ตอนที่ 7 ขึ้นอยู่กับตัวของเธอ
1258 Words
เช้าวันรุ่งขึ้น…
ชายหนุ่มนั่งมองดูหญิงสาวนอนหลับใหลมานานหลายชั่วโมง จนเขารู้สึกหงุดหงิดและทนไม่ไหวจึงลุกไปกระชากตัวเธอให้ลุกขึ้น
แต่เขากลับต้องรีบดึงมือออกทันที ตัวเธอร้อนราวกับไฟก็ไม่ปาน
“หึ ครั้งแรงก็สำออยเสียแล้ว แล้วเธอจะทนฉันได้อีกกี่น้ำ” ชายหนุ่มเดินออกไปจากห้องนอน ก่อนจะสั่งแม่บ้านให้เข้ามาเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ
[ฮัลโหล กูมีเรื่องให้มึงช่วย]
[อืม มาที่บ้านของกูหน่อย]
[ไม่เกินหนึ่งชั่วโมง มึงต้องมาถึง]
ติ้ด!!
หลังจากคาลอสวางสายก็นั่งไขว้ห้างดูข่าวประจำวันอยู่ในห้องนั่งเล่น
ไม่นานก็ได้ยินเสียงรถสปอร์ตของเพื่อนตนขับเข้ามาอย่างรีบร้อน
“ไง ไอ้คลาส มึงเป็นอะไร มึงโดนยิงตรงไหนวะ” วิกเตอร์เพื่อนสนิทในแก๊งค์ของเขารีบวิ่งเขามา หลังจากที่เขาเพิ่งวางสายมันไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง
“กูไม่ได้เป็นไร”
“ไม่ได้เป็นอะไรแล้วเรียกกูมารักษาทำไม” วิกเตอร์ถามออกไป
“คนที่กูให้ดูอยู่ข้างบน”
“ข้างบน??”
“มึงเอาใครมา”
“หยุดถามกูได้แล้ว ไปดูยัยนั่นซะ!!” วิกเตอร์ที่ได้ยินก็ยิ่งขมวดคิ้วไปกันใหญ่
“มึงเอาผู้หญิงมาบ้าน??”
“แค่คุณหนูตกอับ กูเอามาขัดดอก”
“ไอ้คลาส ไอ้เชี่ย กูคิดว่ามึงมันเลว แต่ไม่คิดว่าจะเลวขนาดนี้”
ภายในห้องนอนของคาลอส
“ถ้าให้กูเดา เขาไม่เต็มใจที่จะนอนกับมึงใช่ไหม” วิกเตอร์มองดูหญิงสาวภายในห้องของคาลอสที่ตอนนี้นอนหลับด้วยใบหน้าซีดเซียวและตามตัวก็มีแต่รอยกัดและรอยรักของเพื่อนตัวเอง และข้อมือของเธอก็ยังเป็นรอยแดง ไม่ต้องเดาเลยว่าผู้หญิงคนนี้เจออะไรมา
“มึงไม่ต้องถามให้มาก เป็นหมอก็รักษาไป” คาลอสบ่นเพื่อนของตน วิกเตอร์เป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาล ส่วนมากจะทำงานด้านบริหารเสียมากกว่า แต่เรื่องการรักษาต่างๆ เป็นแพทย์ที่เก่งที่สุดในโรงพยาบาลเลยล่ะ แต่มันไม่ค่อยรักษาใครนี่สิ ยกเว้นแต่เพื่อนในแก๊งค์ กับคนที่มันอยากจะรักษาเท่านั้น เป็นไงล่ะจรรยาบรรณมันไม่มีเลยใช่ไหมล่ะ แต่เขาก็ไม่แคร์หรอก
“มึงออกไปก่อน”
“ทำไม”
“กูต้องตรวจภายในของเธอ”
“ทำไมต้องตรวจ”
“ก็กูจะดูว่าภายในของเธอฉีกขาดหรือบอบช้ำตรงไหนไหม”
“แล้วมึงทำไมไม่เอาหมอผู้หญิงมา”
“มึงหวง??” วิกเตอร์หรี่ตาจ้องมองเพื่อนของตนอย่างจับผิด
“กูเปล่า”
“ถ้าไม่หวงมึงก็ออกไป กูจะตรวจเธอ”
“กูจะนั่งอยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวมึงแดกไม่เลือกอีก” คาลอสพูดออกมา เพื่อนเขาไว้ใจกันได้ซะที่ไหนล่ะ เรื่องกินผู้หญิงด้วยกัน เรื่องถนัดนะสิ
“โถ่ ไอ้เวร กูทำกับคนที่สมยอมเท่านั้น ไม่เหมือนมึงหรอก” วิกเตอร์ส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะดึงผ้าห่มของเธอออก และจับขาของเธอแยกออกจากกัน
“ไอ้เชี่ย หุ่นโครตน่าเอาอ่ะ ผิวอย่างนุ่ม” วิกเตอร์สบถออกมา เป็นไงล่ะ ที่ผมบอกว่ามันไม่มีจรรยาบรรณก็แบบนี้แหละ
วิกเตอร์ลูบขาเนียนๆ ของเธอก่อนที่มือจะดึงแพนตี้ของเธอออกก็ต้องหยุดชะงัก
“เดี๋ยว!!”
“อะไรมึงอีก”
“กูจะบอกมึงเองว่าตรงนั้นของยัยนี่เป็นยังไง”
“หึ หวงก็บอกมาเถอะ”
“ของมันสด กูต้องแดกให้อิ่มก่อน”
“ครั้งแรกของเธอ??”
