“เฮียได้ทุกที่แหละ เฮียมีวิธี เมย์มานั่งตักเฮียก่อนมา” เขาไม่ฟังเสียงห้าม กระตุกผ้าถุงออกทำให้ปานดวงใจต้องปล่อยมือจากหินเพื่อดึงผ้าถุงกลับคืน เสียท่าให้พยัคฆ์ดึงร่างไร้ที่ยึดเหนี่ยวออกจากหินมานั่งบนตักตัวเองที่นั่งเหยียดขาพิงหินอีกก้อน ตามองเห็นเหล่าลูกปลาเริ่มว่ายมาทางนี้ แต่เขาก็ยังแกล้งเธอต่อ จับบีบ คลึงเคล้น ไปทั่วลำตัวใต้ผ้าถุง
เขาแค่แกล้งแต่เธอดันเคลิ้ม เลิกห้ามปราบเขา แล้วครางกระเส่า เขาจึงเปลี่ยนจากกลั่นแกล้งเป็นโลมลูบเบาๆ แล้วทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ จากที่พยัคฆ์ปวดตุบๆ อยู่แล้ว ก็เริ่มอยากจะทำอะไรที่ไร้สามัญสำนึก เขาจับปานดวงใจยกขึ้นโดยไม่ต้องใช้เรี่ยวแรงมากเพื่อมีน้ำเป็นตัวพยุง
สมองที่มีแต่ความหื่นครอบงำทำให้พยัคฆ์ไม่ทันคิดว่าปานดวงใจจะใช้จังหวะที่เขาจัดท่าจัดทางนั้นก้มลงคว้าต้นมะยมของเขาแล้วบิด ก่อนจะถีบตัวออกไป
“โอ๊ยเมย์ เฮียเจ็บ” พยัคฆ์โอดครวญไปด้วย เก็บแก่นกายที่ร้าวระ
