Chapter 6
1663 Words
Habang nakaupo ako sa upuan ng aking opisina, iniisip ko parin kung bakit ko iyon sinabi. Hindi ba't isang gabi lang naman ang kailangan ko sa babaeng pulubi na iyon? Why did I ask to even give me permission every time when I feel like touching her?
Naningkit ang mga mata ko at napakalumbay ng aking puso sa mesa. Nakatitig ako sa kawalan, kahit ang oras ay hindi ko na sinusubaybayan. Ang isipan ko'y puno ng mga imaheng sekswal, imbes na magtuon sa aking gawain. Pakiramdam ko, naliligaw ako simula pa nang gumising ako.
"Sir Magnus?"
Tumalim ang paraan ko ng pagtingin nang istorbuhin ako ni Miss Laruel, ang bago kong sekretarya. Napaintag siya sa kinatatayuan at yuyukong pinatong sa lamesa ko ang isang folder ng documents. Napasandal ako sa komportable kong upuan at tiningala siya.
"Did you submit the report after the deadline? Do you honestly believe it's that simple to live off of someone else's money?" pagsusungit ko pa.
"I am very sorry, Sir Magnus! Yesterday was filled with work, so I wasn’t able to send it to you until you got home…"
"Is the work too much for you, then?"
"No, Miss… I am truly sorry."
Napalabi ako at hindi na nagsalita. Tamad kong binuksan ang documents, ngunit wala parin doon ang focus ko. Lumulutang ang isipan ko kung saan at dahil naiinip na rin ako sa sarili ay malakas akong napabuntong-hininga. Hindi sinasadya na magulat siya sa kinatatayuan at nangangamba akong tiningnan.
"M-May mali po ba?"
Tinignan ko siya nang sandali bago ako nagsalita. "Say… may kakilala ako, at may problema siya nitong mga nakaraang araw dahil sa lang sa isang walang kakuwentang tao."
Naguluhan siya at nagtaka, "Paumanhin, Sir?"
"They almost had s*x while he was drunk, but he still clearly remembers that night." pabulong kong sinabi na walang kaunting emosyon sa aking mukha. "At dapat ay walang kahulugan ito, pero patuloy pa rin niyang naaalala ang lasa ng taong iyon. Parang siya'y nauuhaw dito. Ano ba ito?"
Napalunok siya at nag-aalangan na sumagot. "May nang-aakit ba sa inyo, Sir?"
Napakunot-noo ako. Alam ko na sinabi kong 'siya' nang ako'y nagsasalita tungkol sa aking sarili, ngunit nakakagigil ang kanyang sagot! Natauhan din siya at napatakip ng kaniyang bibig, kalauna’y muling tumugon.
"Pasensya na sir! Um, baka po lust lang ang nararamdaman niya? Since s*x is amazing and people often desire it more once they taste something matching their references and standards, I think."
Unti-unting tumaas ang kilay ko at matagal na tumahimik. Pinaglaruan ko ang ballpen sa aking mga daliri saka napatingala sa kisame.
"Desire, huh?" napa-isip ako, at tumango. "You're right… pagnanasa lamang."
"Opo, Sir Magnus."
"Mabuti, maaari ka nang umalis."
"Salamat po, Sir."
Tumingin ako sa orasan na nakapatong sa aking mesa at napabuntong-hininga. Ilang buwan na ang lumipas mula noong huling beses kaming nagtatalik ni Hazel. At matagal ko nang nalimutan ang kasiyahang hatid ng pakikipagtalik.
Pero ngayong naka-akyat ako sa kama ng ibang babae, pakiramdam ko ay iba.
Maybe because why my c**k is itching now, at ang abot-kamay ko lang ngayon ay iyong babaeng pulubi na iyon na isa ring slave.
Hindi ko pa nga alam ang kanyang tunay na edad, at base lamang sa kanyang itsura at pangangatawan ay parang kaka-adultagae palang nito. Ano naman kaya ang pagkakakilanlan ng babaeng iyon?
