดไปเขาก็เดินไปน้ำผ้าชุบน้ำอุ่นมาซับที่ดวงตาของเธอเบาๆ ให้เธอผ่อนคลาย เมื่อตื่นขึ้นมาเธอจะได้สบายตัว
เขาปิดไฟห้องลง ก่อนจะเอนตัวลงตามเธอพร้อมกับดึงเธอเข้ามากอด
‘วันนี้เขาคงใจร้ายกับเธอมากเกินไป พรุ่งนี้เขาจะตามใจเธอหนึ่งวันก็แล้วกัน’
รุ่งเช้า...
หญิงสาวค่อยๆ ตื่นลืมตาขึ้นมา เมื่อรู้สึกว่ามีแสงแดดเข้ามารบกวน เธอมองดูวิวทะเลด้านนอกห้องนอนที่มีวิวมหาสมุทรสีน้ำเงินและสายลมพัดมากระทบใบหน้าเธอเ