“อืม”
ไอ้เชี่ย ครั้งแรกของเธอ มึงก็ทำขนาดนี้เลยเหรอวะ”
“มึงไม่ต้องมายุ่งเรื่องของกู”
“ระวังสักวันมึงจะตกหลุมรักเธอจนโงหัวไม่ขึ้น”
“ไม่มีทาง”
หลังจากนั้นคาลอสก็ผลักวิกเตอร์ออกไป และสั่งให้หันหลัง ก่อนที่เขาจะเปิดดูกลีบกุหลาบของเธอ
“ฉีกและบวมแดง” คาลอสพูดออกมา เขาทำยัยนี่รุนแรงขนาดนั้นเชียวหรือ ก็ช่างสิใครจะสนกันล่ะ ยัยนี่รับของใหญ่ของเขาไม่ได้เอง
วิกเตอร์หันกลับมาดูอาการและตรวจร่างกายภายนอกของเธอ ก่อนจะฉีดยาแก้อักเสบและลดไข้ให้
“ช่วงนี้มึงก็งดกิจกรรมกับเธอไปก่อนนะเว้ย ถ้าโดนอีกกูว่าหนักกว่านี้แน่”
“กี่วัน”
“สักอาทิตย์ก็ยังดี”
“อืม ไปได้แล้ว”
“กูยังพูดไม่เสร็จก็ไล่กูแล้วหรือไงวะ”
“มีอะไรจะพูดอีก”
“นี่เอายาให้เธอกิน มียาก่อนอาหารและหลังอาหาร แล้วก็นี่ยาทาลดบวม ทาตรงนั้นให้เธอทุกวัน แผลจะได้หายเร็วๆ”
“แค่นี้ใช่ไหม”
“เออแค่นี้แหละ แล้วคืนนี้มึงจะไปคลับไหม”
.ไม่รู้ กูต้องดูงาน ถ้าเห็นกูที่นั่นก็แสดงว่าวันนี้กูว่าง.
.ไอ้เพื่อนเวร กวนตีนกูเข้าไปเถอะ กูกลับล่ะ” วิกเตอร์ส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะขับรถสปอร์ตคู่ใจออกไปจากคฤหาสน์ของคาลอสทันที
หญิงสาวที่ได้รับฤทธิ์ยาเข้าสู่ร่างกาย เธอก็รู้สึกดีขึ้น ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ
“ฉันยังไม่ตายเหรอเนี้ยะ” เธอพูดพึมพำออกมาเบาๆ เพราะเหตุการณ์เมื่อคืนมันทำให้เธอนั้นรู้สึกเจ็บเจียนตายจากการที่ชายหนุ่มทรมานร่างกายของเธอ
“ฉันไม่ปล่อยให้เธอตายง่ายๆ หรอก” คาลอสพูดออกมา เขานั่งจ้องมองเธอนอนหลับมาหลายชั่วโมง จนปาเข้าไปบ่ายสองโมงแล้วเธอเพิ่งจะตื่นขึ้นมา
“คุณคาลอส”
“นอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน”
“กี่โมงแล้วคะ” เธอถามขึ้นมา
“บ่ายสอง”
“ห๊ะ!!” เมื่อเธอได้ยินก็ตกใจ และรีบพยุงร่างของตัวเองขึ้นมา แต่ทว่าเธอก็รู้สึกเจ็บปวดตรงกลางช่วงล่างของเธอ เมื่อเท้าของเธอแตะถึงพื้นเธอก็ล้มลงไปทันที
“สำออย”
“ฉันเปล่า ฉันแค่จะไปทำอาหารให้คุณทาน”
“ฉันมีแม่บ้าน เธอนอนพักผ่อนซะ เดี๋ยวฉันจะให้แม่บ้านเอาข้าวต้มมาให้”
“ฉันไม่อยากกิน”
“ถ้าเธอตาย พ่อเธอก็คงไม่เสียใจใช่ไหม” เมื่อหญิงสาวได้ยินเช่นนั้นน้ำตาของเธอก็เอ่อล้นออกมาทันที เธอลืมพ่อของเธอไปได้ยังไงกัน เธอยังมีพ่ออยู่
“ขอบคุณนะคะ ที่เตือนสติฉัน ฉันจะกินข้าวต้มและหายเร็วๆ ค่ะ”
“ดี รักษาตัวให้หายเร็วๆ เพราะเธอยังใช้ร่างกายขัดดอกให้ฉันยังไม่คุ้มเลย”
“อีกนานไหมคะ”
“ไม่รู้สิ ขึ้นอยู่กับเธอว่าเธอทำตัวยังไง และถ้าเธอทำมันได้ดี ฉันก็อาจจะลดต้นลดดอกให้ก็ได้”
“ฉันจะรีบหาเงินมาคืนให้คุณค่ะ”
“น้ำหน้าอย่างเธอ จะหาเงินได้เท่าไหร่กันเชียว”
“อย่ามาดูถูกฉันนะ ฉันจะทำทุกวิถีทางใช้หนี้คุณและหลุดพ้นจากเรื่องบ้าๆ พวกนี้ซะ”
“ก่อนจะใช้หนี้ฉันหมด ในช่วงเวลาที่ยังอยู่กับฉัน เธอไปเลิกกับแฟนเธอซะ”
“...”
“เพราะฉันไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร ยิ่งของสดๆ อย่างเธอในตอนนี้ ฉันยังชอบอยู่”
“ไม่มีทาง”
“เลือกเอา พ่อเธอ หรือว่ามัน คิดให้ดีนะ ลูกสาวสุดที่รักของวิศัลย์”
- Writer