Napahawak ako sa aking ulo. Habang lumalalim ang pag-iisip ko ay mas lalo ring lumalalim ang kuryosidad ko rito.
Pero sa ngayon, dapat ko muna siyang bigyan ng bagong pangalan at paunlakan siya ng yaman nang makilala niya kung anong klase ng tao ang magiging amo niya magmula ngayon.
Kahapon ay hindi niya ako sinagot sa deal na sinabi ko, pero mukha namang pumayag siya dahil payapa siyang sumunod sa akin at pabalik na para bang pinag-iisipan pa iyon.
Nakakatawa nga, sa totoo lang, kung paano may dignidad, respeto, at rasyonalidad pa ring natitira para sa kanyang sarili ang isang alipin tulad niya.
"Carlos—" Naputol ang aking tawag kay Carlos. Sanay na akong lagi siyang kasama at paminsan-minsan ay dala-dala ko siya sa opisina, ngunit ngayon ay iniwan ko siya sa mansyon para bantayan ang mga galaw ng babaeng pulubi.
Sa halip ay kinotantak ko siya tungkol sa mga sizes sa pangangatawan nito. Bago magdilim ay nag-out na ako sa trabaho upang dumeretso sa Greenbelt Mall. Kasama ko si Mang Ramon na siyang driver ko at si Laurel upang tumulong sa akin sa pagbili ng mga damit, alahas, sandals, accessories na pambabae. Nang matapos ay bumyahe na kami pabalik sa mansyon.
Inabutan ako ni Grita na puno ng tanong. "Sir Magnus! Bakit kayo masyadong nagpahuli ngayon? Ilan ba ang inihain para sa inyong hapunan?"
"Binili ko lang ang ilang bagay."
Napahanga siya nang mapansin ang mga dala ko. "Ilang bagay?! Bakit parang ang dami naman ng mga shopping bags na iyon? May darating bang inflation o kagutuman? Hindi naman kayo palaging nagsha-shopping ng ganoon karami!"
"Anong sinasabi mo?" I frowned and took off my coat. "Kahit may mga sakuna, hindi tayo maaapektuhan. And I would never store things that will be out of trend in the future to wear."
"Eh, kung gano’n…"
"These are all for the brat slave," I casually said and walked upstairs. "I already told Mang ramon to place those things in his room. Now tell me what she has been up to today?"
Sumunod siya sa akin sa pag-akyat sa hagdan. "B-Behave! Sumusunod siya! Hindi siya lumabas ng kuwarto. Tahimik siya sa buong araw, mula paggising, tanghalian, meryenda, hanggang hapunan!"
"Ah?" Napasinghap ako sa narinig. "Paano mo malalaman kung may balak o plano siya? Kapag mas tahimik ang isang tao, mas marami siyang nalalaman."
"...."
"After all, she was an abused young woman, capable of surviving on her own." Nakarating kami sa kuwarto ko at kaagad kong hinagis ang coat sa basket at hinubad ang white polong suot.. "But I won’t let him do what she dares to do. Nasa teritoryo ko siya, dapat lang na kilalanin niya ako.”
Tumayo si Grita at kinuha ang mga damit na itinapon ko. "Sir Magnus, akala ko ba aayusin mo ang trato sa kanya?"
"Ginagawa ko naman! Tingnan mo ang mga bagay na binili ko! Para bang ini-spoil ko ang isang bata."
Napabuntong-hininga siya at napailing. "Pagkatapos mong maligo, bumaba ka na para kumain."
"Paano siya?"
"Kumain na siya at nag-aayos na para matulog. Pero malamang ay naabala na siya ngayon dahil sa mga binili mo para sa kanya."
Tumango ako. "Eh, huwag mo muna siyang patulugin. Pagkatapos kong kumain, dalhin mo siya sa aking kuwarto."
“Masusunod."
Binigyan ko ng oras ang aking sarili sa pagligo at maayos na nilinis ang sarili bago kumain mag-isa. Hindi bago sa akin ang kumain nang mag-isa. Mula pagkabata, bukod sa kapatid ko na paminsan-minsan ay makasabay ko sa pagkain, ako lang ang nag-iisa. Dahil ang aking mga magulang ay laging abala sa kanilang trabaho, maging ang kanilang relasyon ay isang pormal na negosyo.
Pinangako ko sa sarili na hindi ako mag-aasawa para sa kapakanan ng kumpanya, kaya't susundin ko na lang ang aking damdamin ngayon. Bagaman may pagsisisi ako kay Hazel, siya pa rin ang babaeng pinangako kong pakakasalan.
"Nasa loob na siya," sabi ni Grita nang bumalik ako sa kuwarto, nakatayo lang siya sa labas.
"Magpahinga ka na, Grita. Mukha kang mas pagod kaysa karaniwan." Pinahinga ko na siya habang ako'y pumasok sa loob ng aking kuwarto.
Suminghap ako ng malalim na hangin at naamoy ang pamilyar na bango ng isang katawan. Matalim ang mga mata kong nakatingin sa imahe ng lalaking nakatayo sa itapat ng malaki kong kama na para bang kinakabahan.
Masyadong malamig ang paligid—lamig na siyang hindi nanggagaling sa aircon ng kuwarto. Naglakad ako papalapit sa red velvet ko na upuan kung saan may pagkamalayo sa kama. Hindi rin nakabukas ang mga maliliwanag kong puting ilaw, tanging ang mga dim light lamang ang nakabukas, subalit malinaw parin sa akin ang itsura niya.
Ngayon ay nakasuot na siya ng puting pyjama na para bang handa nang matulog. Nanatili siyang nakatayo at hindi tumitingin sa gawi ko. Pinagkrus ko ang mga binti at braso ko.
"Lapit dito,"
Napaintag siya, mabagal man ang kilos ay kaagad din siyang sumunod. Nakayuko ang kaniyang ulo, hindi ako tinitingnan kung kaya’t hindi ako nakuntento.
"Ano ang masasabi mo sa aking mga regalo?" Tanong ko pa na hindi niya tinugunan. I simply gritted my teeth. "Gusto mo pa ba ng iba dahil hindi pa sapat ang mga iyon? Tsk, sige! Ano pa ang gusto mo—"
"Hindi!" Napaangat siya ng tingin sa akin, ang mga mata niya ay puno ng takot at awtomatiko niyang pinagkukurot ang mga daliri niya habang nakalukot ito sa tapat ng kaniyang dibdib. "D-Di ako karapat-dapat sa mga bagay na iyon…"
"Kaya ibig sabihin… hindi mo tinatanggap ang aking alok? Dahil inalok ko sa iyo ang mga bagay na ito?
Sunod-sunod siyang umiling-iling. "T-Tinatanggap ko… M-Master, maging s-s*x," napalunok siya, nilalabanan ang matatalim kong titig sa kaniya. "--s*x slave… pero kapag nanawa na kayo sa’kin… pakiusap sundin niyo ang pinangako niyo sa akin."
Napasinghap ako ng hangin, may kung anong bumugso sa damdamin ko nang narinig lang ang pagpayag niya. May ngisi sa labi akong tumugon. "Sabihin mo sa akin kung ano ang ipinangako ko?"
"Na palayain niyo ako bilang alipin… bigyan ng sapat na pera at bahay." nabalot ng likido ang mga mata niya. "‘Yun lang po ang gusto ko, Master."
Nakahinga ako ng maluwag at sumandal sa malambot na upuan. "Ipinapangako ko iyan. Bibigyan din kita ng bagong pagkakakilanlan." Tumaas ang sulok ng labi ko. "Simulan natin sa isang pangalan."
"P-Po?" Kumislap ang mga mata niya.
“Ella." dagdag ko. "Ella ang itatawag sa iyo mula ngayon."
Nagbuka ang kanyang mga labi at tumingin sa akin ng sobrang tagal bago umusal. “M-Maraming salamat, mas—”
“Ngayon, Ella,” mas tumaas ang sulok ng labi ko at pinagpag ang aking hita. "Bakit hindi ka… umupo sa aking kandungan muna?"
- Writer
